Η Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου βρίσκεται στη βορειοδυτική Αφρική. Περιλαμβάνει τη χερσόνησο του Σινά, που θεωρείται μέρος της Ασίας. Στα δυτικά συνορεύει με τη Λιβύη, στα νότια με το Σουδάν και στα βορειοανατολικά με το Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας. Βρέχεται στα βόρεια από τη Μεσόγειο και στα ανατολικά από την Ερυθρά Θάλασσα. Έχει έκταση 1.001.450 τετ. χλμ. και πληθυσμό 80.000.000 κατοίκους. Οι κάτοικοί της είναι Άραβες μουσουλμάνοι ενώ στις πόλεις υπάρχουν και χριστιανοί κόπτες. Νόμισμα της χώρας είναι η αιγυπτιακή λίρα και έχει πρωτεύουσα το Κάιρο. Η Αίγυπτος χωρίζεται σε δύο τμήματα, στην Άνω Αίγυπτο στο νότο και την Κάτω Αίγυπτο στο βορρά, στο δέλτα του Νείλου. Από την έκτασή της μόνο τα 40.000 τ.χλμ. είναι γόνιμη γη και κατοικείται, ενώ μεγάλες περιοχές της Αιγύπτου ανήκουν στην έρημο Σαχάρα. Το κλίμα της Αιγύπτου διαφέρει κατά περιοχές. Στο νότιο τμήμα της, στην Άνω Αίγυπτο, το κλίμα είναι τροπικό και η θερμοκρασία, όταν πνέουν οι θερμοί άνεμοι σιμούν, ανεβαίνει πολύ. Αντίθετα στη Μέση και την Κάτω Αίγυπτο το κλίμα είναι εύκρατο. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο αιγυπτιακός λαός κατοικεί στις όχθες του Νείλου. Οι φελάχοι, οι Αιγύπτιοι γεωργοί μοιάζουν με τους προγόνους τους που βρίσκονται ζωγραφισμένοι στις αρχαίες τοιχογραφίες. Στην Αλεξάνδρεια έχει την έδρα του ο Έλληνας ορθόδοξος πατριάρχης.
Η επίσημη γλώσσα της Αιγύπτου είναι η αραβική. Πολλοί Αιγύπτιοι μιλούν αγγλικά ή γαλλικά. Στις δυτικές οάσεις μιλούν βερβερικά.
ΙΣΤΟΡΙΑ
H ιστορία της Αρχαίας Αιγύπτου μέχρι το 1798, οπότε πραγματοποιήθηκε η εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, ήταν ελάχιστα γνωστή. Η αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής γραφής από το Γάλλο αρχαιολόγο, Ζαν Φρανσουά Σαμπολιόν, έφερε στο φως τη μακραίωνη ιστορία της Αιγύπτου που χωρίζεται σε περιόδους: Η Αρχαία Περίοδος οπότε αναφέρεται ο Μήνης, ο ιδρυτής της πρώτης δυναστείας, το Παλαιό Βασίλειο, από το 3200 έως το 2270 π.Χ., είναι η περίοδος που χτίζονται οι περίφημες πυραμίδες των Φαραώ, Χέοπος, Χεφρήνου και Μυκερίνου, η Πρώτη Ενδιάμεση Περίοδος, 2270 έως 2100 π.Χ., εγκαινιάζεται με την κατάρρευση του Παλαιού Βασιλείου. Η Μεσαία Περίοδος ή Μεσαίο Βασίλειο, 2100 έως 1700 π.Χ., θεωρείται εποχή πολιτιστικής άνθησης. Αυτή την εποχή κτίζονται πολλά και εξαιρετικά κτίρια, όπως ο οβελίσκος της Ηλιούπολης, τρία φρούρια και αρδευτικά έργα στο Φαγιούμ. Η Δεύτερη Ενδιάμεση Περίοδος, 1700 έως 1555 π.Χ., φέρει τη σφραγίδα της κυριαρχίας των Υξώς. Η Νέα Περίοδος ή Νέο Βασίλειο, 555 έως 1090 π.Χ., είναι η εποχή της μεγάλης δύναμης που αποκτούν οι Φαραώ, περιορίζοντας την εξουσία των ιερέων. Σε αυτή την περίοδο χτίζονται μνημειώδη κολοσσιαία κτίσματα, όπως το Αμπού Συμπέλ, το Καρνάκ, το Λούξορ, το Ραμσείο, η Άβυδος, η Μέμφιδα. Η Τρίτη Ενδιάμεση Περίοδος, 1090-712 π.Χ., είναι μια συνέχεια ανόδου και πτώσης. Η Ύστερη Περίοδος, 712- 525 π.Χ., οπότε αρχίζει η νεότερη εποχή της αρχαίας Αιγύπτου. Ακολουθεί η Περσική Περίοδος (525-332 π.Χ.), η Ελληνιστική Περίοδος (332 π.Χ.) οπότε ιδρύεται η Αλεξάνδρεια, η Ρωμαϊκή Περίοδος (47 π.Χ.), η Αραβική Περίοδος (638 μ.Χ.), η Οθωμανική Περίοδος οπότε κυβερνήθηκε από τους Μαμελούκους, και η Αγγλική Περίοδος (1881). Η Αίγυπτος απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1937, όμως, οι Άγγλοι κράτησαν τη διαχείριση της διώρυγας του Σουέζ. Ύστερα από επανάσταση, το 1952, εκθρονίστηκε ο βασιλιάς Φαρούκ, έγιναν μεταρρυθμίσεις και το 1956 ο πρόεδρος Νάσερ έδιωξε από τη διώρυγα τους Άγγλους.
 |
| Αιγυπτιακό Μουσείο Αρχαιοτήτων |
