Η Χρύσα αποτελεί για μένα την έκφραση της πλαστικότητας του μετάλλου. Στα χέρια της αυτό το υλικό παίρνει ζωή, γίνεται εύπλαστο και αποδίδει όλο το δυναμισμό του μυαλού και της τέχνης. Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω τα συναισθήματά μου για αυτή τη μεγάλη καλλιτέχνιδα που θαυμασα να δίνει συνέντευξη πριν από χρόνια στην εκπομπή της Κ. Ζαχαροπούλου "Η εποχή των εικόνων". Το έργο της νομίζω πως μιλάει από μόνο του. Εμείς δεν έχουμε παρά να το θαυμάσουμε σε μια στάση του Μετρό (Ευαγγελισμός), έξω από το Μέγαρο Μουσικής και στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (όταν ολοκληρωθεί).
Αντιγράφω από τη Βικιπαίδεια:
Η Χρύσα Βαρδέα (31 Δεκεμβρίου 1933 - 23 Δεκεμβρίου 2013), γνωστότερη απλά με το καλλιτεχνικό προσωνύμιο Χρύσα (ή Chryssa) ήταν διεθνούς φήμης Ελληνοαμερικανίδα γλύπτρια και ζωγράφος. Έργα της βρίσκονται σε διάφορα μουσεία, πινακοθήκες και συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν γνωστή για την χρήση υλικών όπως το αλουμίνιο, ο γύψος αλλά και τα φώτα νέον.
