Σπέτσες, νησί με λαμπρή ιστορία!

Οι πευκόφυτες Σπέτσες είναι ένα από τα νησιά του Σαρωνικού που βρίσκεται στην είσοδο του Αργολικού Κόλπου, νότια της Ύδρας. Πατρίδα της ηρωίδας Μπουμπουλίνας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι Σπέτσες είναι ένα όμορφο νησί που προσφέρει ηρεμία και κοσμοπολίτικη ζωή, γραφικές παραλίες και ενδιαφέροντα ιστορικά και αρχαιολογικά μέρη
Κείμενο: Καίτη Χόρτη

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η ανθρώπινη παρουσία στις Σπέτσες χρονολογείται από το 8.000 π.Χ., όταν το νησί ήταν ακόμη ενωμένο με την απέναντι αργολική ακτή, στην Κόστα. Ευρήματα στις περιοχές της Αγίας Μαρίνας και των Αγίων Αναργύρων μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμών της ύστερης Μυκηναϊκής περιόδου (13ος και 12ος αι. π.Χ.). Αναφορά στις Σπέτσες γίνεται τόσο από τον Στράβωνα κατά τον 1ο αι. π.Χ., όσο και από τον Παυσανία κατά τον 2ο αι. μ.Χ., με την ονομασία Πιτυούσα, δηλαδή «πευκόφυτη» λόγω των πολλών πεύκων. Το σημερινό όνομά τους προέρχεται από την έκφραση Isola de Spezzie, δηλαδή ευωδιαστό νησί, ένα όνομα που έδωσαν οι Βενετοί λόγω των πολλών μυρωδικών και χόρτων που φυτρώνουν στις πλαγίες του νησιού. Κατά τον 18ο αι. και με την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και τον εκδιωγμό των Ενετών, αρκετοί αλβανόφωνοι Χριστιανοί κατέφυγαν στις Σπέτσες όπου δημιούργησαν τον παλαιό οικισμό, το Καστέλι. Με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξαν σημαντική ναυτική δύναμη. Όταν το 1821 ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, οι Σπέτσες ήταν το πρώτο από τα ελληνικά νησιά που σήκωσε τη σημαία της Επαναστάσεως, στις 3 Απριλίου 1821. Ο στόλος των Σπετσών, αποτελούμενος από τα εμπορικά πλοία του νησιού που είχαν μετατραπεί σε πολεμικά, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στον Αγώνα. Μετά την απελευθέρωση οι Σπέτσες δεν ακολούθησαν τις εξελίξεις της ναυτιλίας και έχασαν την εμπορική και οικονομική ακμή τους. Ανάκαμψη άρχισε να παρουσιάζεται με την ανάπτυξη του τουρισμού. Το νησί έχει μερικά χωριουδάκια ψαράδων αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι του ζουν στην πρωτεύουσα η οποία αποτελείται από πολλές μικρές συνοικίες. Τα χωριά ονομάζονται Ανάληψη, Καστέλι, Κουνουπίτσα και Μπάλτιζα.

"Lazy Days" από τη Ζάννα Αρτέμη

Όταν μου είπε η Ζάννα ότι θέλει να εκθέσει στη Λευκάδα, σκέφτηκα ότι είναι μια πολύ ωραία ιδέα! Τα έργα της Ζάννας είναι συνώνυμα με το καλοκαίρι, το φως, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Ζωγραφίζει όπως ένα παιδάκι που παίζει με τις νερομπογιές του. Και επειδή η Λευκάδα το καλοκαίρι είναι αυτό ακριβώς που δίνει η Ζάννα στα έργα της είναι και ο ιδανικός τόπος για μια έκθεση.
«Lazy Days», λοιπόν, ή επί το ελληνικότερο "Χαλαρές μέρες"... ξεγνοιασιά, παιχνίδι και γιατί όχι μάζεμα από την παραλία των ξύλων που έρχονται από μακριά...Από τις 5 έως τις 25 Αυγούστου 2018 θα έχουμε την ευκαιρία να "ταξιδέψουμε" με την έκθεση ζωγραφικής της Ζάννας Αρτέμη στο ατμοσφαιρικό CMYK Art Café, (Κεντρική αγορά Λευκάδας)

Και λίγα λόγια για τη δημιουργό: Η Ζάννα Αρτέμη, ζωγράφος με πολλές ατομικές εκθέσεις σε Λονδίνο, Αθήνα, Σκόπελο και Κρήτη, μας παρουσιάζει μια καινούργια ενότητα δουλειάς στη 12η ατομική της έκθεση, η οποία φέρει τον τίτλο «Lazy Days» και διοργανώνεται από τις 5-25 Αυγούστου στο φιλόξενο νησί της Λευκάδας, σε έναν από τους πιο καλόγουστους χώρους του νησιού, στο CMYK Art Cafe. Αυτή τη φορά, πηγή έμπνευσης της καλλιτέχνιδος είναι ο ουρανός και η θάλασσα του Ιονίου πελάγους. Ζωγραφικά έργα μεικτής τεχνικής, με ακρυλικά και ξύλα, λειτουργούν ως εικαστικές εγκαταστάσεις (installations), δίνοντας μια τρισδιάστατη αίσθηση στον κάθε χώρο.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η δημιουργός, « ... η απλότητα του λευκού αγκαλιάζει το ήρεμο γαλανό, για να μας ταξιδέψει στα βαθύτερα όνειρά μας. Αυτό που με εντυπωσιάζει, σε αυτή τη γωνιά της Γης, είναι το άπλετο φως, το οποίο προσπάθησα, μάλιστα, να μεταφέρω στους πίνακές μου».



Επιμέλεια έκθεσης: Καίτη Χόρτη.

Διάρκεια έκθεσης: 5-25 Αυγούστου 2018
CMYK Art Cafe: Ιωάννου Μελά 69, Λευκάδα, Τ.Κ. 31100. Τηλ. επικοινωνίας: 2645301320

Μικρολίμανο, τόσο κοντά... τόσο μακριά!

Το «νησιώτικο» λιμανάκι

Το μικρό λιμάνι με τη μεγάλη ιστορία που αποτελεί meeting point για Αθηναίους και Πειραιώτες χαρίζει απλόχερα την αίγλη του
· Το Μικρολίμανο βρίσκεται μόλις 1 χλμ. από το κέντρο του Πειραιά.
· Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο μετά το Πασαλιμάνι και την Καστέλλα βρίσκουμε το γραφικό λιμανάκι του Μικρολίμανου.
· Είναι δίπλα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που υπήρξε Ολυμπιακό Κέντρο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004.
· Στην αρχαιότητα ήταν προστατευόμενο από τη θεά Άρτεμη γι’ αυτό το όνομά του ήταν Μουνιχία.
· Ο Οσμάν επί Τουρκοκρατίας άλλαξε το όνομά του σε Τουρκολίμανο.
· Μετά το 1967 ονομάστηκε Μικρολίμανο.
· Στην αριστερή «άκρη» του λιμενίσκου στέκει επιβλητικό και πολυτελέστατο το εντευκτήριο του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος.
· Τα νεοκλασικά που βρίσκονται στο λοφίσκο ο οποίος αγκαλιάζει το Μικρολίμανο αποπνέουν την ιστορική διαδρομή του.
· Είναι ένα υπέροχο μικρό λιμάνι γεμάτο από ψαρόβαρκες και κότερα.
· Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι οι ψαροταβέρνες και τα εστιατόρια που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα κατά μήκος της παραλίας (Ακτή Κουμουνδούρου). Για φρέσκο ψάρι και μεζέδες με ούζο είναι η καλύτερη επιλογή.
· Διαθέτει πολλές καφετέριες μπαράκια, ταβερνάκια και club για να απολαύσετε τον καφέ σας με υπέροχη θέα.
· Το Μικρολίμανο συνδυάζει το παραδοσιακό με το μοντέρνο. Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε νησί είναι διάχυτη.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ: Από την Αθήνα απέχει 25 λεπτά με τον ηλεκτρικό (γραμμή 1) (στάση Νέο Φάληρο) ή 15 λεπτά με ΙΧ αυτοκίνητο από τη Λεωφ. Συγγρού.

Μια έκθεση σαν παραμύθι...

Το Σάββατο 14 Ιουλίου συγκεντρωθήκαμε στο φιλόξενο χώρο της Αίθουσας Τέχνης Δεληολάνη για να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας. Όσοι βρεθήκαμε εκεί μεταφερθήκαμε για λίγο σε παραμυθένιους κόσμους. Συμμετείχαν οι καλλιτέχνες: Καίτη Χόρτη, Ελένη Μαραθού, Γκαλίνα Παπουλίδου, Χριστίνα Κάββουρα, Σοφία Μπακιρτζή σε μια έκθεση με αξιόλογα έργα τέχνης. Την επιμέλεια της έκθεσης είχε αναλάβει η εικαστικός-επιμελήτρια Σοφία Μπόμπολη. Διαβάζουμε στο κείμενό της:

"Σας καλωσορίζω στο άνοιγμα αυτής της έκθεσης καλλιτεχνών που έχει χαρακτήρα παραμυθιού. Η έκθεση αυτή έχει ενδιαφέρον γιατί συνδέει την εικόνα με το παραμύθι, ως ένα ταξίδι νοητικό, μια μεταφορά σε ένα άλλο τοπίο που έχει τη δύναμη να μας πάει σε αναμνήσεις που έχουμε βιώσει με την πραγματικότητα ή με τη φαντασία μας, μόνοι μας ή με τόσους αγαπημένους μας ανθρώπους, όπως βόλτες με τη γιαγιά και τον παππού μας ή φίλους της καρδιάς μας.
Έχουν τη δύναμη τα έργα τέχνης να μας ταξιδέψουν εκεί που θα δούμε τέτοιους τόπους, σαν αυτούς που φτιάχνει η Ελένη Μαραθού. Διαχειρίζεται τόσο καλά την εικόνα που σε ένα μέγεθος 20 Χ 20 εκ. να μας επιτρέπει να τρέξουμε πίσω από το δέντρο και να θυμηθούμε το κρυφτό, να μετρήσουμε ως το 10 και μετά να ανοίξουμε τα μάτια μας για να βρούμε τους φίλους μας και να βλέπουμε πρώτα το σαλιγκάρι, και οτιδήποτε άλλο, να κερδίζουμε ή να χάνουμε στο παιχνίδι και να μην έχει καμία σημασία γιατί μας έχει κερδίσει το τοπίο και η στιγμή που βιώνουμε. Τέτοια έργα ξέρει να φτιάχνει η Ελένη Μαραθού και είναι έτοιμη να φτιάξει ένα έργο για τον καθένα που θα ζητήσει έναν παραμυθένιο κόσμο ως δώρο για τα μάτια του.
Ως επιμελήτρια και εικαστικός με ενδιαφέρει να παρακολουθώ τις δουλειές των καλλιτεχνών εκείνων που έχουν να πουν μέσα από το έργο τους για τη ζωή και τα διάφορα βιώματα, τη χαρά , τη δράση, τους τόπους και τόσα άλλα που τα υλικά στα χέρια τους γίνονται σύνθεση και προκύπτει το έργο τέχνης σαν φυσικό αποτέλεσμα.

Έτσι, η Καίτη Χόρτη χρησιμοποιεί τα ποδήλατα, τα αποσυνθέτει και τα επανασυνθέτει, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα που λέει ότι έργο τέχνης είναι η μετακίνηση του υλικού σε ένα χώρο. Έτσι εντάσσει αρμονικά τις συνθέσεις της μέσα σε ένα χώρο πραγματικό για να μας αποδείξει ότι φαντασία και πραγματικότητα λειτουργούν σε μια ανατροφοδότηση η μία της άλλης.
Κυρίαρχο σχήμα ο κύκλος με τις ακτίνες, που λειτουργούν σαν ήλιοι που προέρχονται από τη χώρα των εσπερίδων και εκπέμπουν φως. Δομημένα έργα πάνω σε άξονες σαν δέντρα που έχουν ρίζες και πάνω τους ανθίζουν μορφές που έχει συλλάβει η Καίτη Χόρτη και μας δίνει την ευκαιρία να δούμε και να αγγίξουμε αλλά και να γνωρίσουμε την ίδια την καλλιτέχνιδα σήμερα εδώ σε αυτή την ξεχωριστή βραδιά.

Στη συνέχεια θα μεταφερθούμε στα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάποιος μας διάβαζε παραμύθια, η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά, ο παππούς, ο αδελφός, η αδελφή…

Αν η βραδιά σας συνεπήρε, τότε οι καλλιτέχνες πέτυχαν το σκοπό τους.

Σοφία Μπόμπολη
Εικαστικός – Επιμελήτρια της έκθεσης"

Κατάρ, η αραβική χερσόνησος

Με αφορμή το σημερινό δημοσίευμα του Βήματος για το Εθνικό Μουσείο του Κατάρ που έχει σχεδιάσει ο γάλλος αρχιτέκτονας Ζαν Νουβέλ και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2019 παραθέτω ένα κείμενό μου γι' αυτό το κράτος.

Το Κατάρ βρίσκεται στη χερσόνησο Κατάρ, στα ανατολικά της Σαουδικής Αραβίας στον Περσικό Κόλπο. Τα θαλάσσια σύνορά του με το Μπαχρέιν είναι διαμφισβητούμενα. Έχει έκταση 11.000 τ.χλμ. και πληθυσμό 813.000 περίπου κατοίκους. Μόνο ένας στους πέντε κατοίκους είναι αυτόχθονες. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι αλλοδαποί από την Ινδία, το Ιράν και τη Βόρεια Αφρική. Στο θρήσκευμα είναι σουνίτες μουσουλμάνοι με συντηρητικές θρησκευτικές απόψεις. Πρωτεύουσα έχει την Ντόχα και νόμισμα το ριάλ του Κατάρ. Έχει καλό οδικό δίκτυο που ενώνει το Κατάρ με τις γειτονικές χώρες. Διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο στην Ντόχα. Το κλίμα είναι ζεστό και υγρό. Οι βροχοπτώσεις είναι σπάνιες. Η επίσημη γλώσσα του Κατάρ είναι η αραβική.

Επιμέλεια: Καίτη Χόρτη

Μπαχρέιν, «λίκνο της Μέσης Ανατολής»

Το Κράτος του Μπαχρέιν είναι ένα αρχιπέλαγος 33 νησιών με μεγαλύτερα το Ουμ αν Νάσαν στα δυτικά και το Αλ Μουχάρακ στα βορειοανατολικά. Βρίσκεται στον Περσικό κόλπο ανάμεσα στη χερσόνησο του Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Έχει έκταση 680 τ.χλμ. και πληθυσμό 660.000 κατοίκους. Το έδαφος του Μπαχρέιν είναι βραχώδες, με ψηλότερο λόφο τον Τζάμπαλ αλ Ντουχάν (135 μ.). Οι ακτές του είναι ομαλές με αρκετούς κοραλλιογενείς υφάλους. Νόμισμα έχει το δηνάριο του Μπαχρέιν. Το 63% του πληθυσμού είναι Άραβες, ενώ το υπόλοιπο προέρχεται από την Ινδία, το Πακιστάν και άλλες ασιατικές χώρες. Θρήσκευμα έχουν το μουσουλμανισμό. Το κλίμα είναι ξερό και υγρό, με αρκετά υψηλές θερμοκρασίες. Η έρημος αποτελεί το 92% του Μπαχρέιν. Οι περιοδικές ξηρασίες και οι θύελλες σκόνης αποτελούν έντονα φυσικά φαινόμενα.

Ecoart, περιβαλλοντική συνείδηση μέσω της τέχνης!

Για κάποιο διάστημα συμπεριλήφθηκα στην "οικογένεια" της ecoart. 

Η ecoart είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2004 με σκοπό τη διάδοση και διεύρυνση της περιβαλλοντικής συνείδησης μέσω της τέχνης.

Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί ως διαδικτυακό "κέντρο τέχνης". Ενσωματώνοντας κάθε συναφές μέσο, λειτουργεί ουσιαστικά ως ένα φασματοσκόπιο της σύγχρονης περιβαλλοντικής τέχνης.
Το ecoart θεωρεί ότι η δημιουργική διαδικασία στην τέχνη, όπως κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, χρειάζεται να στηριχτεί σε νέες αρχές. Προτείνει στους καλλιτέχνες να επαναπροσδιοριστούν τόσο σε επίπεδο λειτουργίας, όσο και σε επίπεδο αντίληψης αναλογιζόμενοι το περιβαλλοντικό κόστος του έργου τους επανεξετάζοντας, συνεπώς, τις διαθέσιμες επιλογές τους σε μέσα και τεχνικές -ή αναπτύσσοντας νέες-, δημιουργώντας τέχνη σε αρμονία με το περιβάλλον.
Μπαίνοντας ίσως στην πιο ουσιαστική φάση λειτουργίας του, το ecoart ξεκίνησε το 2008 μια σειρά από διεπιστημονικές συνεργασίες. Ο κοινός στόχος είναι η εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης και καινοτομίας στην καλλιτεχνική πρακτική με σκοπό τη δημιουργία νέων οικοσυστημάτων, τη διερεύνηση δυνατοτήτων βιώσιμης ανάπτυξης και τη δημιουργία νέου περιβαλλοντικού προτύπου για τις κοινωνίες του μέλλοντος.


Είναι κοινός τόπος, δηλαδή, για τα μέλη του ecoart να προάγουν αυτόν το στόχο. Τα μέλη της ecoart είναι: Νάνος Βαλαωρίτης, Σωτήρης Θεριανός, Νίκος Μόσχος, Αντιγόνη Καββαθά, Σταματίνα Πάλμου, Χαράλαμπος Σουρβίνος, Costis, Αλέξανδρος Αλιέας, Όλγα Αλεξοπούλου, Λάζαρος Ζέκος, Tia Bley, Καίτη Χόρτη.

Επισκεφτείτε το http://ecoart.gr/artists