Οι Ηνωμένες Πολιτείες του Μεξικού είναι ομοσπονδιακή δημοκρατία στο νότιο τμήμα της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει με τις ΗΠΑ, το Μπελίσε και τη Γουατεμάλα. Νότια και νοτιοδυτικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό και ανατολικά από τον Κόλπο του Μεξικού και τη θάλασσα της Καραϊβικής. Το Μεξικό έχει έκταση 1.908.690 τ. χλμ. και πληθυσμό 103.400.000 περίπου κατοίκους. Το 60% του πληθυσμού του Μεξικού αποτελείται από μεστίζος, δηλαδή μιγάδες από επιμειξίες λευκών και ιθαγενών, ενώ το 30% από διάφορες εθνοφυλετικές ομάδες ιθαγενών, απογόνων των Μάγιας και των Αζτέκων.
Κυρίαρχη θρησκεία της χώρας είναι η ρωμαιοκαθολική, την οποία ακολουθεί το 93,5% των κατοίκων. Καταλαμβάνει το 4,7% της Αμερικής και αποτελεί την πέμπτη σε έκταση χώρα της ηπείρου. Νομισματική μονάδα του Μεξικού είναι το νέο μεξικανικό πέσο. Κύριο χαρακτηριστικό του σύγχρονου Μεξικού είναι η κακή κατάσταση της οικονομίας του και η φτώχεια του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού του, που έχει οδηγήσει σε μεγάλη κοινωνική κρίση.
Το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού αποτελείται από ένα εκτεταμένο υψίπεδο, που περικλείεται δυτικά και ανατολικά από οροσειρές, οι οποίες με τη σειρά τους περιβάλλονται από στενές παράκτιες πεδιάδες. Και οι δύο πεδιάδες είναι σχετικά απομονωμένες από την ενδοχώρα, αφού η απότομη κλίση των οροσειρών που υψώνονται παράλληλα με τις ακτές δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στις συγκοινωνίες. Κατά μήκος του Μεξικού αναπτύσσονται οι παράλληλες οροσειρές Σιέρα Μάδρε οριεντάλ (ανατολική) και Σιέρα Μάδρε οσιντεντάλ (δυτική). Ψηλότερο σημείο της ανατολικής Σιέρα Μάδρε είναι μια κορυφή δυτικά της πόλης Σιουδάδ Βικτόρια, με ύψος 4.054 μέτρα. Στο σημείο σύγκλισής τους η ανατολική και η δυτική Σιέρα Μάδρε σχηματίζουν την Κορδιγέρα Νεοβολκάνικα (ηφαιστειακή οροσειρά), όπου εντοπίζονται οι ψηλότερες κορυφές του Μεξικού. Σε ένα από αυτά τα οροπέδια, σε υψόμετρο 2.500 μέτρων περίπου, βρίσκεται η Πόλη του Μεξικού που είναι η Πρωτεύουσα του Μεξικού.
Όσον αφορά τη γεωλογική κατάσταση της περιοχής του Μεξικού, μεγάλα ηφαίστεια της χώρας και ισχυροί σεισμοί πλήττουν την περιοχή. Μεγαλύτερος ποταμός του Μεξικού είναι ο Ρίο Γκράντε, συνολικού μήκους 3.034 χιλιομέτρων περίπου, που πηγάζει από τα βουνά του Κολοράντο των ΗΠΑ και χύνεται στον κόλπο του Μεξικού. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η λίμνη Τσαπάλα. Το νότιο τμήμα του Μεξικού ανήκει στην τροπική ζώνη. Οι περιοχές με υψόμετρο ως 900 μέτρα χαρακτηρίζονται ως «θερμή γη» με υψηλές θερμοκρασίες και υψηλές τιμές υγρασίας. Σε υψόμετρα από 900 ως 1.800 μέτρα βρίσκεται η «εύκρατη γη», ενώ πάνω από τα 1.800 μέτρα εκτείνεται η «ψυχρή γη». Στην «ψυχρή γη» περιλαμβάνεται το κεντρικό οροπέδιο της χώρας, όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα, καθώς και τα οροπέδια Τσιάπας. Από το υψόμετρο των 4.000 μέτρων και άνω έχουμε την «παγωμένη γη».
Η ποικιλία της χλωρίδας και της πανίδας του Μεξικού είναι μεγάλη. Στη χλωρίδα των άνυδρων περιοχών του βόρειου τμήματος του Μεξικού, που αποτελεί ουσιαστικά τμήμα της Μεγάλης Αμερικανικής Ημιερήμου, επικρατούν διάφορα είδη κάκτων και ακανθωδών θάμνων, ενώ προς τις ακτές και προς το κεντρικό Μεξικό αναπτύσσεται βλάστηση τύπου στέπας. Αντίθετα, στο νότιο τμήμα της χώρας και στις δυτικές ακτές υπάρχει πυκνή βλάστηση τροπικών ή φυλλοβόλων δασών. Στο κεντρικό Μεξικό, σε υψόμετρα άνω των 1.800 μέτρων, επικρατούν τα δάση φιλύρας, ελάτων, δρυών και άλλων κωνοφόρων. Η πανίδα του Μεξικού περιλαμβάνει από τρωκτικά, έντομα και ερπετά της ερήμου που εντοπίζονται στις βόρειες ημιερημικές περιοχές, μέχρι λύγκες, μαύρες αρκούδες, ελάφια, πάνθηρες και άλλα θηλαστικά στις κεντρικές και νότιες περιοχές της χώρας. Πολύ πλούσια είναι η ποικιλία των πτηνών που συναντιούνται στο Μεξικό: διάφορα είδη αετών, φλαμίνγκος, παπαγάλοι και άλλα τροπικά πουλιά, κουκουβάγιες, τρυποκάρυδοι και πολλά άλλα είδη.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το Μεξικό είναι μια χώρα παραδοσιακά αγροτική, που διαθέτει όμως πολύ πλούσιους φυσικούς πόρους και παρουσιάζει μεγάλη βιομηχανική ανάπτυξη. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας της χώρας είναι η άναρχη και ανεξέλεγκτη βιομηχανική ανάπτυξη. Η αγροτική παραγωγή του Μεξικού είναι οργανωμένη σε μεγάλο αριθμό μικρών αγροκτημάτων. Πολλά αγροκτήματα λειτουργούν όχι για την παραγωγή εμπορεύσιμων αγροτικών προϊόντων, αλλά με στόχο την αυτοσυντήρηση των παραγωγών. Κυριότερα προϊόντα είναι το καλαμπόκι, το σιτάρι, το κριθάρι, το ρύζι, τα φασόλια, το σόργο, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, οι πατάτες, οι ντομάτες, το βαμβάκι, ο καφές, ο καπνός, η γόμα, το ελαστικό κόμμι, οι μπανάνες, τα μήλα, τα σταφύλια, τα μάνγκος, οι ανανάδες και άλλα φρούτα. Ιδιαίτερα αναπτυγμένη είναι η κτηνοτροφία. Το 38,7% του εδάφους του Μεξικού έχει αποδοθεί σε κτηνοτροφικές δραστηριότητες. Στη χώρα εκτρέφονται κυρίως βοοειδή, χοίροι, κατσίκες, πρόβατα και πουλερικά. Μεγάλη είναι και η προσφορά της αλιείας στην οικονομία του Μεξικού. Κυρίως αλιεύονται τόνοι, σαρδέλες, αντζούγιες, γαρίδες, στρείδια και αστακοί. Τέλος, η εκμετάλλευση των δασών, και κυρίως η ξυλεία κωνοφόρων, αποτελεί επίσης σημαντικό τομέα της οικονομίας της. Το υπέδαφος του Μεξικού είναι εξαιρετικά πλούσιο. Διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Εξορύσσονται επίσης ουράνιο, χρυσός, άργυρος, σιδηρομεταλλεύματα, όνυχας, μόλυβδος, χαλκός, υδράργυρος, μαγγάνιο, κάδμιο, γαιάνθρακας, κασσίτερος, ψευδάργυρος, μαγνήσιο, θείο, αντιμόνιο, γραφίτης. Η μεταλλουργία αποτελεί τον κυριότερο κλάδο της μεξικανικής βιομηχανίας. Άλλοι σημαντικοί κλάδοι είναι εκείνοι της πετρελαϊκής βιομηχανίας, της πετροχημικής, των χημικών προϊόντων, της αυτοκινητοβιομηχανίας, της κατασκευής μηχανημάτων και ηλεκτρονικών συσκευών, της τσιμεντοβιομηχανίας και της μεταποίησης. Το 1990, η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε στην πλήρη απελευθέρωση του εμπορίου. Από το 1994 τέθηκε σε εφαρμογή η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (NAFTA), που προβλέπει την ελεύθερη διακίνηση αγαθών και κεφαλαίων μεταξύ των ΗΠΑ, του Μεξικού και του Καναδά.
Το Μεξικό διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο συγκοινωνιών, το οποίο είναι πυκνότερο στο βόρειο τμήμα της χώρας, αλλά και σιδηροδρομικό. Κεντρικός κόμβος του οδικού δικτύου της χώρας είναι η πρωτεύουσα. Από τα λιμάνια της χώρας στον κόλπο του Μεξικού, σημαντικότερα είναι αυτά της Βερακρούζ, του Ταμπίκο και του Κοατσακοάλκος, ενώ από τα λιμάνια των δυτικών ακτών κυριότερα είναι τα λιμάνια του Μασατλάν και του Ακαπούλκο. Η χώρα διαθέτει 122 αεροδρόμια, τα 32 από τα οποία είναι διεθνή. Μεγαλύτερο είναι το αεροδρόμιο Μπενίτο Χουάρες της Πόλης του Μεξικού και ακολουθούν τα αεροδρόμια της Γκουανταλαχάρα, του Μοντερέι, της Πουέμπλα δε Σαραγόσα. Σημαντική είναι και η ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας του Μεξικού.
Γλώσσα
Επίσημη γλώσσα του Μεξικού είναι η ισπανική.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στο Μεξικό χρονολογούνται στο 9000 π.Χ., όμως οι πρώτοι κάτοικοί του είναι οι Ολμέκοι, που εμφανίζονται το 2000 π.Χ. και αναπτύσσουν αξιόλογο πολιτισμό το 1000 π.Χ., στην περιοχή γύρω από τον κόλπο του Μεξικού, με κέντρο τη Βέντα στην πολιτεία Ταμπάσκο. Κατά το 300 μ.Χ., ένας λαός που εγκαταστάθηκε στην κοιλάδα του Μεξικού, ίδρυσε την Τεϊοτιγουακάν, μια πόλη-θρησκευτικό κέντρο η οποία κάλυπτε την περιοχή από την πεδιάδα του Μεξικού ως τη Γουατεμάλα. Η Τεϊοτιγουακάν καταστράφηκε γύρω στο 600 μ.Χ. Στη συνέχεια αναπτύσσεται ο πολιτισμός των πολεμιστών Τολτέκων, που καταστράφηκε περίπου το 1160 από νέους εισβολείς. Ανάμεσά στους περιλαμβάνονταν και οι Αζτέκοι, οι οποίοι τελικά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της λιμνοθάλασσας του Τεσκόκο. Οι Αζτέκοι δημιούργησαν μια μεγάλη και κραταιά αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Τενοτστιτλάν, που ιδρύθηκε περίπου το 1325. Διέπρεψαν σε όλες τις τέχνες, αν και η αρχιτεκτονική τους μάς είναι άγνωστη, αφού η Τενοτστιτλάν, που περιγράφεται από τους Ισπανούς κατακτητές ως «νέα Βενετία», καταστράφηκε εκ βάθρων με διαταγή του Κορτές. Η αυτοκρατορία των Αζτέκων κατέρρευσε με την έλευση των Ισπανών κονκισταδόρων το 1519-1521. Ανάμεσα στα λίγα φύλα που δεν είχαν υποταχτεί στους Αζτέκους, ήταν οι Μάγιας που είχαν δημιουργήσει έναν εξέχοντα πολιτισμό. Ο πολιτισμός των Μάγιας παράκμασε στις αρχές του 10ου αιώνα. Το Μεξικό εντάχθηκε στις αποικίες της Ισπανίας το 1535 ως Αντιβασιλεία της Νέας Ισπανίας. Η πρώτη εξέγερση εναντίον της ισπανικής κυριαρχίας εκδηλώθηκε το 1810. Οι αγώνες για την ανεξαρτησία συνεχίστηκαν και το 1821 η συμμαχία των Αγκουστίν δε Ιτουρμπίδε και Βισέντε Γκερέρο ανάγκασε τον τελευταίο αντιβασιλιά της Νέας Ισπανίας να δεχτεί την ανεξαρτησία του Μεξικού με τη συνθήκη της Κόρδοβα το 1821. Το 1822 ιδρύθηκε η αυτοκρατορία του Αγκουστίν δε Ιτουρμπίδε, που ανατράπηκε τον επόμενο χρόνο από εξέγερση με επικεφαλής τον Σάντα Άννα, ο οποίος κήρυξε τη Μεξικανική Δημοκρατία. Το 1824 ψηφίστηκε το πρώτο Ομοσπονδιακό Σύνταγμα της Μεξικανικής Δημοκρατίας. O Σάντα Άννα κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, την οποία και διατήρησε μέχρι το 1855. Το 1857 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα, το οποίο καθιέρωσε την ομοσπονδιακή δομή του κράτους. Το 1863 τα γαλλικά στρατεύματα κατέλαβαν την Πόλη του Μεξικού. Με ενέργειες της Γαλλίας το Μεξικό ανακηρύχθηκε αυτοκρατορία και το στέμμα της προσφέρθηκε στον αρχιδούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας, ο οποίος το αποδέχτηκε το 1864. Το 1867 ο Μαξιμιλιανός αιχμαλωτίστηκε από τις δυνάμεις του Χουάρες και εκτελέστηκε, ενώ οι Γάλλοι, υπό την πίεση των ΗΠΑ, αποσύρθηκαν από το Μεξικό.
Στις αρχές του 20ού αιώνα η δυσχερής θέση στην οποία είχαν περιέλθει οι μικροκαλλιεργητές, αποτέλεσαν την αιτία εκδήλωσης κοινωνικών ταραχών οι οποίες πρόσφεραν το κατάλληλο έδαφος για την αποδοχή του επαναστατικού κηρύγματος του Φρανσίσκο Μαδέρο με αποτέλεσμα αρκετές εξεγέρσεις να εκδηλωθούν σε όλη τη χώρα. Το 1911 ο Ντίας ανατράπηκε και πρόεδρος έγινε ο Φρανσίσκο Μαδέρο, ο οποίος σκοτώθηκε το 1913 κατά τη διάρκεια πραξικοπήματος. Ο Καράνσα, που διατέλεσε πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1917 ως το 1920, ενέργησε για τη σύνταξη και την ψήφιση του Συντάγματος του 1917, που αποτελεί και σήμερα το Σύνταγμα του Μεξικού. Το 1920 ο Καράνσα ανατράπηκε και δολοφονήθηκε από τους στρατιωτικούς, υπό την αρχηγία του Αλβάρο Ομπρεγκόν. Με το θάνατό του τέθηκε τέλος στη Μεξικανική Επανάσταση, που είχe αρχίσει το 1911. Το 1923 ο Χουέρτα έκανε πραξικόπημα και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε έφερε στην προεδρία τον Πλουτάρκο Ελίας Κάγιες, ο οποίος υπήρξε ισχυρή πολιτική φυσιογνωμία που αποκατέστησε την τάξη στο Μεξικό. Το 1929 ίδρυσε το Εθνικό Επαναστατικό Κόμμα, που αργότερα μετονομάστηκε σε Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα και πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή του Μεξικού ως σήμερα. Ο στρατηγός Κάρδενας, που ανέλαβε πρόεδρος το 1934, εξόρισε το 1936 τον Κάγιες. Το 1947 το Μεξικό έγινε μέλος του ΟΗΕ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η διεθνής πετρελαϊκή κρίση επιδείνωσε την οικονομία του Μεξικού, που ήδη αντιμετώπιζε πολλά σοβαρά προβλήματα.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Η πολιτιστική φυσιογνωμία του Μεξικού είναι προϊόν της σύνθεσης των γηγενών ινδιάνικων πολιτιστικών παραδόσεων και στοιχείων του ευρωπαϊκού πολιτισμού που εισήγαγαν οι Ισπανοί κατακτητές, με αιχμή τη ρωμαιοκαθολική θρησκεία. Ο παραδοσιακός πολιτισμός είναι πλούσιος και ενεργός ακόμα και σήμερα, στο πλαίσιο των αγροτικών πληθυσμών. Ο λαϊκός πολιτισμός του Μεξικού έχει τις ρίζες του στην παράδοση των γηγενών πολιτισμών. Διατηρείται ακόμη στα είδη κεραμικής, αργυροχρυσοχοΐας, λαϊκής ζωγραφικής και υφαντουργίας. Σημαντική μορφή έκφρασης του λαϊκού πολιτισμού αποτελεί η λαϊκή μουσική, που είναι γνωστή ως «σον», και αναπτύχθηκε στις αγροτικές περιοχές της χώρας. Η μεξικάνικη κοινωνία απολαμβάνει μια απέραντη σειρά υφών μουσικής, που εμφανίζουν την ποικιλομορφία της μεξικάνικης πολιτιστικής συνήθειας. Η παραδοσιακή μουσική περιλαμβάνει Mariachi, Banda, Norteρo, Ranchera και Corridos όπως και σύγχρονη μουσική στα αγγλικά και στα ισπανικά. Οι περισσότερες πολιτείες υποστηρίζουν τις Συμφωνικές Ορχήστρες. Η Orquesta Filarmοnica de Jalisco είναι η παλαιότερη στη χώρα. Στους συνθέτες κλασικής μουσικής του Μεξικού περιλαμβάνονται οι Manuel Μ. Ponce, Mario Lavista, Silvestre Revueltas, Arturo Marquez και Juventino Rosas. Ιδιαίτεροι είναι και οι εορτασμοί των θρησκευτικών γιορτών του Μεξικού, που είναι ρωμαιοκαθολικές γιορτές, στον εορτασμό των οποίων γίνονται πολλές παγανιστικές εκδηλώσεις από τους γηγενείς Ινδιάνους.
Η λογοτεχνία του Μεξικού αρχίζει με την προαποικιακή γραπτή παράδοση των γηγενών πολιτισμών, από την οποία έχουν διασωθεί λίγα έργα επικού χαρακτήρα. Τα πρώτα έργα της ισπανόφωνης γραμματείας χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα. Στη συνέχεια η λογοτεχνία του Μεξικού ακολούθησε τα λογοτεχνικά ρεύματα της Ευρώπης. Κύριοι εκπρόσωποι του νεοκλασικισμού είναι ο Χοσέ Μανουέλ δε Ναβαρέτε, ο Χοσέ Χοακίν Πεσάδο κ.ά. Επιφανείς εκπρόσωποι της μεξικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα είναι ο μυθιστοριογράφος Κάρλος Φουέντες και οι ποιητές Αλφόνσο Ρέγιες και Οκτάβιο Πας (τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1990).
Στο προαποικιακό Μεξικό άνθησε μια πλούσια ινδιάνικη παράδοση γλυπτικής, ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής, που επηρέασε βαθιά τη διαδρομή της μεξικανικής τέχνης. Κατά την πρώτη περίοδο του αποικισμού η αρχιτεκτονική αντιπροσωπεύεται κυρίως από λιτά στην αρχή και πιο πλούσια διακοσμημένα στη συνέχεια εκκλησιαστικά κτίρια (καθεδρικοί, μοναστήρια, ναοί). Η μεξικανική ζωγραφική του 17ου αι. επηρεάστηκε κυρίως από την τεχνοτροπία του Θουρμπαράν. Από τα τέλη του 17ου αιώνα, το μπαρόκ κυριάρχησε στις καλές τέχνες της χώρας, τόσο στη ζωγραφική, όσο και στην αρχιτεκτονική. Στα τέλη του 18ου αι. και στις αρχές του 19ου η υιοθέτηση του νεοκλασικισμού είναι εμφανής σε όλους τους τομείς των τεχνών. Κατά τον 20ό αιώνα η μοντέρνα αρχιτεκτονική εισήχθη στο Μεξικό με ξεχωριστό παράδειγμα το Αυτόνομο Εθνικό Πανεπιστήμιο στην Πόλη του Μεξικού. Στη ζωγραφική παρατηρείται μια στροφή στη νωπογραφία, όπου ζωγράφιζαν έργα με έντονα χρώματα, επηρεασμένα από την τέχνη των γηγενών Ινδιάνων και θέματα από τη ζωή της χώρας, εγκαινιάζοντας έτσι μια νέα μορφή μεξικανικής τέχνης. Σημαντικοί Μεξικανοί ζωγράφοι του 20ού αι. είναι η Φρίντα Κάχλο (1907-1954), που φιλοτέχνησε κυρίως αυτοπροσωπογραφίες χρησιμοποιώντας κατά κόρο μοτίβα της λαϊκής τέχνης, ο Diego Rivera, ο Jose Clemente Orozco, ο Rufino Tamayo, ο David Alfaro Siqueiros και o Juan O'Gorman.
Aξιόλογη είναι και η κινηματογραφική παραγωγή του Μεξικού. Πολλοί Μεξικανοί ηθοποιοί, όπως η Ντολόρες δελ Ρίο, έχουν αποκτήσει διεθνή φήμη. Οι μεξικάνικες ταινίες από τη χρυσή εποχή στις δεκαετίες του '40 και του '50 είναι τα σημαντικά παραδείγματα του λατινοαμερικανικού κινηματογράφου, με μια τεράστια βιομηχανία συγκρίσιμη με το Hollywood εκείνων των ετών. Οι μεξικάνικοι σκηνοθέτες Alejandro González Iñárritu, Alfonso Cuarón Guillermo del Toro, Carlos Carrera είναι μερικοί από τους πιο γνωστούς.
Η μεξικάνικη κουζίνα είναι γνωστή για τις έντονες και ποικίλες γεύσεις, τη ζωηρόχρωμη διακόσμηση, και την ποικιλία καρυκευμάτων της. Το μεγαλύτερο μέρος των μεξικάνικων τροφίμων είναι βασισμένο στις προ-ισπανικές παραδόσεις, που συνδυάζονται με τις μαγειρικές τάσεις των Ισπανών. Τα πιο διεθνώς αναγνωρισμένα πιάτα περιλαμβάνουν τη σοκολάτα, τα tacos, τα quesadillas, τα enchiladas και τα burritos.
Η Πόλη του Μεξικού φιλοξένησε τους ΧΙΧ Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968. Έχει φιλοξενήσει επίσης το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA δύο φορές, το 1970 και το 1986. Το δημοφιλέστερο άθλημα του Μεξικό είναι το ποδόσφαιρο, το οποίο έγινε επαγγελματικό το 1943. Οι κορυφαίες ομάδες είναι η Guadalajara, η América, η Toluca και η Cruz Azul.
Το εθνικό άθλημα του Μεξικού είναι η Charreria. Oι ταυρομαχίες είναι επίσης ένας δημοφιλές άθλημα, και σχεδόν όλες οι μεγάλες πόλεις έχουν τις αρένες ταυρομαχίας. Το Plaza Mexico στην Πόλη του Μεξικού είναι η μεγαλύτερη αρένα ταυρομαχίας στον κόσμο. Το μπέιζμπολ είναι επίσης δημοφιλές, ειδικά στον κόλπο του Μεξικού, στη Yucatan Peninsula και στις βόρειες πολιτείες με πιο γνωστή ομάδα τη Liga Mexicana del Pacífico. Το μπάσκετ είναι επίσης πολύ διαδεδομένο με πιο σημαντική ομάδα τη Liga Nacional de Baloncesto Profesional.
Οι ξεχωριστοί μεξικάνικοι επιστήμoνες είναι οι: Luis Ε. Miramontes, ο εφευρέτης του αντισυλληπτικού χαπιού, και ο Guillermo Gonzalez Camarena, που έφηυρε τον Chromoscopic adapter for television equipment, το πρώτο σύστημα μετάδοσης έγχρωμης τηλεόρασης. Ο Δρ Rodolfo Neri Vela, ήταν ο πρώτος Μεξικανός στο Διάστημα και ο Mario J. Molina, που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στη χημεία.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Οι σημαντικότεροι από τους πολλούς αρχαιολογικούς χώρους, όπου σώζονται ερείπια των γηγενών πολιτισμών του Μεξικού είναι η πυραμίδα του Ακατιτλάν, άγνωστης χρονολογίας, έργο των Τολτέκων, ο ερειπιώνας της πόλης Τεϊοτιγουακάν βορειοανατολικά της πόλης του Μεξικού, ο ναός του Ήλιου στο Παλένκε της πολιτείας Τσιάπας, τα ερείπια της πόλης των Τολτέκων στο Τσίτσεν Ίτζα της χερσονήσου του Γιουκατάν, τα ερείπια της πόλης Ουζμάλ των Μάγιας στη χερσόνησο του Γιουκατάν, ο ναός των Μάγιας στο Σαγίλ του Γιουκατάν. Στα νεότερα μνημεία της χώρας περιλαμβάνονται πολλές εκκλησίες και καθεδρικοί ναοί του 16ου και του 17ου αιώνα, όπως ο ναός του Αγίου Δομίνικου στο Οαχάκα, τεχνοτροπίας μπαρόκ, αλλά και μνημειακά κτίρια του 20ού αιώνα, όπως το Παλάτι των Καλών Τεχνών στην Πόλη του Μεξικού (1900-1934).
Το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του Μεξικού είναι η πρωτεύουσα, Πόλη του Μεξικού, που είναι χτισμένη στο κεντρικό τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 2.239 μέτρα, πάνω στα ερείπια της πόλης των Αζτέκων, Τενοτστιτλάν. Η πόλη, που ιδρύθηκε το 1521, αποτελεί κεντρικό κόμβο των δικτύων συγκοινωνιών της χώρας, σημαντικό κέντρο της οικονομικής ζωής και έδρα του αρχαιότερου πανεπιστημιακού ιδρύματος του Μεξικού. Tο κέντρο της Πόλης του Μεξικού είναι μια αστική περιοχή από τον προκολομβιακό 12ο αιώνα και είναι γεμάτο από ιστορικά κτίρια και αξιοθέατα από κάθε εποχή. Είναι επίσης γνωστό ως Πόλη των Παλατιών, λόγω του μεγάλου αριθμού εντυπωσιακών κτιρίων. Επιπλέον, το Μεξικό είναι η πόλη με το μεγαλύτερο αριθμό μουσείων στον κόσμο.
Plaza de la Constitucion, γνωστό ως Zοcalo στο ιστορικό κέντρο της πόλης είναι ένα από τα μεγαλύτερα τετράγωνα στον κόσμο, που περιβάλλεται από τα ιστορικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένου του Δημαρχείου και του καθεδρικού ναού.
Basilica de Guadalupe, το πιο ιερό μέρος του καθολικισμού στην Αμερική, και τον προορισμό των προσκυνητών από όλο τον κόσμο, ειδικά κατά τη διάρκεια του ετήσιου εορτασμού στις 12 Δεκεμβρίου. Είναι η λάρνακα που φρουρεί το σάβανο της Our Lady of Guadalupe, ο δεύτερος πιο γνωστός ναός στον κόσμο.
Ciudad Universitaria, η πανεπιστημιούπολη του Universidad Nacional Autοnoma de Mexico, ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. Το 2007 ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Coyoacán, μια ιστορική καλλιτεχνική περιοχή που ήταν τόπος της Frida Kahlo, του Leon Trotsky και του Diego Rivera.
Plaza Garibaldi-Mariachi, στην Πόλη του Μεξικού έχει bars και restaurants για τους φαν της Mariachi Band. Είναι ο χώρος όπου δίνουν τις δημόσιες συναυλίες τους. Μια επίσκεψη στο Μεξικό δεν είναι πλήρης έως ότου δοκιμάζετε τις Mariachi Bands.
Chapultepec Park and Zoo Paseo de la Reforma. Είναι ένα μεγάλο πάρκο 6 τετρ.χλμ. στη μέση της πόλης, και περιλαμβάνει το ζωολογικό κήπο και διάφορα μουσεία όπως το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μουσείο της Ανθρωπολογίας, το Μουσείο των Παιδιών (Museo del Papalote), το Μουσείο Τεχνολογίας, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και το Εθνικό Μουσείο.
Xochimilco, ένα απέραντο σύστημα των υδάτινων οδών και λουλουδιών από την εποχή των Αζτέκων όπου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα ταξίδι στα "trajineras" (νωπογραφίες σε βάρκες). Το Xochimilco είναι το τελευταίο απομεινάρι από το πώς ήταν το Μεξικό όταν έφτασαν οι Ισπανοί το 1521 και ανακηρύχθηκε περιοχή παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1987.
Το Εθνικό Μουσείο της Ανθρωπολογίας, χτίστηκε το 1960 σχεδιασμένο από τον Pedro Ramírez Vázquez, και έχει την καλύτερη συλλογή γλυπτών, κοσμημάτων και handcrafts από τους αρχαίους μεξικάνικους πολιτισμούς.
Plaza de las Tres Culturas στο Tlatelolco, έχει τα παραδείγματα της σύγχρονης, αποικιακής και προκολομβιανής αρχιτεκτονικής γύρω από την πλατεία.
Museum of Modern Art Chapultepec. Εδώ βρίσκονται τα έργα ζωγραφικής της Frida Kahlo, της Leonora Carrington και του Remedios Varo.
