Στήβεν Αντωνάκος και MOMUS Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Όταν ο Στήβεν Αντωνάκος δώρισε το 2012 67 έργα-τυπώματά του στο τότε Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (σημερινό MOMUS) τα συνόδευσε με μια επιστολή που αποτύπωνε την άποψή του: "Υπάρχουν μεγάλοι δρόμοι που μπορούν να εξερευνηθούν και να φέρουν καρπούς από τη μελέτη της σχέσης ανάμεσα στα έργα των Ρώσων πρωτοπόρων και της συγκεκριμένης και αφηρημένης γεωμετρίας που χρησιμοποιώ με ποικίλα μέσα εγώ, στα δικά μου έργα».

Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τους δικούς μας συσχετισμούς περιδιαβαίνοντας τους χώρους του Μουσείου Άλεξ Μυλωνά (παράρτημα του MOMUS) στην Αθήνα. 

Δύο κοσμογονικές τεχνοτροπίες (Ρωσική Πρωτοπορία και Στήβεν Αντωνάκος) μας βάζουν σε έναν κόσμο γραμμικό, φωτεινό, οπτιμιστικό, δημιουργικό, αφηρημένο αλλά και τόσο συγκεκριμένο. Μας καθοδηγούν σε μια γραμμή όπου ισορροπούμε και ατενίζουμε το μέλλον. Βλέπουμε στο βάθος το φως και προσπαθούμε να το φτάσουμε... Είμαστε μέρος ενός σύμπαντος και έχουμε χαραγμένο το δρόμο μας. Γιατί αυτοί οι μεγάλοι καλλιτέχνες μας τον χάραξαν...

Παραθέτω φωτογραφίες που είχα τραβήξει στο Παλιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας όπου είχε εκθέσει ο Στήβεν Αντωνάκος το 2011. Εκεί πραγματικά μέσα στα χαλάσματα έβλεπες το Νέον να σου δείχνει το δρόμο...

 

Από: 5/3/20-24/5/20

Εγκαίνια: Εγκαίνια: Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020, ώρα 19:30
Μέρες & ώρες λειτουργίας Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο: 11:00 - 19:00, Πέμπτη:11:00 - 22:00, Κυριακή: 11:00 - 16:00

MOMus - Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Πλ. Ασωμάτων 5, Θησείο

Ξεναγήσεις για το κοινό, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 12:00 και στη 13:00.

Πληροφορίες / Κρατήσεις: Tηλ.: 210 3215717

Πρόσκληση σε εκδήλωση!

Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Χριστουγεννιάτικο δέντρο, εξαρτήματα ποδήλατου, 2019, 30Χ12Χ45 εκ.

Έκθεση στο Μπάγκειο, 9 έως 22.12.19

Οι παρεμβατικές και ευρηματικές συνθέσεις της Καίτης Χόρτη

Η καλλιτέχνιδα εκθέτει ενότητες με έργα […] στα οποία περιγράφει και αποτυπώνει μέσα από τη μεταποίηση γνώριμες εικόνες. Ευφάνταστες προσεγγίσεις με ανάλογα χρώματα και υφές συνθέσεων που εκπέμπουν έντονα συναισθήματα κυριαρχούν δυναμικά στα εκθέματά της.

Πρόκειται για σειρά συλλήψεων με περιδιάβαση αντιθέσεων που αποδίδουν τον προβληματισμό και την πρότασή της για τον εσωτερικό, τον πνευματικό και τον εξωτερικό κόσμο. Με εύληπτο τρόπο καλεί τον θεατή να ανακαλύψει νοερά και να συμπληρώσει τη διαδρομή ενώ συνομιλεί με το κοινό με ένα λόγο που πείθει πως η βαθύτερη σχέση της με την τέχνη είναι μακρόχρονη, συστηματική, συνεχής, δοκιμασμένη και αποτελεί ένα βασικό τμήμα παραγωγής σε ευρύτερο πλαίσιο.

Η τεχνική της παραπέμπει σε αποδόσεις που λειτουργούν εκπαιδευτικά. Συγκροτούν μια συνομιλία με διορατική ροή που κινείται χωρίς να υποτάσσεται. Παρεπιδημεί και αφομοιώνεται σε ποικίλες συναντήσεις και πολυσήμαντες αναφορές με έναν εκφραστικό στόχο, έχοντας το βλέμμα της στραμμένο στον ορίζοντα του κατασκευαστικού γίγνεσθαι.

Η παρασκευαστική διαδικασία για την παραγωγή των συγκεκριμένων επιτευγμάτων την απασχολεί καίρια και ουσιαστικά με συνέπεια, ταύτιση και μετάβαση από το ιδιωτικό στο δημόσιο, από το ατομικό στο συλλογικό. Η καταγραφή αποτελεί την πρώτη και σημαντικότερη σημασιολογική ύλη της.

Στη συνέχεια μεταφέρει εικονίσεις που μεταμορφώνονται και διαθλούνται από τη γλώσσα της προέκτασης και της προοπτικής.

Το μετασχηματισμένο πρότυπο απέναντι στο σύστημα της επιτέλεσης που παρατηρούμε συμπληρώνεται από την επένδυση με πολιτισμικά νοήματα και χαράξεις αμεσότητας.

Θέτει ερωτήματα και ερωτηματικά για τις έννοιες της μετάπλασης, της ομοιότητας, της διαφοράς, της κανονικότητας, της ώθησης, της απώθησης, της έκστασης, του διμερούς, του πολλαπλού και της ενσωμάτωσης.

Με ανασυγκρότηση διευθετεί τη διερευνητική πληροφορία και την τονωτική διαστολή της εναλλακτικής δικτύωσης.

Επισυνάπτει μια αποκλειστικά εξωστρεφή εμπειρία που βασίζεται σε ένα αξεδιάλυτο πλέγμα μεταβολών, αντιλήψεων και προβολών.

Ο κύκλος της διαδικασίας επισκόπησης που ακολουθεί θέτει αναγωγές στην οικειότητα, στην επιτήδευση και στο πλαίσιο της ανθρώπινης συνθήκης.

Ο τίτλος της έκθεσης αντλεί επιμερισμούς, προσδιορισμούς και προσανατολισμούς από τα αρχέτυπα της υπάρχουσας ψυχολογίας σηματοδοτώντας πως αντιλαμβανόμαστε τις αναπαραστάσεις που συνδέουν μια σειρά από εκφάνσεις του συνειδητού.

Κατά περίπτωση διερευνά την πολλαπλότητα του διαμέσου. Με τις εκλεπτυσμένες καταθέσεις της επιλέγει, απεκδύει, ενδύει και επιθυμεί να αποτίσει φόρο τιμής στον πολιτισμό, στην ιστορικότητα, στη μοναδικότητα της παράδοσης και της φύσης συγκεντρωτικά και ειδικά μέσα από ένα διαμορφωμένο περιβάλλον που συμπεριλαμβάνει σε καθημερινή χρήση τα φαινομενικά, τα σημαντικά και τα τετριμμένα από τις περιπλανήσεις.   

Εφημερίδα «Ο Λόγος», 1.12.2019, Λεόντιος Πετμεζάς, ιστορικός Τέχνης, συγγραφέας 
Φωτό: Thenia Koureli (1st Zero Waste Festival)

Μια παράσταση με πολλά νοήματα!

Τα «Αξύριστα Πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου είναι μια παράσταση έκπληξη, αφού δίνει πολλά διαχρονικά στοιχεία. Για μένα ίσως το κυριότερο είναι το πόσο έχουμε ως λαός συνυπάρξει με τους μετανάστες (οικονομικούς) και πόσο λίγο το αναφέρουμε στην καθημερινότητά μας. Θεωρώ πως είναι ένα πολύ μεγάλο "κεφάλαιο" που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να "σπρώξουμε κάτω από το χαλί". Βέβαια εδώ θα έλεγα πως και οι ίδιοι οι μετανάστες στην προσπάθειά τους να αφομοιωθούν (προφανώς για να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κάθε μορφής) "βοηθάνε" ακόμη περισσότερο στο κρύψιμο. Όμως αυτό το θέμα πρέπει κάποτε να το αποδεχτούμε και να πούμε πως κι εμείς έχουμε "συνεργαστεί". Κοινώς να μην κάνουμε τους Κινέζους...

Από το σάιτ του Από Μηχανής θέατρου:

Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Αξύριστα Πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου («Άγριος Σπόρος», «Αόρατη Όλγα», «Τα Μάτια Τέσσερα») το οποίο τιμήθηκε με το A΄ βραβείο νέου συγγραφέα το 2004, από το ΥΠΠΟ ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο τον Νοέμβριο του 2019 σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη.

Το σημαντικό αυτό θεατρικό κείμενο, 13 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα* και πάνω από 20 μετά την πρώτη του γραφή, αποδεικνύεται πιο σύγχρονο και πιο επίκαιρο από ποτέ. Η ανθρώπινη εκμετάλλευση, η κατάσταση των μεταναστών, η σεξιστική αντιμετώπιση της γυναίκας, η οικονομική ανισότητα και οι σχέσεις εξουσίας – τα ζητήματα που θίγει το έργο – έχουν μάλλον διογκωθεί στις μέρες μας, παρά αμβλυνθεί. Τα «Αξύριστα Πηγούνια» έρχονται μετά από δέκα και πλέον χρόνια που η χώρα μας ζει καθοριστικές εξελίξεις για να προβληματίσουν και να συγκινήσουν σαν να μιλούν για το εδώ και το τώρα.

*Το έργο έχει ξαναπαιχτεί με μεγάλη επιτυχία από το 2006 και για δύο σαιζόν στο Θέατρο «Πόρτα» σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και την Λαμπρινή Αγγελίδου.

Συγγραφέας: Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθέτης: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνογραφία: Νατάσα Παπαστεργίου
Κοστούμια: Νατάσα Παπαστεργίου
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Ερμηνεύουν: Αντώνης Κρόμπας, Ηλίας Βαλάσης, Στέλιος Δημόπουλος, Μαρία Νεφέλη Δούκα

«Από Μηχανής» Θέατρο, Ακαδήμου 13, τηλέφωνο: 210.5232097 www.amtheater.gr

Μια πασχαλίτσα στο "Μπάγκειο"!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Μια πασχαλίτσα στο “Μπάγκειο”»

9-22 Δεκεμβρίου 2019

Μια εικαστική παρέμβαση με έργα μεταλλοτεχνίας

της Καίτης Χόρτη

Ξενοδοχείο Μπάγκειο, Ομόνοια, Αθήνα

(έξοδος μετρό Αθηνάς)

Μετά την εικαστική παρέμβαση στην «ξέρα» του Ιβαριού της Λευκάδας (2017), την υπαίθρια εικαστική παρέμβαση στον Κήπο του Black Duck (2018) και διάφορα «περάσματα» από ομαδικές εκθέσεις ήρθε η στιγμή όπου ο ξεχωριστός και με χιλιάδες μνήμες χώρος του Μπάγκειου θα φιλοξενήσει τα από επανάχρηση ποδήλατα της Καίτης Χόρτη. Η σύνδεση του χώρου με τα έργα αποτελεί μια συγκυριακή συνεύρεση δύο «άψυχων» στοιχείων, του ποδήλατου και του lobby του ξενοδοχείου, τα οποία όμως «φέρουν» πολλές ζωές και πολλές ψυχές!

«H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια πασχαλίτσα, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί...  Το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη...»

Καίτη Χόρτη

«Η ευρηματική καλλιτέχνιδα έρχεται να μας υποβάλλει μια νέα αισθητική ανάγνωση […] και να μας παρασύρει στην ευαίσθητη αγωγή ενός εμπλουτισμένου βλέμματος εικαστικών μεταμορφώσεων. Μας καλεί σε μια ρομαντική ανακάλυψη της ευαίσθητης πρόσληψης της μικρο-ζωής, της ενόργανης σιωπής των μικρών και ασήμαντων, που δεν φωνασκούν την ύπαρξή τους, αλλά την ψελλίζουν στον καλλιτέχνη κι εκείνος διαμεσολαβεί σε μας για την κατανόηση, την οικείωση με την ύπαρξή τους».  Παρασκευή Κοψιδά Βρεττού,

 Διδάκτωρ Φιλολογίας - Συγγραφέας

Δυο λόγια για τη δημιουργό: H Καίτη Χόρτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο κοριτσιών. Η καταγωγή της από την πόλη της Λευκάδας τη συνδέει με έναν αδιόρατο τρόπο με αυτή. Οι βόλτες στον κάμπο και στη Γύρα όπου έτρεχε με το ποδήλατο την ενώνουν με αυτό το μοναδικό μέσο που αποπνέει ελευθερία. Ξεκίνησε το εικαστικό της “ταξίδι” το 2007 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο. Παράλληλα, συμμετείχε σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις (Αγρός Ελληνικού). Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας τις δύο μεγάλες της αγάπες: ποδήλατο και γλυπτική.

Πληροφορίες: Καίτη Χόρτη, 6947345026

katehorti.blogspot.gr