Oι γυναίκες του σήμερα, όπως τις βλέπει η Ιωάννα Κορομηλά

 Η Ιωάννα Κορομηλά είναι μια ανήσυχη εικαστικός που  επικοινωνεί με ξεχωριστό τρόπο τις ιδέες της γύρω από τη γυναίκα του σήμερα. Η νέα δράση της σχετίζεται με την Ημέρα της Γυναίκας. Έχει λοιπόν από κοινού με  τη συγγραφέα Κατερίνα Τσεμπερλίδου οργανώσει 

στο IANOS ARTSHOP@GOLDEN HALL ένα Art Event που περιλαμβάνει έκθεση μικρογλυπτών και κοσμημάτων μαζί με την παρουσίαση του βιβλίου της Κατερίνας Τσεμπερίδου. Η παρουσίαση στις 7/3 είναι αφιερωμένη στη Γυναίκα του σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας. Η συγγραφέας Κατερίνα Τσεμπερλίδου θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της "Οι Ελληνίδες είναι θεές" των εκδόσεων Χάρτινη Πόλη, ενώ ταυτόχρονα το κοινό θα μπορεί να ξεναγηθεί στην έκθεση εικαστικού κοσμήματος και μικρογλυπτικής της Ιωάννας Κορομηλά. 

Διάρκεια έκθεσης: 7-17 Μαρτίου 2018.

Λίγα λόγια για την έκθεση της Ιωάννας Κορομηλά:
Εικαστικό κόσμημα και μικρογλυπτά σε μοναδικά πρωτότυπα σχέδια και φόρμες, δουλεμένα ένα-ένα στο χέρι σε περιορισμένες συλλογές.
«Όλα γύρω μου είναι έμπνευση… Το φώς, τα παιχνιδίσματα των χρωμάτων, η θάλασσα, τα νησιά μας, τα όστρακα, τα φύλλα, η φύση ολόκληρη που ξεδιπλώνει τους θησαυρούς της και με εκπλήσσει με το μεγαλείο της κάθε φορά. Όλα αυτά με προκαλούν να συνδυάσω κάθε φορά από την αρχή τα πολύτιμα μέταλλα, τους ημιπολύτιμους λίθους, το μετάξι, τον ορείχαλκο, το μάρμαρο, το ξύλο, με τις διαχρονικές φόρμες της Ελλάδας μας και να τα μετατρέψω είτε σε κοσμήματα είτε σε μικρογλυπτά για τις γυναίκες του σήμερα». Ιωάννα Κορομηλά
Λίγα λόγια για το βιβλίο της Κατερίνας Τσεμπερλίδου με τίτλο "Οι Ελληνίδες είναι θεές", εκδόσεις Χάρτινη Πόλη:
«Οι Ελληνίδες είναι θεές» είναι ένας συνδυασμός μυθοπλασίας και non-fiction.
Η ιστορία: Ο Γκρεγκ, Ελληνοαμερικανικός ρεπόρτερ, έρχεται στην Ελλάδα για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τις σημερινές Ελληνίδες. Από το εξωτερικό του δίνουν το όνομα της Αθηνάς, νεαρής Ελληνίδας δικηγόρου, για να τον βοηθήσει στις πληροφορίες που χρειάζεται και να τον φέρει σε επαφή με σύγχρονες Ελληνίδες. Η Αθηνά έχει γράψει μια εργασία με τίτλο “Οι Ελληνίδες είναι Θεές” πάνω στο πορτρέτο της σύγχρονης Ελληνίδας. Παράλληλα ο Γκρεγκ θα διεκδικήσει ένα μικρό σπιτάκι και τις λίγες ελιές που του άφησε η Ελληνίδα γιαγιά του στη Μεσσηνία.Το non-fiction μέρος: τα κεφάλαια από την εργασία της Αθηνάς “Οι Ελληνίδες είναι θεές” που διαβάζει ο Γκρεγκ. Επομένως, το βιβλίο αποτελείται από κεφάλαια μυθοπλασίας (μυθιστόρημα), αλλά και από κεφάλαια non-fiction με πραγματικά στοιχεία για το πορτρέτο της σύγχρονης Ελληνίδας (από την εργασία της Αθηνάς) και αυτά εναλλάσσονται μεταξύ τους.

Περί μαθημάτων αγγλικών ο λόγος

Τώρα πλέον που τα αγγλικά έχουν γίνει απαραίτητα στη ζωή μας χρειάστηκε να τα φρεσκάρω λίγο. Οι καιροί όμως είναι χαλεποί οπότε έπρεπε να αναζητήσω κάποιο τρόπο εκμάθησης. Το συζήτησα με μια φίλη και μου είπε να μπω στο ίντερνετ που γίνονται δωρεάν μαθήματα από μεγάλα ιδρύματα (πανεπιστήμια κ.ά.). Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα τη σελίδα δωρεάν μαθημάτων αγγλικών του Οxford. H διεύθυνση είναι oxfordonlineenglish.com. Μπαίνοντας στη σελίδα ανακαλύπτεις μικρά κειμενάκια (έχουν υπογραμμίσει τις λέξεις που ίσως δεν γνωρίζεις) που συνοδεύονται από ασκήσεις. Πολύ εύκολος, χαλαρός και ουσιαστικός τρόπος να φέρεις στο προσκήνιο γνώσεις που σε γεμίζουν αυτοπεποίθηση! 

Μουσείο, ένας ζωντανός οργανισμός!

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αντιπαθούν τα μουσεία και τις εκθέσεις σε αυτά. Θεωρούν πως είναι μαυσωλεία και δεν έχουν τίποτα να τους προσφέρουν. Αντίθετα εγώ θεωρώ πως το μουσείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός που σου δίνει μέσα από αδρές γραμμές όλο το παρελθόν (αλλά και το παρόν και ίσως το μέλλον). Κι αυτό γιατί πού αλλού μπορείς να δεις τη δουλειά ανθρώπων που έχουν αφήσει αυτό τον κόσμο, οι οποίοι όταν ζούσαν ασχολήθηκαν με τόση επιτυχία σε διάφορα αντικείμενα και άφησαν έργο αξιοθαύμαστο; Στον κλειστό χώρο του μουσείου βυθίζεσαι σε ένα σπήλαιο αναζήτησης και εκεί στο "σκοτάδι" ανακαλύπτεις μικρά διαμαντάκια... Φεύγεις από το βάρος της καθημερινότητας, μπαίνεις σε έναν άλλο μακρινό κόσμο και αισθάνεσαι πως ταξιδεύεις στο χρόνο... Πριν από χρόνια είχα ακούσει πως σε περίοδο πολέμου οι άνθρωποι επισκέπτονται πολύ συχνά τα μουσεία. Νομίζω πως αυτό και μόνο εξηγεί πόσο ανάγκη έχουμε αυτούς τους χώρους πολιτισμού και μάλιστα σήμερα που με τις νέες τεχνολογίες έχουν να προσφέρουν σπουδαίο έργο!
  
Σήμερα λοιπόν πήγα στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς (ένα μουσείο γνωστό για την αξιόλογη δουλειά που κάνει, πράγμα το οποίο για μένα αποτελεί εγγύηση πως δεν θα απογοητευτώ) για να δω την έκθεση του χαλκογράφου Ν. Βεντούρα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι εξαιρετικό έργο κατέλιπε αυτός ο καλλιτέχνης... Ολόκληρες θεματικές σειρές από χαλκογραφίες, σκίτσα, πίνακες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση που αξίζει τον κόπο να πάει κάποιος μέχρι εκεί να τη θαυμάσει και να ολοκληρώσει την έξοδό του με ένα ωραίο καφεδάκι! 
Έχει ξεναγήσεις τις Παρασκευές, 2 και 16/2, στις 6μμ.

https://www.benaki.gr/index.php?option=com_events&view=event&id=5502&Itemid=163&lang=el 

REM/ κήπος, η νέα δουλειά της Κοκκίνου

Η Άννα Κοκκίνου μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες θεατρικές στιγμές όπου η ανθρώπινη υπόσταση μπαίνει σε τροχιά εξαΰλωσης. Η νέα παράσταση της Σφενδόνης REM/ κήπος προγραμματίζεται για τις 11 Φεβρουαρίου.


Πέντε ηθοποιοί οδηγούν το θεατή μέσα από μια ρωγμή στο χρόνο, στον μαγικό χώρο μιας σκηνικής ταυτοχρονίας. Μολονότι το θέατρο είναι σαν ένα μουσικό κομμάτι όπου πρωταγωνιστούν οι ήχοι. Πολλοί αντίλαλοι και πολλές φωνές κατοικούν αυτό τον κήπο. Πλέκονται κείμενα - Αχμάτοβα, Γέητς, Κλάιστ, Πάουντ, Προυστ, Έλιοτ, Βιζυηνός και επεξεργασμένα κινηματογραφικά θραύσματα - Ντράγιερ, Ταρκόφσκι, Μπέργκμαν, Παρατζάνωφ. Ενδεικτικά είναι αυτά τα υλικά από τη δραματουργία της παράστασης. Η δραματουργία και το μουσικό-ηχητικό σύμπαν αυτής της παράστασης, σαν μια σειρά επικλήσεων στον πρώτο μας κόσμο, πλέκονται σ΄ένα αδιαίρετο σύνολο.


Απομένει να δούμε τη νέα δουλειά της μεγάλης δραματουργού!


Σκηνοθεσία, Άννα Κοκκίνου/ Δραματουργία, Νίκος Φλέσσας, Αλκίνοος Δωρής, Άννα Κοκκίνου/ Σκηνικά, Δημήτρης Ταμπάκης/ Βίντεο, Κωνσταντίνος Χειλάς/ Παίζουν, Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου, Στέλιος Θεοδώρου-Γκλίναβος, Αλκίνοος Δωρής, Στεφανία Στεφάνου, Άννα Κοκκίνου.

Η προπώληση έχει αρχίσει. Μέχρι τις 14 Ιανουαρίου ισχύει μια προσφορά για τους θεατές της Σφενδόνης: Στη τιμή του ενός εισιτηρίου 16 ευρώ μπορούν να έρθουν 2 άτομα. Τα εισιτήρια μπορείτε να τα προμηθευτείτε από το ταμείο του θεάτρου 215 215 8968 και ηλεκτρονικά από την ticketservices ή στο 210 72 34567.

Γευστικό μελομακάρονο!

Μέρες που είναι και παρότι πολλοί βρισκόμαστε σε "χειμερία νάρκη", θέλω να σας βάλω στο χριστουγεννιάτικο κλίμα με μια συνταγή μελομακάρονων που χρονολογείται από πολύ παλιά. Είναι πολύ εύκολα στην παρασκευή τους και σίγουρα θα σας θυμίσουν το κλασικό παλιό μελομακάρονο.
Μην περιμένετε να είναι σαν του εμπορίου, έχουν μια ξεχωριστή γευστική βαρύτητα. Καλή επιτυχία!

Υλικά:
1 κιλό λάδι
2 κιλά αλεύρι για όλες τις χρήσεις (μπορεί να πάρει και λιγότερο)
320 γραμμ. ζάχαρη
1 φλιτζανάκι του καφέ αλισίβα (από στάχτη καθαρή)
2 ποτηράκια κρασιού κονιάκ
2 πορτοκάλια (ξύσμα και χυμό)
Κανέλα, καρύδια
Σιρόπι:
2 φλιτζάνια ζάχαρη
2 φλιτζάνια νερό
2 φλιτζάνια μέλι

Εκτέλεση:
Ρίχνετε το λάδι και τη ζάχαρη στον κάδο (μίξερ) και χτυπάτε. Ταυτόχρονα ρίχνετε και τα υπόλοιπα υλικά. Στο τέλος προσθέτετε το αλεύρι φροντίζοντας να γίνει μια μαλακιά ζύμη (ίσως δεν πάρει 2 κιλά). Τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 30 λεπτά περίπου (να πάρουν ένα ροζέ χρώμα).
Ετοιμάζετε σε κατσαρόλα το σιρόπι και το βράζετε για 5 λεπτά. Στη συνέχεια ρίχνετε 5-5 τα μελομακάρονα (τόσα θα χωράει περίπου, αλλιώς βάλτε περισσότερα) και τα αφήνετε 2 λεπτά να τραβήξουν, τα γυρίζετε για λίγο και τα βγάζετε.
Τα βάζετε σε πιατέλα, τα πασπαλίζετε με κανέλα και καρύδια.
Στην αρχή θα είναι σκληρά, όμως όταν κρυώσουν θα δείτε πως έχουν μελώσει σε βάθος.
Αν περισσέψει σιρόπι, ρίχτε το σιγά σιγά από πάνω.
Η δοσολογία είναι για 2 πιατέλες. Μπορείτε να κάνετε και τη μισή δόση.
Η αλισίβα γίνεται με 2-3 κουταλιές στάχτη (όχι από ψητά) που τη βάζετε σε ένα μικρό κατσαρολάκι και με 2 φλιτζάνια νερό. Παίρνει μια βράση και την αφήνετε να κατακαθίσει. Τη σουρώνετε και έχετε ένα σχεδόν διάφανο νερό.

"Mόλι Σουίνι", το μεγαλείο της τέχνης

Η ομάδα ΠΥΡ ανέβασε το έργο του Μπράιαν Φρίελ «Μόλι Σουίνι» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για ένα έργο γραμμένο το 1985, που πραγματεύεται τη ζωή μιας τυφλής κοπέλας, η οποία κάποτε εγχειρίζεται και ξαναβρίσκει το φως της, όμως η συμμετοχή της στον κόσμο είναι εξαιρετικά δύσκολη γι' αυτήν. Είχα την τύχη να  παρακολουθήσω το έργο με την εξαιρετική ερμηνεία της Δέσποινας Κούρτη (χωρίς να θέλω να μειώσω τους άλλους ηθοποιούς) και να μείνω κατάπληκτη από το πόσα πράγματα δεν γνωρίζουμε για τους ανθρώπους που έχουν μια αναπηρία (και τόσο σημαντική όπως η τυφλότητα).

"Στη Μόλι Σουίνι, ένα τρυφερά σπαραχτικό δράμα, ο Φρίελ πραγματεύεται πραγματικά γεγονότα, έχοντας, όπως φαίνεται, εγκύψει με επιστημονική ευσυνειδησία σε όλες τις παραμέτρους που τα συνθέτουν. Η διαπίστωση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι το θέμα του έργου σχετίζεται άμεσα με την ιατρική επιστήμη, και μάλιστα σε έναν τομέα από τους πιο περίπλοκους. Πρόκειται για την τυφλότητα και τα περιθώρια της ίασής της ―αλλά αυτό αποτελεί μόνο μια αφετηρία, για να αγγίξει ο σπουδαίος, και άκρας ευαισθησίας, αυτός Ιρλανδός άλλα παράπλευρα θέματα, καθόλου οικεία σε μή ειδικούς αλλά εξαιρετικά ενδιαφέροντα, όπως, ας πούμε: πόσο η στέρηση μια βασικής αίσθησης σαν την όραση καθιστά τη ζωή του “πάσχοντος” ατελή και πόσο μια παρόμοια έλλειψη αλλοιώνει τη σχέση του με το περιβάλλον και τους ανθρώπους· πόσο η θεραπεία της μπορεί αυτόματα να καταλήξει σε μια πληρέστερη κατάσταση επαφής με τον κόσμο και πόσο εφικτή είναι η διαδικασία της μετάβασης από τη μια κατάσταση στην άλλη· κυρίως, ποια η σχέση, συμμαχική ή ανταγωνιστική, μεταξύ σωματικής και ψυχικής αντίδρασης κατά ή μετά τη μετάβαση αυτή· τέλος, με πόση γνώση και κατανόηση αντιμετωπίζουν τα άλλα πρόσωπα τον τυφλό, πριν και μετά την απόπειρα της θεραπείας. Πολλές παρόμοιες απορίες λύνονται, αλλά με κατάληξη τσεχοφικά τραγική". Νίκος Χουρμουζιάδης, σκηνοθέτης

«Morphogenesis», η εικαστική απεικόνιση της γέννησης

Μια πρωτοποριακή έκθεση της Σταματίνας Πάλμου με θέμα “Morphogenesis” Φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τεχνολογίας και Διαστήματος (ESTEC) στο Noordwijk της Ολλανδίας από τη Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017.
Το έργο της Σταματίνας αντλεί έμπνευση από το βοτανικό θησαυρό της Πίνδου και της Αττικής. Είναι μια έκφραση της αγάπης της για τη συνεχώς εξελισσόμενη ζωή. Ο φυσικός κόσμος με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του, όπως οι συμμετρίες, οι σπείρες και οι μαίανδροι, πάντα τη γοητεύει. Η διέξοδός της γι' αυτή την αγάπη είναι μέσω της ενασχόλησής της ως καλλιτέχνις περιβάλλοντος εδώ και 20 χρόνια. Ο συνδυασμός του οράματος και του πάθους της με τα πλεονεκτήματα της ψηφιακής τεχνολογίας, όπου έχει ενσωματώσει αυτές τις αλγοριθμικές διαδικασίες, της δίνει τη δυνατότητα να αποκαλύψει μορφές που δεν έχουν ιδωθεί μέχρι τώρα.
Ο τίτλος της έκθεσης, “Morphogenesis”, είναι ένας όρος που περιγράφει τη βιολογική διαδικασία που ωθεί τον οργανισμό να αναπτύξει το σχήμα του. Η Σταματίνα χρησιμοποιεί αυτήν τη διαδικασία για να δημιουργήσει μνημειώδεις συνθέσεις, πολύ μεγεθυντικών φυσικών μορφών, υπερρεαλιστικές και εξαιρετικά γεωμετρικές. Επηρεασμένη από τους Georgia O'Keefe και David Hockney, η Σταματίνα δημιουργεί ένα οπτικό λεξιλόγιο της δικής της «γλώσσας», τόσο όμορφο και ενδιαφέρον, που παρέχει ένα παράθυρο στις διαδικασίες επεξεργασίας πληροφοριών από τις οποίες καλλιεργούνται μορφές, φωτίζοντας τη μυστηριώδη φύση της ζωής.
Χωρίς να έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό της, κάθε έργο της παρουσιάζει μια ακόμη περιπέτεια σε έναν κόσμο των μορφών. Συνεπώς, η Σταματίνα επιμένει συνεχώς σε μοναδικά, μη επαναλαμβανόμενα έργα, απορρίπτοντας εννοιολογικά την απρόσωπη μαζική αναπαραγωγή. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το κίνημα της pop art της δεκαετίας του 1960 και σε συμφωνία με τη Generative art που χρονολογείται την ίδια περίοδο, η οποία σημάδεψε τη λαϊκή κουλτούρα και εισήγαγε πολυπλοκότητα και μοναδικότητα.
Κοιτάζοντας αυτούς τους μετασχηματισμούς με βάση τις καθιερωμένες μορφές και τη γένεση κάτι καινούργιου, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί αν το παλιό δίνει πραγματικά το νέο ή είναι πάντα παρόν. Υπάρχει αρχή και τέλος; Αφήστε τα μάτια σας να σας παρασύρουν σε μια διαρκή αλλαγή και κίνηση όπου ο χρόνος χάνεται.

http://ecoart.gr/artists/stamatina/

http://stamatina.gr/