Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Κουμ κουάτ, το εξωτικό πορτοκάλι!


Όπως έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε τα κείμενα που αναρτώ στο μπλογκ, έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για κάποια φυτά. Ένα από αυτά -ίσως το πιο αγαπημένο μου- είναι το κουμ κουάτ. Έμαθα γι' αυτό τον εξωτικό καρπό πριν από πολλά χρόνια όταν ένας φίλος του πατέρα μου που ερχόταν από την Κέρκυρα μας έφερνε κουμ κουάτ σε διάφορες μορφές (γλυκό κουταλιού, φρουί γλασέ).
Αν και ανήκει στα εσπεριδοειδή δεν έχει έντονα ξινή γεύση. Τρώγεται απευθείας από το δέντρο (είναι ξινούτσικο) ή σε μορφή γλυκού. Λόγω του ότι είναι μικρός καρπός έχει πολλή σάρκα με αποτέλεσμα όπως το "σπας" με τα δόντια σου να αισθάνεσαι όλο το χυμό του φρούτου μεμιάς!
Το κουμ κουάτ ανήκει στο γένος φορτουνέλα και στην οικογένεια ρυτοειδών (= εσπεριδοειδών). Η καταγωγή του καρπού είναι από την Κίνα όπου το καλλιεργούσαν από το 12ο αιώνα. Στην Ευρώπη καλλιεργείται από τα μέσα του 19ου αιώνα ως καλλωπιστικό.
Κουμ κουάτ στα κινεζικά σημαίνει χρυσό πορτοκάλι. Η κουμ κουάτ έχει ύψος που φτάνει τα 4 μέτρα και καλλιεργείται στις εύκρατες και υποτροπικές περιοχές για τον ομώνυμο καρπό της αλλά και ως διακοσμητικό φυτό.
Πρόσφατα μπόλιασα ένα δέντρο γιατί ενώ είχα αγοράσει και φυτέψει κουμ κουάτ έκοψα από λάθος το ήμερο με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί το δέντρο σε άγριο. Οπότε εύχομαι να πιάσει το μπόλι -το έκοψε ο φίλος μου ο Δημήτρης ο οποίος δεν είχε ξαναδοκιμάσει κουμ κουάτ- από το εικονιζόμενο δέντρο. Σε τρεις βδομάδες θα δούμε αν μια ακόμη κουμ κουάτ θα μας δώσει τους πολύτιμους καρπούς της! 

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Ρίγανη, το βότανο της γεύσης





Η ελληνική ρίγανη (Greek Oregano) είναι φυτό πολυετές και ποώδες και η ποιότητά της θεωρείται από τις καλύτερες παγκοσμίως. Η ρίγανη πέρα από το χαρακτηριστικό άρωμα και τη γεύση που αφήνει στο φαγητό έχει και πάρα πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες, με κυριότερη δραστική ουσία την καρβακρόλη.
Η ρίγανη είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές. Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα κυρίως στη μαγειρική αλλά και σπανιότερα ως αφέψημα, το οποίο αναφέρεται ως εξαιρετικό κατά του βήχα. Είναι το βασικό καρύκευμα των χωρών της ελληνικής, αλλά και της ιταλικής κουζίνας. 
Το λεπτό και διακριτικό της άρωμα δίνει στο φαγητό μια αέρινη "υφή", ενώ ο ουρανίσκος κρατάει τη γεύση της σε παντοτινή ανάμνηση.
Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας που επισκέπτομαι (αν είναι η εποχή της, δηλαδή το καλοκαίρι) φροντίζω να αγοράσω ένα ματσάκι που το τρίβω με ευλάβεια. Η ρίγανη μου δημιουργεί μια αίσθηση ότι ενώνομαι με ένα αρχέγονο φυτό, σαν να έρχεται απευθείας από την αρχαιότητα (που σίγουρα έρχεται!).
Μου κάνει εντύπωση το ότι δεν είναι όλες οι ρίγανες ίδιες στην ένταση του αρώματος. Ίσως επειδή έχω την ανάμνηση από τη ρίγανη της Λευκάδας, δεν μπορώ να πω πως έχω συναντήσει ρίγανη με την ίδια "ισχύ".
Όταν το καλοκαίρι ρωτάω στη Λευκάδα αν είναι ντόπια η ρίγανη, μου λένε "γιατί τι διαφορά έχει; είναι από την Πλαγιά" κι όμως έχει μεγάλη διαφορά! Φαίνεται πως το πέλαγος φέρνει με τον άνεμο και τη μυρωδιά της θάλασσας που δίνει το ξεχωριστό άρωμα!

Θυμάμαι από παιδί τη συνταγή της γιαγιάς μου της Πανάγιως που μας έφτιαχνε ριγανάδες:
Μια μεγάλη φέτα ψωμί (από το φούρνο του Δεϊβέκη στου Πουλιού) που ήταν μπαγιάτικο, το έβρεχε, έριχνε λάδι και από πάνω έτριβε τη ρίγανη!
Τα εδέσματα όλου του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτή την αρωματική φέτα που είναι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά! 

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Ταξίδι στη Λευκάδα!

Η καταγωγή (και από τους δύο γονείς) καθορίζει πολλές φορές την επιλογή της εκδρομής. Μια χειμωνιάτικη επίσκεψη σε μέρη όπου τα έχουμε συνδυάσει με το καλοκαίρι δίνει την ευκαιρία να δεις πολλά πράγματα που δεν τα βλέπεις με την πολυκοσμία και με τη ζέστη του καλοκαιριού. Από όλα είχε ο μπαξές... Καρναβάλι

Καφέ και ποτάκι στο αγαπημένο CMYK art cafe που φιλοξενεί κάθε φορά και κάποια έκθεση
Ψάρεμα στο Ιβάρι. Μια "αγγελοπουλική" εικόνα που για πρώτη φορά είχα την ευκαιρία να δω...
Επίσκεψη στον αγαπημένο Άγιο Νικήτα όπου η θάλασσα σκεπάζει με άμμο την παραλία το χειμώνα. Τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνη που έχει το καλοκαίρι...

Χαρταετούς την Καθαρή Δευτέρα στην παραλία του Κάστρου (πόλη) όπου η καθαρή ατμόσφαιρα ένωνε τον ουρανό με τη θάλασσα χρωματικά και εικαστικά!
Και για τελευταίο δεν μπορώ να μην αναφέρω τα λουλούδια του αγρού και της παραλίας..
 Η φύση αρχίζει τον κύκλο της άνοιξης και εμείς μικροί μπροστά της παρακολουθούμε το "άνοιγμα" μιας νέας εποχής. Καλή άνοιξη!

«Τι θα φάμε σήμερα;»




Γάλα, αλεύρι, λάδι και κρασί είναι τα υλικά που «χτίζουν» την υγεία μας και περιέχονται στα ελληνικά εδέσματα. Με αυτά οι Ελληνίδες κάνουν θαύματα υγιεινής διατροφής. Υπάρχουν πολλές… κουζίνες στην ελληνική παράδοση. Επιλέγουμε πέντε από αυτές χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τις υπόλοιπες
Κείμενο: Καίτη Χόρτη


Η κρητική κουζίνα
Θεωρείται πρότυπο της μεσογειακής διατροφής αφού περιλαμβάνει μεγάλες ποσότητες χόρτων και λαχανικών (ωμών και βρασμένων) αλλά και φρούτων. Tα όσπρια και τα δημητριακά βρίσκονται στο τραπέζι δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, το ελαιόλαδο είναι στην πρώτη… γραμμή, ενώ καθημερινά λίγο γάλα ή τυρί είναι απαραίτητα. Το κόκκινο κρέας δεν καταναλώνεται πάνω από μία φορά την εβδομάδα και τα πουλερικά το πολύ δύο. Το ψάρι προτιμάται πολύ συχνότερα και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί σε κάθε γεύμα συμπληρώνει ιδανικά το φαγητό. Το θυμάρι, η ρίγανη, ο βασιλικός, ο δυόσμος δίνουν τον τόνο της γεύσης!

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Πλάκα και Αναφιώτικα: Ιστορία και μαγεία



Ο χειμώνας είναι η καλύτερη εποχή για περίπατο στο κέντρο της Αθήνας. Τα ιστορικά δρομάκια της Πλάκας και των Αναφιώτικων ενδείκνυνται για χαλάρωση αφού η έλλειψη αυτοκινήτων, τα μικρά κηπάρια, η απόλυτη ησυχία και η αίσθηση ότι κάτι ιερό σε περιβάλλει σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή...
Κείμενο: Καίτη Χόρτη 

 Πλάκα, η αειθαλής

Η περιπλάνηση στην Πλάκα μοιάζει όπως όταν επισκέπτεσαι την πόλη σαν τουρίστας. Φορώντας μαλακά παπούτσια –αφού η περιοχή έχει ανηφόρες και πλακόστρωτα–, ελαφριά ρούχα και έχοντας πολύ κέφι για νέες εμπειρίες, ξεκινάμε για τον περίπατο που «γεμίζει» το νου μας και την καρδιά μας. Τα διατηρητέα νεοκλασικά σπίτια, τα μικρά δρομάκια, τα ιστορικά κτίρια που έχουν γίνει μουσεία ή χώροι πολιτισμού λάμπουν κάτω από τον χειμωνιάτικο ήλιο που ρίχνει το ζεστό του φως αναδεικνύοντας τα απομεινάρια της ιστορίας μας. Η Πλάκα είναι μια παραδοσιακή συνοικία στο κέντρο της Αθήνας που αγκαλιάζει την Ακρόπολη από την ανατολική πλευρά της. Είναι η μοναδική συνοικία της Αθήνας όπου μπορείς να δεις την πόλη όπως ήταν πριν από 100 χρόνια. Tα περίτεχνα φαναράκια στις καλλιτεχνικά φτιαγμένες πόρτες, τα παράθυρα με τα γύψινα περιγράμματα, τα κάγκελα που οι σιδεράδες έχουν επιμεληθεί με ιδιαίτερο μεράκι, οι γλάστρες με κάθε λογής λουλούδια και τα αναρριχώμενα που καλύπτουν τις μάντρες αφήνουν τη νεοκλασική Αθήνα να αναβιώνει δίπλα στους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους. Είναι η μόνη περιοχή της Αθήνας όπου όλες οι παροχές (ύδρευση, ηλεκτρικό, καλωδιακή τηλεόραση, τηλέφωνο) είναι υπόγειες, ώστε να αφήνουν μακριά από το σήμερα την περιοχή. Ακολουθώντας τον πιο κεντρικό δρόμο της Πλάκας, την Αδριανού, που είναι η παλαιότερη οδός της Αθήνας σε συνεχή εμπορική χρήση από την αρχαιότητα –ξεκινάει από την πύλη του Αδριανού– καταλήγουμε στο σταθμό του Θησείου. Η Αδριανού είναι όριο της πόλης με τον αρχαιολογικό χώρο, ο προθάλαμος της Αρχαίας αλλά και της Ρωμαϊκής Αγοράς, ένας δρόμος που βλέπει από τη μια μεριά προς την Αρχαία Αγορά και από την άλλη προς τον Ιερό Βράχο. Όλη η περιοχή είναι ένα ιστορικό μνημείο αφού σε κάθε βήμα υπάρχουν απομεινάρια της αρχαιότητας που έχουν ενωθεί με μεταγενέστερες περιόδους (ρωμαϊκή εποχή, τουρκοκρατία, απελευθέρωση). Σε αυτό τον ιστορικό χώρο λειτουργούν πολλοί εκθεσιακοί χώροι και μουσεία που καλύπτουν κάθε εποχή, πολλές μικρές εκκλησίες, ένα τζαμί, ένα χαμάμ και το πρώτο πανεπιστήμιο της Ελλάδας συνθέτουν ένα πολιτιστικό μωσαϊκό. Όμως επειδή η περιπλάνηση κουράζει… πολλές παραδοσιακές ταβέρνες, εστιατόρια και καφετέριες υπάρχουν παντού για να ξαποστάσει κανείς κάτω από την Ακρόπολη, όπως επίσης και καταστήματα με είδη δώρων που ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε άλλες εποχές!

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Η Ιωάννα Κορομηλά επανέρχεται με ανοιξιάτικη διάθεση!



Τα νέα κομμάτια  της Ιωάννας Κορομηλά, με ευκαιρία τον ερχομό της άνοιξης, είναι φτιαγμένα από τα υλικά της φύσης, κοράλλια, λάβα, αχάτης, ασήμι και πολλά χρώματα. Λέει: "η μαύρη λάβα με τις πέρλες είναι σαν να τα βρήκα στο βυθό της Σαντορίνης. Εκεί με ταξιδεύουν... δεν ξέρω κάτι μου βγάζουν αυθόρμητα και τα κάνω όπως νιώθω". Κοσμήματα που ανεβάζουν τη διάθεση... ταξιδιάρικα, που μπορούν να κοσμήσουν κάθε ρούχο, όλες τις ώρες, που έχουν πάντα μια ξεχωριστή πινελιά (όπως η φούντα στο κούμπωμα), αλλά και μια φωτιά να ξεπηδάει όπως οι κόκκινες πέρλες ανάμεσα στη μαύρη λάβα!
https://artformskoromila.wordpress.com/

Ο Καλιγούλας πιο σύγχρονος παρά ποτέ!

Είναι μια παράσταση ξεχωριστή. Στάνκογλου: τέλειος εκφραστής της παράνοιας που προσδίδει η εξουσία, σκηνοθεσία: δημιουργική και προχωρημένη της Δανέζη-Knutsen, θίασος: αρκετά φοβικός απέναντι στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Καίσαρα, μουσική: ζωντανή από τον Blaine Reininger, όλα μαζί
συνθέτουν μια παράσταση που ξεφεύγει από τα συνήθη. Στο καταπληκτικό κείμενο του Καμύ ακούγονται πολλές αλήθειες που αποτυπώνουν το σήμερα και προβληματίζουν... Πρέπει να τις σκεφτείς, να τις επεξεργαστείς, να τις αφομοιώσεις. Δεν μπορείς μετά από αυτή την πληθώρα των μηνυμάτων να μείνεις αμέτοχος και να πεις, είδα ένα ακόμη έργο. Είναι "το έργο" του Καμύ που έτυχε πολύ καλής απόδοσης από όλους τους συντελεστές!
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τηλ. 210 4143310-20.

Γούρι 2025: Τα δέντρα που κάηκαν, τα δέντρα που μεγαλώνουν

  Το φετινό μου γούρι (2025) δημιουργήθηκε σε μια στιγμή παρόρμησης στην ανάμνηση των δέντρων που κάηκαν το καλοκαίρι του 2024 (και δυστυχώς...