Ο γλύπτης Θόδωρος στο χώρο τέχνης ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ

Λεπτομέρεια από "Πένθιμο αφιέρωμα (του homo faber) στον Αγροτο-βιοτεχνικό πολιτισμό 1977-1997. Άτοπα

Λεπτομέρεια από Καρυάτιδα. Καρυάτιδες '94.

Λεπτομέρεια από Καρυάτιδα 0, 1994. Καρυάτιδες '94.

Όλοι έχουμε περάσει από τη στάση του μετρό στο Σύνταγμα. Πόσοι όμως έχουμε προσέξει το μεγαλεπήβολο έργο που κυριαρχεί στην οροφή του σταθμού; Είναι ένα αριστουργηματικό δημιούργημα του γλύπτη Θόδωρου (Παπαδημητρίου).
Πρόσφατα εγκαινιάστηκε μια έκθεσή του με τίτλο «Αρχέτυπα» στο Χώρο Τέχνης Στοart Κοραή.

Ο γλύπτης Θόδωρος, κάτω από τον τίτλο «Αρχέτυπα», παρουσιάζει μια σύνοψη έργων της περιόδου 1990–1999 που περιλαμβάνουν επιλογές από τέσσερις δημιουργικές του ενότητες, «Ισορροπίες ’90», «Καρυάτιδες ’94», «Άτοπα ’97» και «Μεταίχμιον ’99». Οι ενότητες αυτές είχαν παρουσιαστεί σε παλαιότερες εκθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Με τα γλυπτά του ο καλλιτέχνης επιθυμεί να απαντήσει, όπως αναφέρει σε κείμενό του, στο παρακάτω ερώτημα:
«Πώς μπορεί ένας γλύπτης στην εποχή μας να διαπεράσει τις οθόνες της “ατοπικής εικόνας” για να λειτουργήσει στο διαχρονικό “βάθος πεδίου” της τέχνης ως επικοινωνίας που δίνει περιεχόμενο στον πολιτισμό;».

H έκθεση «ΑΡΧΕΤΥΠΑ» θα είναι ανοιχτή στο κοινό έως την Τετάρτη 19 Απριλίου.

Επιμέλεια έκθεσης: Νεφέλη Ιωάννα Παπαδημητρίου
ΣΤΟαrt, Στοά Κοραή 4 (εντός της στοάς), Αθήνα.  Δευ. - Παρ. 10:00-20:00

Τα καμπαναριά στην πόλη της Λευκάδας

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα με τη δασκάλα μου στη γλυπτική, εκλιπούσα Ευδοκία Παπουλή (είχε επισκεφτεί τη Λευκάδα και είχε ζωγραφίσει τα καμπαναριά της Λευκάδας) σκέφτηκα το 2009 να φωτογραφίσω τα καμπαναριά. Κι επειδή έχω πολύ καλές ιδέες (...) που όμως πρέπει να υλοποιηθούν από άλλους, ζήτησα από τον Γιάννη Χόρτη (σύζυγό μου και ερασιτέχνη φωτογράφο) να αναζητήσουμε τις εκκλησίες που είναι διάσπαρτες μέσα στα στενά της Λευκάδας και να φωτογραφίσουμε τα καμπαναριά τους. Έχω κάνει μια επιλογή, γιατί και ο φωτισμός δεν ήταν ο κατάλληλος (καταλαβαίνετε τώρα... καλοκαίρι, ήλιος) και τις παραθέτω. Όπως βλέπετε τα περισσότερα καμπαναριά είναι μεταλλικά, όταν είναι ξεχωριστά "κτίσματα", προφανώς λόγω των σεισμών, και έχουν μια τεχνοτροπία δυτικού τύπου. Άλλωστε και στις περισσότερες εκκλησίες υπάρχουν εικόνες με δυτικές επιρροές. Επίσης η πληθώρα των εκκλησιών με μικρή απόσταση της μίας από την άλλη σηματοδοτεί το θρησκευτικό συναίσθημα των Λευκαδίων που επίσης πιστεύω ότι οφείλεται στους συχνούς σεισμούς χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν βαθιά πίστη στο Θείο. Τα καμπαναριά που παραθέτω δεν είναι όλων των εκκλησιών. Μένει να συνεχίσουμε τη φωτογράφιση... (Φωτογραφίες: Γιάννης Χόρτης)

Άγ. Μηνάς, 1707.

  

Άγ. Μηνάς, 1707. 

Παναγία των Εισοδίων, 1720.

Παναγία των Εισοδίων, 1720.

Άγ. Βασίλειος.

Άγ. Βασίλειος.

Άγνωστη

Αγ. Ιωάννης,

Αγ. Ιωάννης,

Αγ. Νικόλαος, 1687, με άδεια Ενετών.

Αγ. Νικόλαος, 1687, με άδεια Ενετών.

Αγ. Μαρίνα, 19ος αιώνας.

Αγ. Παντελεήμων.

Ευαγγελίστρια, Μητρόπολη Λευκάδας, 1689.

Ευαγγελίστρια, Μητρόπολη Λευκάδας, 1689.

Αγ. Ανάργυροι, 1725.

Αγ. Ανάργυροι, 1725.

Παναγία των Ξένων, 1718.

Παναγία των Ξένων, 1718.

Παναγία των Ξένων, 1718.

Παναγία των Ξένων, 1718.

Αγ. Παρασκευή,

Αγ. Παρασκευή,

Άγιος Βασίλειος;

Και ένα τελευταίο "απόκτημα" από την Αγία Μαύρα στο Κάστρο της Λευκάδας (2018)

ΑΒΓ: Tα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο σχολείο

Οι μέρες μας είναι ιδιαίτερα "επιβαρημένες" από την καταπάτηση των αξιών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όλα όσα θεωρούνται αυτονόητα σε μια ευνομούμενη κοινωνία καταπατούνται καθημερινά. Χρειάζεται να επαναπροσδιορίζουμε συνεχώς το ποιοι είμαστε εμείς, ποιοι είναι οι άλλοι και πώς καλούμαστε να συνυπάρχουμε. Είναι εύκολο να πούμε "αυτός είναι μαύρος, κίτρινος, μελαψός" και να χαρακτηρίσουμε λαούς, κοινωνίες, πολιτισμούς ως κακούς και κατώτερους. Το δύσκολο είναι να αναλογιστούμε τι είναι εκείνο που μας κάνει ανώτερους...  

Το βιβλίο που έχει εκδώσει το Πράσινο Ινστιτούτο "ΑΒΓ: Tα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο σχολείο – Πρακτικές δραστηριότητες για σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» είναι ένα φιλικό προς το χρήστη εγχειρίδιο για την εκπαίδευση των ανθρώπινων δικαιωμάτων καλύπτοντας μια σειρά από βασικά ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων. Προσφέρει πρακτικές συμβουλές προς τους δασκάλους αλλά και τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι επιθυμούν να εντάξουν τη γνώση και τη σημασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε παιδιά πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Επίσης διαθέτει προτάσεις για την ανάπτυξη σχετικών διδακτικών δραστηριοτήτων. Το βιβλίο δεν έχει την πρόθεση να επιβαρύνει ένα ήδη υπερφορτωμένο σχολικό πρόγραμμα, αλλά ως βοήθημα να εντάξει την έννοια των ανθρώπινων δικαιωμάτων στα μαθήματα που ήδη διδάσκονται στα σχολεία.

 Κατεβάστε το pdf για να έχετε μια άμεση πρόσβαση στο βιβλίο.
http://greeninstitute.gr/files/ABC_PI_Ta_diakaiomata_paidion_sxoleio.pdf

Κουμ κουάτ, το εξωτικό πορτοκάλι!

Όπως έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε τα κείμενα που αναρτώ στο μπλογκ, έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για κάποια φυτά. Ένα από αυτά -ίσως το πιο αγαπημένο μου- είναι το κουμ κουάτ. Έμαθα γι' αυτό τον εξωτικό καρπό πριν από πολλά χρόνια όταν ένας φίλος του πατέρα μου που ερχόταν από την Κέρκυρα μας έφερνε κουμ κουάτ σε διάφορες μορφές (γλυκό κουταλιού, φρουί γλασέ).
Αν και ανήκει στα εσπεριδοειδή δεν έχει έντονα ξινή γεύση. Τρώγεται απευθείας από το δέντρο (είναι ξινούτσικο) ή σε μορφή γλυκού. Λόγω του ότι είναι μικρός καρπός έχει πολλή σάρκα με αποτέλεσμα όπως το "σπας" με τα δόντια σου να αισθάνεσαι όλο το χυμό του φρούτου μεμιάς!
Το κουμ κουάτ ανήκει στο γένος φορτουνέλα και στην οικογένεια ρυτοειδών (= εσπεριδοειδών). Η καταγωγή του καρπού είναι από την Κίνα όπου το καλλιεργούσαν από το 12ο αιώνα. Στην Ευρώπη καλλιεργείται από τα μέσα του 19ου αιώνα ως καλλωπιστικό.
Κουμ κουάτ στα κινεζικά σημαίνει χρυσό πορτοκάλι. Η κουμ κουάτ έχει ύψος που φτάνει τα 4 μέτρα και καλλιεργείται στις εύκρατες και υποτροπικές περιοχές για τον ομώνυμο καρπό της αλλά και ως διακοσμητικό φυτό.
Πρόσφατα μπόλιασα ένα δέντρο γιατί ενώ είχα αγοράσει και φυτέψει κουμ κουάτ έκοψα από λάθος το ήμερο με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί το δέντρο σε άγριο. Οπότε εύχομαι να πιάσει το μπόλι -το έκοψε ο φίλος μου ο Δημήτρης ο οποίος δεν είχε ξαναδοκιμάσει κουμ κουάτ- από το εικονιζόμενο δέντρο. Σε τρεις βδομάδες θα δούμε αν μια ακόμη κουμ κουάτ θα μας δώσει τους πολύτιμους καρπούς της! 

Ρίγανη, το βότανο της γεύσης

Η ελληνική ρίγανη (Greek Oregano) είναι φυτό πολυετές και ποώδες και η ποιότητά της θεωρείται από τις καλύτερες παγκοσμίως. Η ρίγανη πέρα από το χαρακτηριστικό άρωμα και τη γεύση που αφήνει στο φαγητό έχει και πάρα πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες, με κυριότερη δραστική ουσία την καρβακρόλη. Η ρίγανη είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές. Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα κυρίως στη μαγειρική αλλά και σπανιότερα ως αφέψημα, το οποίο αναφέρεται ως εξαιρετικό κατά του βήχα. Είναι το βασικό καρύκευμα των χωρών της ελληνικής, αλλά και της ιταλικής κουζίνας. 
Το λεπτό και διακριτικό της άρωμα δίνει στο φαγητό μια αέρινη "υφή", ενώ ο ουρανίσκος κρατάει τη γεύση της σε παντοτινή ανάμνηση.
Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας που επισκέπτομαι (αν είναι η εποχή της, δηλαδή το καλοκαίρι) φροντίζω να αγοράσω ένα ματσάκι που το τρίβω με ευλάβεια. Η ρίγανη μου δημιουργεί μια αίσθηση ότι ενώνομαι με ένα αρχέγονο φυτό, σαν να έρχεται απευθείας από την αρχαιότητα (που σίγουρα έρχεται!).
Μου κάνει εντύπωση το ότι δεν είναι όλες οι ρίγανες ίδιες στην ένταση του αρώματος. Ίσως επειδή έχω την ανάμνηση από τη ρίγανη της Λευκάδας, δεν μπορώ να πω πως έχω συναντήσει ρίγανη με την ίδια "ισχύ".
Όταν το καλοκαίρι ρωτάω στη Λευκάδα αν είναι ντόπια η ρίγανη, μου λένε "γιατί τι διαφορά έχει; είναι από την Πλαγιά" κι όμως έχει μεγάλη διαφορά! Φαίνεται πως το πέλαγος φέρνει με τον άνεμο και τη μυρωδιά της θάλασσας που δίνει το ξεχωριστό άρωμα!

Θυμάμαι από παιδί τη συνταγή της γιαγιάς μου της Πανάγιως που μας έφτιαχνε ριγανάδες:
Μια μεγάλη φέτα ψωμί (από το φούρνο του Δεϊβέκη στου Πουλιού) που ήταν μπαγιάτικο, το έβρεχε, έριχνε λάδι και από πάνω έτριβε τη ρίγανη!
Τα εδέσματα όλου του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτή την αρωματική φέτα που είναι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά! 

Ταξίδι στη Λευκάδα!

Η καταγωγή (και από τους δύο γονείς) καθορίζει πολλές φορές την επιλογή της εκδρομής. Μια χειμωνιάτικη επίσκεψη σε μέρη όπου τα έχουμε συνδυάσει με το καλοκαίρι δίνει την ευκαιρία να δεις πολλά πράγματα που δεν τα βλέπεις με την πολυκοσμία και με τη ζέστη του καλοκαιριού. Από όλα είχε ο μπαξές... Καρναβάλι

Καφέ και ποτάκι στο αγαπημένο CMYK art cafe που φιλοξενεί κάθε φορά και κάποια έκθεση

Ψάρεμα στο Ιβάρι. Μια "αγγελοπουλική" εικόνα που για πρώτη φορά είχα την ευκαιρία να δω...

Επίσκεψη στον αγαπημένο Άγιο Νικήτα όπου η θάλασσα σκεπάζει με άμμο την παραλία το χειμώνα. Τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνη που έχει το καλοκαίρι...

Χαρταετούς την Καθαρή Δευτέρα στην παραλία του Κάστρου (πόλη) όπου η καθαρή ατμόσφαιρα ένωνε τον ουρανό με τη θάλασσα χρωματικά και εικαστικά!

Και για τελευταίο δεν μπορώ να μην αναφέρω τα λουλούδια του αγρού και της παραλίας..

 Η φύση αρχίζει τον κύκλο της άνοιξης και εμείς μικροί μπροστά της παρακολουθούμε το "άνοιγμα" μιας νέας εποχής. Καλή άνοιξη!

«Τι θα φάμε σήμερα;»

Γάλα, αλεύρι, λάδι και κρασί είναι τα υλικά που «χτίζουν» την υγεία μας και περιέχονται στα ελληνικά εδέσματα. Με αυτά οι Ελληνίδες κάνουν θαύματα υγιεινής διατροφής. Υπάρχουν πολλές… κουζίνες στην ελληνική παράδοση. Επιλέγουμε πέντε από αυτές χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τις υπόλοιπες
Κείμενο: Καίτη Χόρτη


Η κρητική κουζίνα
Θεωρείται πρότυπο της μεσογειακής διατροφής αφού περιλαμβάνει μεγάλες ποσότητες χόρτων και λαχανικών (ωμών και βρασμένων) αλλά και φρούτων. Tα όσπρια και τα δημητριακά βρίσκονται στο τραπέζι δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, το ελαιόλαδο είναι στην πρώτη… γραμμή, ενώ καθημερινά λίγο γάλα ή τυρί είναι απαραίτητα. Το κόκκινο κρέας δεν καταναλώνεται πάνω από μία φορά την εβδομάδα και τα πουλερικά το πολύ δύο. Το ψάρι προτιμάται πολύ συχνότερα και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί σε κάθε γεύμα συμπληρώνει ιδανικά το φαγητό. Το θυμάρι, η ρίγανη, ο βασιλικός, ο δυόσμος δίνουν τον τόνο της γεύσης!