Η Δημοκρατία του Περού βρίσκεται στη νότια Αμερική. Συνορεύει βόρεια με τοΕκουαδόρ και την Κολομβία, ανατολικά με τη Βραζιλία και τη Βολιβία, νότια με τη Χιλή και δυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό. Το Περού είναι η χώρα των Άνδεων. Έχει έκταση 1.285.220 τ.χλμ., πληθυσμό 28.000.000 περίπου κατοίκους και νόμισμα το νέο σολ. Πρωτεύουσα είναι η Λίμα. Απόκτησε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία το 1824. Οι περουβιανές πόλεις είναι πολυπολιτισμικές με πλούσιο πολιτισμό και ιστορία που είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης του πολιτισμού των Άνδεων με εκείνον των ισπανών αποίκων. Παγκοσμίως η χώρα είναι γνωστή ως το κέντρο του πολιτισμού των Ίνκας. Το Περού διαιρείται σε 24 διοικητικά διαμερίσματα και μια επαρχία (Καγιάο). Οι Ινδιάνοι Κέτσουα αποτελούν την πολυπληθέστερη ομάδα κατοίκων του Περού (47,1%), οι μιγάδες (Μεστίσο) έχουν ποσοστό 32% και οι λευκοί 12%. Επίσημες γλώσσες του Περού είναι η ισπανική και η Κέτσουα.
Επίσημη θρησκεία του κράτους είναι ο ρωμαιοκαθολικισμός, ενώ υπάρχουν και αρκετοί οπαδοί της Προτεσταντικής Εκκλησίας. Το Περού διακρίνεται σε τρεις περιοχές: την άνυδρη πεδινή ζώνη κατά μήκος των ακτών του Ειρηνικού (Κόστα), την ορεινή Σιέρα, που εκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και περιλαμβάνει την οροσειρά των Άνδεων, και τη Μοντάνια ή Σέλβα στα βορειοδυτικά, που περιλαμβάνει τις υγρές πεδιάδες της λεκάνης του Αμαζόνιου. Στην περιοχή της Σιέρα δεσπόζει η οροσειρά των Άνδεων. Οι οροσειρές των Άνδεων έχουν υψόμετρο που κυμαίνεται ανάμεσα στα 2.750 και τα 5.800 μ. Στη ζώνη των Άνδεων παρατηρείται συχνά έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα. Η περιοχή Μοντάνια καλύπτει περίπου τα 3/5 του εδάφους του Περού και αποτελείται από τροπικές κοιλάδες του ποταμού Αμαζονίου. Σημαντικότερος από τους ποταμούς της περιοχής είναι ο Σάντα. Η λίμνη Τιτικάκα βρίσκεται στα νοτιοανατολικά, σε υψόμετρο 3.810 μ. και είναι η μεγαλύτερη πλωτή λίμνη στον κόσμο. Την περιοχή Μοντάνια διαρρέουν μεγάλοι ποταμοί, όπως ο Αμαζόνιος και οι παραπόταμοί του. Οι κλιματικές συνθήκες στο Περού παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές από περιοχή σε περιοχή. Τις συνθήκες αυτές καθορίζουν κυρίως οι Άνδεις, με το μεγάλο τους υψόμετρο, το ψυχρό ρεύμα του Χούμπολτ και οι άνεμοι που φυσούν από το νότιο Ειρηνικό. Αρνητική επίδραση στο κλίμα του Περού έχει το ρεύμα Ελ Νίνιο, που εμφανίζεται περίπου κάθε δέκα χρόνια και προκαλεί σημαντικές οικολογικές και οικονομικές καταστροφές.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Τα πρώτα ίχνη ανθρώπων στο Περού ανάγονται στο 8000 π.Χ. Στην περιοχή αυτή άνθισαν διάφοροι πολιτισμοί, μέχρι τα μέσα περίπου του 15ου αιώνα, όταν άρχισε η εξάπλωση των Ινδιάνων Ίνκας. Στα τέλη του 15ου αιώνα οι Ίνκας ήταν κυρίαρχοι όλης της περιοχής που σήμερα περιλαμβάνει το Περού, τη Χιλή, τη Βολιβία, το Εκουαδόρ και το βόρειο τμήμα της Αργεντινής. Ο πρώτος Ευρωπαίος που εξερεύνησε το σημερινό Περού ήταν ο Ισπανός Φρανσίσκο Πιθάρο, το 1524, ο οποίος κατέλαβε τη χώρα το 1531. Η χώρα παρέμεινε στην κατοχή των Ισπανών για 300 περίπου χρόνια και απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1824. Από το 1879 ως το 1883 το Περού ηττήθηκε από τη Χιλή στον Πόλεμο του Ειρηνικού και αναγκάστηκε να παραχωρήσει την επαρχία Ταραπακά, πλούσια σε κοιτάσματα νίτρου. Στις αρχές του 20ού αι. το Περού είχε να διευθετήσει συνοριακές διαφορές με τις γειτονικές του χώρες, κυρίως με το Εκουαδόρ με το οποίο οι διαφορές και οι διεκδικήσεις συνεχίστηκαν και μετά τη Συμφωνία του Ρίο ντε Τζανέιρο το 1942, η οποία παραχωρούσε τα επίμαχα εδάφη στο Περού. Στον πολιτικό τομέα το Περού είχε μια σειρά από αναταραχές που εμπόδισαν τη χώρα να διατηρήσει μια δημοκρατική κυβέρνηση.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ο σπουδαίος αρχαίος πολιτισμός του Περού είναι σήμερα γνωστός χάρη στα κατάλοιπα του πολιτισμού των Ινδιάνων Ίνκας. Κοντά στην πόλη Κούσκο, στα νοτιοανατολικά, σε υψόμετρο 2.500 μ., βρίσκονται τα ερείπια του Μάτσου Πίτσου, μιας από τις «χαμένες πόλεις» των Ίνκας. Εκτός από τον αρχαίο πολιτισμό των Ίνκας, ιδιαίτερα αξιόλογη είναι η σημερινή λαϊκή περουβιανή τέχνη, στην οποία επιβιώνουν πολλά στοιχεία του παρελθόντος της χώρας, πριν από την περίοδο της ισπανικής κατάκτησης. Το Εθνικό Ινστιτούτο Πολιτισμού που λειτουργεί στη Λίμα φροντίζει για τη διάσωση και συνέχιση των πολιτιστικών παραδόσεων του περουβιανού λαού. Στη λογοτεχνία, ο σημαντικότερος ποιητής του 17ου αιώνα υπήρξε ο Χουάν δελ Βάγιε Καβιέδες. Το 18ο αιώνα ο Μαριάνο Μελγάρ υπήρξε πρόδρομος των ρομαντικών. Ο σημαντικότερος λογοτέχνης του 19ου αιώνα υπήρξε ο Ρικάρντο Πάλμα. Την ίδια εποχή ξεχώρισαν δύο γυναίκες συγγραφείς, η Μερσέδες Καβέγο δε Καρβονέρα, που έγραψε το πρώτο νατουραλιστικό μυθιστόρημα, και η Κλορίντα Μάτο δε Τουρνέρ, που πρώτη πραγματεύτηκε λογοτεχνικά το πρόβλημα των Ινδιάνων. Οι πεζογράφοι της γενιάς του 1950 έδωσαν στα έργα τους μια εικόνα της ζωής στις φτωχικές συνοικίες της Λίμα. Ανάμεσα σ` αυτούς διακρίθηκαν ο Χούλιο Ραμόν Ριβέιρο και ο Ενρίκε Κονγκράινς Μαρτίν. Ο περουβιανός καφές είναι από τους πιο γνωστούς σε όλο τον κόσμο. Έχει γεύση, άρωμα και απαλή οξύτητα. Ο Chanchamayo από το νοτιο-κεντρικό Περού, και ο Urubamba, από την καλλιεργήσιμη περιοχή νότια, κοντά στο Mάτσου Πίτσου, είναι οι πιο γνωστές ποικιλίες. Oι Γάλλοι σε μια τελευταία γαστρονομική μελέτη σημείωναν πως η καλύτερη κουζίνα μετά τη δική τους είναι η περουβιανή. Η αφρικανική επιρροή, η κινεζική, η ιαπωνική και η ευρωπαϊκή μπερδεύονται με τη γεύση των Άνδεων και δημιουργούν μια πραγματικά εξαιρετική κουζίνα, την περουβιανή. Στο Περού υπάρχει σχετικά χαμηλό ποσοστό αναλφαβητισμού (11%). Για τα παιδιά ηλικίας από 6 μέχρι 16 ετών η εκπαίδευση είναι δωρεάν και υποχρεωτική. Στη χώρα λειτουργούν περισσότερα από τριάντα πανεπιστήμια. Το Εθνικό Πανεπιστήμιο του Σαν Μάρκος στη Λίμα ιδρύθηκε το 1551.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η οικονομία της χώρας χαρακτηρίζεται ως αναπτυσσόμενη και στηρίζεται κυρίως στις εξαγωγές πρώτων υλών και στην πλούσια αλιεία. Το 44% του εργατικού δυναμικού απασχολείται στις διάφορες υπηρεσίες, το 37% ασχολείται με τη γεωργία και το 19% εργάζεται στον τομέα της βιομηχανίας. Τα κυριότερα γεωργικά προϊόντα είναι το βαμβάκι, ο καφές, το ζαχαροκάλαμο, οι ελιές, τα σταφύλια, οι πατάτες, τα λαχανικά, το σιτάρι και το κινόα. Η βιομηχανία της αλιείας στηρίζεται στις μεγάλες ποσότητες των αλιευόμενων ψαριών (κυρίως αντσούγιες), τα οποία μεταποιούνται σε βιομηχανικές μονάδες, που παράγουν ιχθυέλαια και είδη διατροφής. Στην περιοχή Μοντάνια η ύπαρξη πολλών ειδών δέντρων, κατάλληλων για υλοτόμηση, ευνοεί την ανάπτυξη της δασοκομίας. Ωστόσο πολλά είδη δέντρων απειλούνται από οικολογική καταστροφή. Το Περού διαθέτει άφθονα κοιτάσματα χρυσού, αργυρού, χαλκού, μολύβδου, ψευδαργύρου, σιδήρου, βισμούθιου, μαγγανίου και φωσφορικών αλάτων. Επίσης, έχουν εντοπιστεί σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι περισσότερες και μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες της χώρας βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας Λίμα. Λειτουργούν εργοστάσια παραγωγής τροφίμων, προϊόντων κλωστοϋφαντουργίας, πετρελαιοειδών, τσιμέντου, χάλυβα, λιπασμάτων, χημικών προϊόντων. Επίσης λειτουργούν μονάδες συναρμολόγησης αυτοκινήτων και διαφόρων μηχανημάτων. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των τουριστών για τις περιοχές με ερείπια του πολιτισμού των Ίνκας στο Μάτσου Πίτσου στις Άνδεις και ο οικολογικός τουρισμός στον Αμαζόνιο είναι ένας τομέας με οικονομικά οφέλη. Η ανάπτυξη των συγκοινωνιών στη χώρα δυσχεραίνεται λόγω του ορεινού όγκου των Άνδεων και του υδρογραφικού δικτύου του Αμαζόνιου. Το βασικό οδικό δίκτυο είναι ο Παναμερικανικός Αυτοκινητόδρομος (2.495 χλμ.), που εκτείνεται σε όλο το μήκος της παράκτιας ζώνης. Υπάρχουν δύο βασικές σιδηροδρομικές γραμμές, στο εσωτερικό της χώρας και στο νότο. Ιδιαίτερα αναπτυγμένο είναι το δίκτυο των αερομεταφορών με 25 αεροδρόμια. Τέλος, σημαντικότερα λιμάνια είναι το Καγιάο, επίνειο της πρωτεύουσας Λίμα, και το Ικίτος στον Αμαζόνιο.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Πρωτεύουσα της «χώρας του χρυσού», η Λίμα, βρίσκεται στο κέντρο της δυτικής ακτής, είναι θορυβώδης και έχει ομίχλη το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Ο φιλικός λαός, τα σημαντικά ιστορικά μνημεία, τα μουσεία και η ποικιλία της ψυχαγωγίας και των εστιατορίων κάνουν τη Λίμα ένα πολύ ενδιαφέρον τουριστικό μέρος. Ιδρύθηκε το 1553, από τον Φρανσίσκο Πιζάρο. Η Plaza De Armas (Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO) είναι μια ζωντανή, πολύχρωμη και πολύβουη πλατεία, γεμάτη με πλανόδιους ζωγράφους, πωλητές χειροτεχνημάτων και μουσικούς. Ξεχωρίζουν το Προεδρικό Μέγαρο, ο Καθεδρικός Ναός όπου φυλάσσεται η μούμια του Πιζάρο και το Παλάτι Torre Tagle (Υπουργείο Εξωτερικών), το ιστορικό μοναστήρι San Francisco και άλλα, υψηλής αισθητικής, κτίρια αποικιακής αρχιτεκτονικής. Σημαντικά μνημεία: Το Μουσείο Larco Herera θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα της Λατινικής Αμερικής. Το Municiplidad de Lima (δημαρχείο). Το Μουσείο Ανθρωπολογίας και Αρχαιολογίας στο Πλάζα Μπολιβάρ έχει μια υπέροχη συλλογή κεραμικών και υφασμάτων από όλους τους πολιτισμούς του αρχαίου Περού. Το Μουσείο της Δημοκρατίας, το Εθνικό Μουσείο, το Μουσείο της Ιεράς Εξέτασης. Η επιχειρηματική περιοχή του San Isidro Miraflores έχει καταστήματα για ψώνια, εστιατόρια, καφετέριες και θέατρα.
Η λίμνη Τιτικάκα βρίσκεται σε υψόμετρο 3.812 μ., και μοιράζεται ανάμεσα στο Περού και τη Βολιβία. Το Κούσκο (ο «ομφαλός της γης» στα Κέτσουα), η πρωτεύουσα των Ίνκας, είναι πολιτιστική πρωτεύουσα και κατεξοχήν τουριστική πόλη του Περού με τα υψίπεδα με αλπική βλάστηση, λάμα, παραδοσιακούς Ινδιάνους με πολύχρωμες φορεσιές και τόπους ιστορικής σημασίας. Εκεί ήκμασε και καταλύθηκε ο πολιτισμός των Ίνκας (Μνημείο της UNESCO από το 1983). Σημαντικά μνημεία: Ο Ναός των Ίνκας, το Κορικάντσα (το εσωτερικό του ήταν επενδυμένο με ατόφιο χρυσάφι και γεμάτο από χρυσά αφιερώματα και πολύτιμους λίθους), η Plaza De Armas, σήμα κατατεθέν του Κούσκο, που θεωρείται η ομορφότερη στο Περού και ίσως μια από τις ωραιότερες σε όλο τον κόσμο. Σε αυτήν οι Ίνκας, είχαν χτίσει το αυτοκρατορικό ανάκτορο και πάνω του βρίσκεται τώρα ο εντυπωσιακός Καθεδρικός Ναός. Ο αρχαιολογικός χώρος, το μεγαλιθικό μνημείο-φρούριο του Σαξαχουαμάν, με το τριπλό κυκλώπειο τείχος. Κοντά στη λίμνη υπάρχει η Ιερή Κοιλάδα, στην οποία οι Ίνκας έχτισαν τις σημαντικότερες πόλεις τους. Η αγορά του Πισάκ με είδη λαϊκής τέχνης, κοσμήματα, ριχτάρια, πήλινα, αντίκες, δερμάτινα είδη. Η καλοδιατηρημένη πόλη Ολιανταϊτάμπο με την Ακρόπολη και το αφιερωμένο στο θεό του Ηλίου ιερό.
Το Μάτσου Πίτσου (Παλιό Βουνό) που «χάθηκε» ξαφνικά και ανακαλύφθηκε στις 24 Ιουλίου 1911. Χτισμένο περίπου τον 15ο αιώνα σε βράχους, πάνω σε λαξευτές επίπεδες βάσεις, ένα σύνολο από ναούς, ανάκτορα, σπίτια, πύργους και υδραγωγεία, το Μάτσου Πίτσου κόβει την ανάσα όταν το βλέπεις από κοντά. Το 1981 αναγνωρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Η περιήγηση του Αμαζονίου είναι μια μοναδική εμπειρία όπου εκτός από την εκπληκτική θέα του ποταμού και την τροπική βλάστηση υπάρχουν και διάφορα είδη σπάνιων παπαγάλων και πουλιών. Το Puerto Maldonado βρίσκεται στη λεκάνη του Αμαζονίου. Είναι χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Ταμποπάτα και Μάδρε Ντε Ντίος και οι κάτοικοί του ασχολούνται με την εξόρυξη χρυσού, την υλοτομία, τη γεωργία και τον οικοτουρισμό. Η παρθένα ομορφιά και οι πρωτόγονες ινδιάνικες φυλές της περιοχής χαρίζουν μοναδικές εικόνες.
Η Πόμπα, όπου ο πολιτισμός των Νάζκα άφησε τα ίχνη του πριν 2.000 χρόνια. Οι γραμμές, τα γεωμετρικά σχήματα, οι γιγάντιες μορφές ζώων και πουλιών καλύπτουν μια περιοχή 50 τετρ.χλμ. στους πρόποδες των Άνδεων, ανάμεσα στα χωριά Νάλπα και Πάλπα. Λόγω του μεγέθους τους είναι ορατές μόνο από αεροπλάνο.
