Οι πευκόφυτες Σπέτσες είναι ένα από τα νησιά του Σαρωνικού που βρίσκεται στην είσοδο του Αργολικού Κόλπου, νότια της Ύδρας. Πατρίδα της ηρωίδας Μπουμπουλίνας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι Σπέτσες είναι ένα όμορφο νησί που προσφέρει ηρεμία και κοσμοπολίτικη ζωή, γραφικές παραλίες και ενδιαφέροντα ιστορικά και αρχαιολογικά μέρη
Κείμενο: Καίτη Χόρτη
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η ανθρώπινη παρουσία στις Σπέτσες χρονολογείται από το 8.000 π.Χ., όταν το νησί ήταν ακόμη ενωμένο με την απέναντι αργολική ακτή, στην Κόστα. Ευρήματα στις περιοχές της Αγίας Μαρίνας και των Αγίων Αναργύρων μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμών της ύστερης Μυκηναϊκής περιόδου (13ος και 12ος αι. π.Χ.). Αναφορά στις Σπέτσες γίνεται τόσο από τον Στράβωνα κατά τον 1ο αι. π.Χ., όσο και από τον Παυσανία κατά τον 2ο αι. μ.Χ., με την ονομασία Πιτυούσα, δηλαδή «πευκόφυτη» λόγω των πολλών πεύκων. Το σημερινό όνομά τους προέρχεται από την έκφραση Isola de Spezzie, δηλαδή ευωδιαστό νησί, ένα όνομα που έδωσαν οι Βενετοί λόγω των πολλών μυρωδικών και χόρτων που φυτρώνουν στις πλαγίες του νησιού. Κατά τον 18ο αι. και με την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και τον εκδιωγμό των Ενετών, αρκετοί αλβανόφωνοι Χριστιανοί κατέφυγαν στις Σπέτσες όπου δημιούργησαν τον παλαιό οικισμό, το Καστέλι. Με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξαν σημαντική ναυτική δύναμη. Όταν το 1821 ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, οι Σπέτσες ήταν το πρώτο από τα ελληνικά νησιά που σήκωσε τη σημαία της Επαναστάσεως, στις 3 Απριλίου 1821. Ο στόλος των Σπετσών, αποτελούμενος από τα εμπορικά πλοία του νησιού που είχαν μετατραπεί σε πολεμικά, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στον Αγώνα. Μετά την απελευθέρωση οι Σπέτσες δεν ακολούθησαν τις εξελίξεις της ναυτιλίας και έχασαν την εμπορική και οικονομική ακμή τους. Ανάκαμψη άρχισε να παρουσιάζεται με την ανάπτυξη του τουρισμού. Το νησί έχει μερικά χωριουδάκια ψαράδων αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι του ζουν στην πρωτεύουσα η οποία αποτελείται από πολλές μικρές συνοικίες. Τα χωριά ονομάζονται Ανάληψη, Καστέλι, Κουνουπίτσα και Μπάλτιζα.
