Περού, η χώρα των Ίνκας

Η Δημοκρατία του Περού βρίσκεται στη νότια Αμερική. Συνορεύει βόρεια με τοΕκουαδόρ και την Κολομβία, ανατολικά με τη Βραζιλία και τη Βολιβία, νότια με τη Χιλή και δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό. Το Περού είναι η χώρα των Άνδεων. Έχει έκταση 1.285.220 τ.χλμ., πληθυσμό 28.000.000 περίπου κατοίκους και νόμισμα το νέο σολ. Πρωτεύουσα είναι η Λίμα. Απόκτησε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία το 1824. Οι περουβιανές πόλεις είναι πολυπολιτισμικές με πλούσιο πολιτισμό και ιστορία που είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης του πολιτισμού των Άνδεων με εκείνον των ισπανών αποίκων. Παγκοσμίως η χώρα είναι γνωστή ως το κέντρο του πολιτισμού των Ίνκας. Το Περού διαιρείται σε 24 διοικητικά διαμερίσματα και μια επαρχία (Καγιάο). Οι Ινδιάνοι Κέτσουα αποτελούν την πολυπληθέστερη ομάδα κατοίκων του Περού (47,1%), οι μιγάδες (Μεστίσο) έχουν ποσοστό 32% και οι λευκοί 12%. Επίσημες γλώσσες του Περού είναι η ισπανική και η Κέτσουα. 

Βαρώτσος, ο γλύπτης του ανέμου!

Η αίσθηση που σου αφήνει η έκθεση «Κώστας Βαρώτσος 2008-2018», στο Ίδρυμα Θεοχαράκη είναι πως ο άνεμος σου φυσάει τα μαλλιά! Η αέρινη προσέγγιση του καλλιτέχνη αποτυπώνεται στα υλικά του. Και ναι μεν "Τα δέντρα" έχουν τον σταθεροποιημένο πολυεστέρα (η ελαφρότητα του υλικού αποδίδει έτσι την κίνηση των φύλλων) αλλά και τα υπόλοιπα με το γυαλί και το σίδηρο δίνουν την κίνηση που τους αναλογεί. Τα μνημειακά έργα της πρόσφατης δουλειάς του μαρτυρούν τη συνεχή πάλη του δημιουργού με την ευθραυστότητα του γυαλιού, τη στιλπνότητα του σιδήρου και φυσικά τη διαφάνεια και το φως.

«Ο άνεμος και το κύμα, η παρουσία και η απουσία, η ύλη και ο χώρος ορίζουν τη νέα δουλειά του Κώστα Βαρώτσου» αναφέρει ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, στον κατάλογο της έκθεσης. «Πρόκειται για μια πλαστική ιστορία, η οποία μέσα στη ροή του χρόνου αντανακλά την άρρηκτη συνοχή του οραματικού του κόσμου. Η γλυπτική για τον ίδιο, από τις αρχές περίπου της δεκαετίας του 1970 έως και σήμερα, εκφράζει μια ριζοσπαστική αναθεώρηση, την αέναη αναζήτηση του διαφορετικού. Στόχος του ήταν και παραμένει, να προσφέρει στον θεατή μια αισθητική πρόκληση, και μια εικαστική απόλαυση. Το γλυπτικό του ιδίωμα δίνει έμφαση στον άμεσα ορατό χώρο, τη φόρμα και το περιεχόμενο, τη διερεύνηση μιας αισθητικής εμπειρίας… Ο Βαρώτσος με το έργο του δίνει τρισδιάστατη μορφή στο ουσιώδες, σε έναν ποιητικό γλυπτικό κόσμο. Με ονειρική διάθεση βάζει φαντασία στην ύλη που αγαπάει και με αυτή δουλεύει περίπου σαράντα χρόνια για να κατακτήσει μια άλλη λάμψη του γυαλιού. Η απλότητα, η λιτότητα και το καίριο κυριαρχούν στη δουλειά του, προσεγγίζοντας χωρίς περιγραφική διάθεση και με απεριόριστη δύναμη ελευθερίας τη γη, τον ουρανό και τη θάλασσα».

Διάρκεια έκθεσης έως 21/10/2018

Ώρες λειτουργίας: Δ.-Κ. 10.00-18.00

Ίδρυμα Θεοχαράκη, Β. Σοφίας 9, Αθήνα, τηλ. 210-3611206, www.thf.gr 

Ομάδα Project 2, έκθεση για το εικαστικό βιβλίο

Με αφορμή την ανακήρυξη της Αθήνας ως παγκόσμιας πρωτεύουσας βιβλίου για το έτος 2018, η ομάδα Project 2 παρουσιάζει μια μεγάλη έκθεση με θέμα το εικαστικό βιβλίο. Σε αυτή συμμετέχει (μεταξύ πολλών καλλιτεχνών) η Ιωάννα Κορομηλά (εικονίζεται το "βιβλίο" της). Αν και είναι ιδιαίτερη στιγμή για έναν καλλιτέχνη η συμμετοχή σε ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα και αρκετά τολμηρή η Ιωάννα καταφέρνει να εκφραστεί με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο!

Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 28 Σεπτεμβρίου στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στον ανακαινισμένο χώρο της Παλαιάς Βιβλιοθήκης και θα διαρκέσει έως τις 5 Οκτωβρίου του 2018. 

Συμμετέχουν 100 Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες και παρουσιάζονται πάνω από 400 εικαστικά βιβλία διαφόρων διαστάσεων και υλικών.
Ο σκοπός της έκθεσης είναι να αναδείξει τα artists’ books, ένα μέσο έκφρασης των καλλιτεχνών που πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και εξελίχθηκε σε έναν πρωτότυπο και διαφορετικό τρόπο προβολής εννοιών και ιδεών που απασχολούν τον καλλιτέχνη. Ο καλλιτέχνης με αφετηρία τη μορφή του βιβλίου δημιουργεί ένα ξεχωριστό έργο τέχνης που μπορεί να συνδυάζει τη γλυπτική, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, τη χαρακτική, τον γραπτό λόγο, ήχο και εικόνα. Είναι άπειρες οι δυνατότητες δημιουργίας και πειραματισμού των καλλιτεχνών με αυτό το μέσο.
Η έκθεση θέλει να προβάλλει στο ευρύ κοινό την εξαιρετική δουλειά πολλών καλλιτεχνών από τον εικαστικό χώρο αλλά και από το χώρο της βιβλιοδεσίας και φιλοδοξεί να είναι η μεγαλύτερη και η πιο ολοκληρωμένη έκθεση εικαστικών βιβλίων στην Ελλάδα έως σήμερα. Ένας φόρος τιμής στο βιβλίο ως αντικείμενο τέχνης, απόλαυσης και γνώσης που συντρόφευσε τον άνθρωπο για 4.000 χρόνια έως σήμερα την αυγή της ψηφιακής εποχής. 

Μαλαισία, η χρυσή χερσόνησος!

Η Μαλαισία βρίσκεται στη Ν.Α. Ασία και περιλαμβάνει τη Μαλαϊκή (χερσόνησο), το Σαμπά και το Σαραβάκ (βορειοανατολικό τμήμα της Βόρνεο). Συνορεύει με την Ταϊλάνδη, την Ινδονησία, το Μπρουνέι, τη Σιγκαπούρη και βρέχεται στα δυτικά από τη θάλασσα του πορθμού της Μαλάκας και στα ανατολικά από τη θάλασσα της Νότιας Κίνας. Πρωτεύουσα είναι η Κουάλα Λαμπούρ. Η έκτασή της είναι 329.750 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της 21.800.000 Κινέζοι, Μαλαίοι και Ινδοί. Νόμισμα έχει το ριντζίτ και επίσημο θρήσκευμα το μουσουλμανισμό (53%) [υπάρχουν και βουδιστές (19%)]. Το κλίμα της χώρας είναι θερμοτροπικό με πολλές βροχοπτώσεις. Οι παράκτιες περιοχές πλήττονται από μουσώνες. Επίσημη γλώσσα είναι τη μαλαϊκή (και η αγγλική).

Ινδονησία, το διαμάντι του Ισημερινού!

Η Δημοκρατία της Ινδονησίας είναι ένα νησιωτικό κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας, που αποτελείται από 13.677 νησιά εκ των οποίων τα 6.000 είναι ακατοίκητα. Τα κυριότερα είναι η Σουμάτρα, η Ιάβα, το Α. και Ν. μέρος της Βόρνεο, η Κελέβη, το Μπαλί, το Ν.Δ. μέρος του Τιμόρ και το Δ. Ιριάν (Νέα Γουινέα). Πρωτεύουσα είναι η Τζακάρτα που βρίσκεται στην Ιάβα. Η Ινδονησία συνορεύει με την Παπούα Νέα Γουινέα και τη Μαλαισία. Είναι γνωστή ως το «Διαμάντι του Ισημερινού», επειδή το 45% του εδάφους της καλύπτεται από δάση. Τα νησιά με το μεγαλύτερο πληθυσμό είναι η Ιάβα, η Σουμάτρα, το Βόρνεο, η Νέα Γουινέα και η Κελέβη. Ο πληθυσμός είναι 223.000.000 περίπου κάτοικοι, έχει έκταση 1.904.570 τ.χλμ., θρήσκευμα το Ισλάμ (88% μουσουλμάνοι) και νόμισμα τη ρουπία Ινδονησίας. Η Ινδονησία έχει τουλάχιστον 66 ηφαίστεια, με πιο γνωστό το Κρακατόα. Ανήκει στην κλιματική ζώνη του Ισημερινού, με κλίμα τροπικό, που χαρακτηρίζεται για τις υψηλές θερμοκρασίες όλο το χρόνο και τις συχνές βροχοπτώσεις.
Η επίσημη γλώσσα είναι η ινδονησιακή Μπαχάσα με πολλές διαφορετικές διαλέκτους (250).

Ινδία, η μακρινή χερσόνησος

Η Δημοκρατία της Ινδίας βρίσκεται στη νότια Ασία και είναι η κυριότερη χώρα της Ινδικής χερσονήσου. Εκτείνεται ανάμεσα στα Ιμαλάια και τον Ινδικό ωκεανό και συνορεύει ανατολικά με το Πακιστάν, βόρεια με την Κίνα, ενώ δυτικά βρέχεται από την Αραβική θάλασσα. Πρωτεύουσά της είναι το Νέο Δελχί. Έχει πληθυσμό 1.130 εκατ. κατοίκους και νόμισμα τη ρουπία. Στο θρήσκευμα είναι κυρίως ινδουιστές (83%) και μουσουλμάνοι (11%). Το συγκοινωνιακό δίκτυο (τρένα, αυτοκινητόδρομοι, ποταμόπλοια στο Γάγγη) είναι ανεπαρκές και προβληματικό. Οι ιδιωτικές μεταφορές γίνονται με ποδήλατα «ρίκ-σοου» που έχουν κάθισμα και τρίκυκλα (bajai). Η χώρα διαιρείται σε τρία κύρια φυσικά διαμερίσματα: Το βόρειο μεγάλο ορεινό τείχος, που αποτελείται κυρίως από τα Ιμαλάια και τις απολήξεις του, τη μεγάλη χαμηλή πεδιάδα, που βρίσκεται νότια του ορεινού τείχους και διαρρέεται από τους μεγάλους ποταμούς Γάγγη και Βραχμαπούτρα (γι' αυτό ονομάζεται Ινδογαγγική) και το νότιο μεγάλο οροπέδιο που ονομάζεται Ντεκάν και καταλήγει στο ακρωτήριο Κομορίν. Το κλίμα της επηρεάζεται από τους ετήσιους ανέμους μουσώνες (μουσούν). Διακρίνεται κυρίως για τον ήπιο και χωρίς πολλές βροχές χειμώνα, τη θερμή και ξερή άνοιξη και το υγρό, τροπικό καλοκαίρι. Η βλάστηση της Ινδίας μοιάζει με την αφρικανική.

Ευδοκία Παπουλή, είσαι πάντα εδώ!

Ευδοκία Παπουλή-Δημητροπούλου, μια εμβληματική μορφή, ένας ακέραιος χαρακτήρας, μια εργάτρια της τέχνης.


Πέρασαν τρία χρόνια χωρίς τη δασκάλα μας! Η μνήμη της μας συνοδεύει πάντα και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να "φιλοτεχνούμε" την τέχνη. Όσα μας δίδαξε όχι μόνο ως δασκάλα αλλά και ως συνοδοιπόρος είναι βαθιά μέσα μας.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 η Ευδοκία Παπουλή - Δημητροπούλου έφυγε μετά από ένα σύντομο διάστημα αρρώστιας και μας άφησε μόνους να αναζητούμε όσα μας είχε ενσταλάξει.
Υπήρξε μια στοργική μητέρα και γιαγιά, μια παραστατική ζωγράφος, μια κλασική γλύπτρια, μια λάτρης της τέχνης μα πάνω και πέρα από όλα μια εμπνευσμένη δασκάλα.

Παρίσι, η γοητευτική πόλη!

Το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας και ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά, εμπορικά, βιομηχανικά και οικονομικά κέντρα του κόσμου. Ονομάστηκε Πόλη του Φωτός το 1828 όταν φωτίστηκαν οι κύριες λεωφόροι του με φανούς γκαζιού. Ο πληθυσμός της ξεπερνά τα 11.000.000 κατοίκους και λόγω των γαλλικών αποικιών είναι πολυπολιτισμικός. Το Παρίσι είναι η πολιτιστική και οικονομική πρωτεύουσα της Γαλλίας, το σημαντικότερο κομβικό σημείο της και έδρα πολλών διεθνών οργανισμών, όπως η UNESCO. Η έκτασή της είναι 105,4 τ.χλμ. Έχει καθολικό θρήσκευμα, επίσημη γλώσσα τη γαλλική και νόμισμα το ευρώ. Η πόλη του Παρισιού περιβάλλεται από μεγάλα δάση και διασχίζεται από το Σηκουάνα. Είναι χωρισμένη σε 20 διαμερίσματα, αριθμημένα από το 1 έως το 20.

Το κλίμα του Παρισιού είναι σχετικά ξηρό με αρκετό κρύο το χειμώνα και ζέστη με ηλιοφάνεια το καλοκαίρι.

Βραζιλία, η χώρα του Αμαζόνιου!

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Βραζιλίας βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Νότιας Αμερικής και είναι η μεγαλύτερη χώρα με έκταση 8.511.970 τετρ. χλμ., έχει πληθυσμό 176.000.000 περίπου κατοίκους και νόμισμα το κρουζέιρο ρεάλ. Το 73,6% του πληθυσμού είναι καθολικοί. Το 55% του πληθυσμού αποτελείται από λευκούς, το 38% από μιγάδες και το 0,1% είναι Ινδιάνοι που ζουν απομονωμένοι στη ζούγκλα του Αμαζονίου, αρνούμενοι να υιοθετήσουν τον πολιτισμό των λευκών. Πρωτεύουσά της είναι η Μπραζίλια, μια πόλη που χτίστηκε το 1960. Συνορεύει από βόρεια με τη Γαλλική Γουιάνα, το Σουρινάμ, τη Γουιάνα και τη Βενεζουέλα, από βορειοδυτικά με την Κολομβία, από δυτικά με το Περού και τη Βολιβία, από νοτιοδυτικά με την Παραγουάη και την Αργεντινή και από νότια με την Ουρουγουάη, ενώ από ανατολικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό.

Τα καΐκια που πληγώναμε, μια έκθεση μνήμης!

Ο Ορίζοντας Γεγονότων σε συνεργασία με τη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά εγκαινιάζουν την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018 την ομαδική έκθεση “Τα καΐκια που πληγώναμε” (Τέχνη και μνήμη: Η καταστροφή των ξύλινων σκαφών στην Ελλάδα), μια έκθεση ευαισθητοποίησης και διάσωσης των μικρών αλιευτικών. Οι διοργανωτές αναφέρουν σχετικά:

"Αν η πραγματική Iστορία του ανθρώπου είναι ο αγώνας του ενάντια στη λήθη, η Σύγχρονη Τέχνη βρίσκεται σε διαρκή ανοιχτό διάλογο με τις πολιτισμικές εγγραφές που υφαίνουν μία παγκόσμια κληρονομιά, ακριβώς όπως υποστηρίζει τις κατακτήσεις του Μέλλοντος.

Η έκθεση “Τα καΐκια που πληγώναμε” πραγματεύεται το ζήτημα της “επιβεβλημένης λήθης” μέσα από την παράλογη καταστροφή των ξύλινων σκαφών στην Ελλάδα με αφορμή τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συμβαίνει εδώ και τρεις δεκαετίες χωρίς καμία μέριμνα για τη διάσωση μιας "θαλασσινής αρχιτεκτονικής" όπου η τέχνη συμβιώνει με την εργασία και τη ζωή.

Από τα πανάρχαια χρόνια υπήρχε μια τεράστια ποικιλία όπως φαίνεται απ’ τις ονομασίες πλοίων, «Πεντηκόντοροι, Ολκάδες, Τριήρεις» κ.λ.π. καθώς οι άνθρωποι σε αυτή τη γωνία της γης αγάπησαν και ανέπτυξαν πολιτισμούς κοντά στη θάλασσα, συνυφασμένους με το ταξίδι. Στα νεώτερα χρόνια οι Σκούνες τα Περάματα, τα Τρεχαντήρια, τα Καϊκια, τα Μπρίκια, οι Γολέττες κ.α. ήταν μέρος της ζωής των θαλασσινών και μέρος της Ελληνικής παράδοσης και της παγκόσμιας κληρονομιάς. Τα εναπομείναντα αλιευτικά είναι σημαντικό μέρος της μακραίωνης ναυτικής Ιστορίας και ενός τρόπου ζωής, που τείνει να εξαφανιστεί με τρόπο μη αναστρέψιμο.

Συμμετέχουν 82 καλλιτέχνες.

Επιμέλεια: Φαίη Τζανετουλάκου, Τζίμης Ευθυμίου






Διάρκεια έκθεσης: 12/9-30/9/18

Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00 – 14:00 και 18:00 – 20:00, Σάββατο: 10:00 – 15:00


Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Φίλωνος 29, Πειραιάς, τηλ. 210 4101402


https://www.facebook.com/events/2097383597246177/

Μαραθώνας, μια εκδρομή στην ιστορία!

Υπάρχουν περιοχές που αφήνουν τα ίχνη τους στους αιώνες. Όσα χρόνια και αν περάσουν εκπέμπουν λάμψη. Είναι σίγουρο ότι οι αρχαίοι Έλληνες επέλεγαν τις περιοχές που θα κατοικούσαν και σήμερα εμείς πατάμε στα ίχνη πολιτισμών που άφησαν ιστορία. Ο Μαραθώνας είναι η πιο ιστορική περιοχή της Αττικής μετά την Ακρόπολη. Aς τον περιηγηθούμε

Κείμενο: Καίτη Χόρτη

Time of Art Gallery, "Ζωή ανάμεσα στην τέχνη"

Στο πλαίσιο μιας νέας συνεργασίας μου (έκθεση των έργων μου) στις 3-4-5 Οκτωβρίου στην Time of Art Gallery με τίτλο «Life between art” (Ζωή ανάμεσα στην τέχνη) συνάντησα την ιδιοκτήτρια, Ελένη Σακαλη. Από την πρώτη στιγμή με εντυπωσίασε η αμεσότητά της και η απλότητα με την οποία προσεγγίζει το συνεργάτη της. Ενδιαφέρθηκε άμεσα για τη δουλειά μου, μου είπε πόσο ιδιαίτερη είναι (χωρίς να θέλει να με κολακεύσει) και ήθελε να της μιλήσω για το σκεπτικό της δημιουργίας των έργων μου.
Θα ήθελα να σας γνωρίσω το χώρο της Time of Art Gallery. Πρόκειται για έναν ευχάριστο χώρο όπου το κοινό μπορεί να γνωρίσει τον πολιτισμό και την τέχνη. Χώρος δημιουργίας και έκφρασης για κάθε φιλότεχνο που μπορεί να συναντήσει όλο το φάσμα της ελληνικής και ξένης κουλτούρας.
Και λίγα λόγια για την γκαλερίστα: Η Ελένη Σακαλη είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα αφού επιλέγει να ασχοληθεί με αντικείμενα τέχνης, εσωτερική διακόσμηση, επικοινωνία της σύγχρονης τέχνης, σεμινάρια τέχνης και ό,τι έχει σχέση με την τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις ης ζωής μας (γάμος, βάφτιση)
Γράφει χαρακτηριστικά στο site:
«H Ελένη Σακάλη, ως εικαστικός και interior designer, επιλέγει με αμείωτο πάθος να μας ενημερώνει για τις εικαστικές δράσεις της Time for Art Gallery που αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο δημιουργίας, δράσης και επικοινωνίας στην τέχνη και τον πολιτισμό».


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Η σύγχρονη τέχνη εισβάλλει και πάλι στην Time of Art gallery σηματοδοτώντας την έναρξη των νέων εικαστικών της δράσεων
παρουσιάζοντας τη νέα ομαδική έκθεση με τίτλο
‘Life between Art’
Η έκθεση θα αντιπροσωπεύει τη ζωηρή και χαρούμενη έκρηξη μιας τέχνης συνώνυμης με τη νεότητα, από καλλιτέχνες πρόθυμους να μεταφέρουν στο έργο τους ένα ισχυρό φορτίο αισθήσεων, που υλοποιούνται με το χρώμα και την ύλη συνδέοντας τη ροή της ζωής με την τέχνη.

Θα παρουσιαστούν εικαστικοί με
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ - ΓΛΥΠΤΙΚΗ - ΚΕΡΑΜΙΚΗ – ΚΟΣΜΗΜΑ - MIXED MEDIA
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:
ΚΑΙΤΗ ΧΟΡΤΗ - ΤΑΣΟΣ ΝΥΦΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΡΑΝΙΩ ΣΑΡΡΗ - ΙΩΑΝΝΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ
BΑΣΙΛΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ - ΕΛΕΝΗ ΣΑΚΑΛΗ - SOTIRIS FEN - ΕΒΙΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΑΝΙΤΑ ΝΑΧΜΙΑ - ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΠΟΥΡΤΖΟΓΛΟΥ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΑΞΟΣ - ΦΑΝΗ ΓΑΒΑΛΑ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 3 OΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018, 19:30

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ 3-4-5 OΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

Ώρες λειτ.: Τετάρτη 19.30 - 23.00
Πέμπτη - Παρασκευή 10.00 - 14.00 & 17.00 - 21.00
Είσοδος ελεύθερη

Συντονισμός – επιμέλεια - οργάνωση TIME OF ART
Τηλ /Fax 2106250619 /mob 6946699913.

Κυριαζή 6-8 ΚΗΦΙΣΙΑ e-mail: info@timeofart.gr www.timeofart.gr

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Hephaestuswien & Hephaestus Radio

Σπέτσες, νησί με λαμπρή ιστορία!

Οι πευκόφυτες Σπέτσες είναι ένα από τα νησιά του Σαρωνικού που βρίσκεται στην είσοδο του Αργολικού Κόλπου, νότια της Ύδρας. Πατρίδα της ηρωίδας Μπουμπουλίνας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι Σπέτσες είναι ένα όμορφο νησί που προσφέρει ηρεμία και κοσμοπολίτικη ζωή, γραφικές παραλίες και ενδιαφέροντα ιστορικά και αρχαιολογικά μέρη
Κείμενο: Καίτη Χόρτη

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η ανθρώπινη παρουσία στις Σπέτσες χρονολογείται από το 8.000 π.Χ., όταν το νησί ήταν ακόμη ενωμένο με την απέναντι αργολική ακτή, στην Κόστα. Ευρήματα στις περιοχές της Αγίας Μαρίνας και των Αγίων Αναργύρων μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμών της ύστερης Μυκηναϊκής περιόδου (13ος και 12ος αι. π.Χ.). Αναφορά στις Σπέτσες γίνεται τόσο από τον Στράβωνα κατά τον 1ο αι. π.Χ., όσο και από τον Παυσανία κατά τον 2ο αι. μ.Χ., με την ονομασία Πιτυούσα, δηλαδή «πευκόφυτη» λόγω των πολλών πεύκων. Το σημερινό όνομά τους προέρχεται από την έκφραση Isola de Spezzie, δηλαδή ευωδιαστό νησί, ένα όνομα που έδωσαν οι Βενετοί λόγω των πολλών μυρωδικών και χόρτων που φυτρώνουν στις πλαγίες του νησιού. Κατά τον 18ο αι. και με την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και τον εκδιωγμό των Ενετών, αρκετοί αλβανόφωνοι Χριστιανοί κατέφυγαν στις Σπέτσες όπου δημιούργησαν τον παλαιό οικισμό, το Καστέλι. Με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξαν σημαντική ναυτική δύναμη. Όταν το 1821 ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, οι Σπέτσες ήταν το πρώτο από τα ελληνικά νησιά που σήκωσε τη σημαία της Επαναστάσεως, στις 3 Απριλίου 1821. Ο στόλος των Σπετσών, αποτελούμενος από τα εμπορικά πλοία του νησιού που είχαν μετατραπεί σε πολεμικά, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στον Αγώνα. Μετά την απελευθέρωση οι Σπέτσες δεν ακολούθησαν τις εξελίξεις της ναυτιλίας και έχασαν την εμπορική και οικονομική ακμή τους. Ανάκαμψη άρχισε να παρουσιάζεται με την ανάπτυξη του τουρισμού. Το νησί έχει μερικά χωριουδάκια ψαράδων αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι του ζουν στην πρωτεύουσα η οποία αποτελείται από πολλές μικρές συνοικίες. Τα χωριά ονομάζονται Ανάληψη, Καστέλι, Κουνουπίτσα και Μπάλτιζα.