Ένας υπέροχος άνθρωπος!

Ο Κώστας Πασιάκος (ο κυρ Κώστας για μας) έφυγε από κοντά μας αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό. Αν και όλοι είμαστε περαστικοί, υπάρχουν κάποιοι που έχουν αφήσει το ανεξίτηλο αποτύπωμά τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο κυρ Κώστας. Όντας γείτονάς μας για σχεδόν 40 χρόνια γνωρίσαμε το ποιον του ανθρώπου. Συνήθως ο γείτονας είναι ο πιο ενοχλητικός άνθρωπος του κόσμου. Εκείνος όμως ήταν για μας ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου. Ξέραμε πως ανά πάσα στιγμή και ώρα μπορούσαμε να του χτυπήσουμε την πόρτα και να αντικρίσουμε ένα ζεστό χαμόγελο και μια βοήθεια για οτιδήποτε είχαμε ανάγκη. Αυτό και μόνο μπορεί να τοποθετήσει τον κυρ Κώστα στη χορεία των πολύτιμων συνανθρώπων. Η προσφορά του ήταν αμέριστη! Αξίζει νομίζω να αναφέρουμε ορισμένα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που αν και δεν ζει πλέον μαζί μας είναι ανάμεσά μας και μας καθοδηγεί. Μας δίνει στοργικά το χέρι και μας δημιουργεί αισθήματα ασφάλειας και ανθρωπισμού. Ήταν ένα εργατικός, δουλευτής, ευρηματικός, πνευματώδης οικογενειάρχης, αλλά κυρίως στοργικός πατέρας και παππούς. Προσέφερε στην οικογένεια και στα παιδιά του απλόχερα αγάπη και υποστήριξη όσο λίγοι γονείς. Θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες σχετικά με αυτό τον πληθωρικό χαρακτήρα, αλλά νομίζουμε πως όσοι τον γνώρισαν έχουν την ίδια γνώμη με μας και όσοι δεν τον γνώρισαν δεν θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη απώλεια από αυτή.

Κυρ Κώστα, ήσουν, είσαι και θα είσαι μέσα στην καρδιά και στο μυαλό μας. Δεν θα μας χωρίσει ο θάνατος γιατί μας έχουν ενώσει δυνατά συναισθήματα. Καλό ταξίδι, αφεντικό….

20/6/2018, Γιάννης και Καίτη Χορτη

(Φωτογραφία από τον Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό όπου συμμετείχε σε συμβουλευτικό ρόλο)

Σαντορίνη, σαν μια αγκαλιά!

Αισθάνεσαι τη μοναδικότητα από την πρώτη στιγμή που αντικρίζεις το νησί. Πλησιάζοντας με το πλοίο το απόκρημνο κατέβασμα του βράχου νιώθεις ότι μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο. Είναι η Σαντορίνη, το νησί που βγήκε από τα σπλάχνα της Γης και στέκεται επιβλητικά μπροστά σου.

Αυτό που έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια στη Σαντορίνη δεν έχει ξαναγίνει πουθενά αλλού. Όλος ο πλανήτης «είναι» εδώ. Το ηφαίστειο που εξερράγη βύθισε ένα κομμάτι από το νησί που είχε το ίδιο δημιουργήσει. Άφησε έτσι το αποτύπωμά του επάνω στην Καλντέρα (χαντάκι) που κρέμεται στον γκρεμό αναζητώντας το υπόλοιπό της. Ακριβώς εδώ οι Σαντορινιοί έχουν βάλει όλη τη φιλοξενία τους σε μια εκπληκτική ποικιλία καταλυμάτων, εστιατορίων, café και bars που προσφέρουν εξαιρετικές υπηρεσίες καθηλώνοντας τον επισκέπτη. Σε αυτό το σημείο της Σαντορίνης ο ήλιος έρχεται και δύει ρίχνοντας τα χρώματά του που ενώνονται με τα χρώματα του ηφαιστειογενούς εδάφους για να πετύχουν την απόλυτη ολοκλήρωση. Η Καμένη και η Θηρασιά απέναντι θέλουν να πλησιάσουν όσο γίνεται αλλά το ήρεμο νερό του Αρχιπελάγους κρατάει τις «αποστάσεις».  Όμως και στο Ακρωτήριο υπάρχει ακόμη θαμμένη η ιστορία για να θυμίζει πως η Σαντορίνη έχει το θεϊκό άγγιγμα για να φτάσει στην απογείωση της τέχνης, της αισθητικής, της χλιδής. Οι παραλίες ένα γύρο έχουν το χρώμα του ηφαιστείου (μαύρο, κόκκινο, λευκό) και τα καθαρά νερά αντανακλούν το βυθό με τα μοναδικά πετρώματα. Μια βουτιά στα νερά της είναι ένα βάπτισμα καθαγιασμού. Και εκεί πάνω στο βράχο η γη έχει να δώσει γεύσεις που δεν μπορείς να «συναντήσεις» αλλού, αφού τα πλούσια εδάφη αφήνουν τις νοστιμιές τους σε κρασί, όσπρια, λαχανικά. Γεύσεις που φέρνουν στο νου καμένο μέταλλο. Τα υπόσκαφα έγιναν για να κλείσουν μέσα τους τη δύναμη του ηφαιστείου και να προστατεύσουν τον άνθρωπο που θέλει να ακουμπήσει σε μια μεριά της. Και αφού μεθύσεις από τις γεύσεις και τις «αναθυμιάσεις» του ηφαιστείου μπορείς να ριχτείς σε ένα ξέφρενο γλέντι μέχρι να αισθανθείς τη μοναδικότητα του χώρου. Η Σαντορίνη του σήμερα είναι οι άνθρωποι που προσφέρουν άδολη φιλοξενία, είναι οι γεύσεις που προσφέρονται στα πολύ ενδιαφέροντα εστιατόρια, είναι τα κρασιά που παράγονται με φυσικό τρόπο από μια παρθένα γη. Παράλληλα όμως η Σαντορίνη είναι ένα νησί με εκπληκτική τουριστική υποδομή. Τα καταπληκτικά ξενοδοχεία που μπορούν να προσφέρουν όποια υπηρεσία μπορεί να φανταστεί ο επισκέπτης, τα μαγαζιά που κάνουν τις αγορές μια ευχάριστη βόλτα, τα beach bars, τα cafe, τα bars, τα μουσεία, εξασφαλίζουν όλες τις προϋποθέσεις για αξέχαστες διακοπές. Γιατί ένα είναι σίγουρο, μόλις φύγεις θα νιώσεις ότι η Σαντορίνη σε είχε καθηλώσει μέσα στην αχλύ του μύθου της Aτλαντίδας.    

Λονδίνο, η καρδιά της αυτοκρατορίας

Το Λονδίνο είναι πρωτεύουσα της Μ. Βρετανίας και μία από τις μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες μεγαλουπόλεις του κόσμου. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της Αγγλίας (μαζί με τη Σκοτία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία αποτελεί το Ηνωμένο Βασίλειο). Το Λονδίνο διασχίζεται από τον Τάμεση και διαθέτει μεγάλο λιμάνι. Έχει 7.825.000 κατ. αλλά με τα προάστια (το μείζον Λονδίνο) φτάνει τα 10.000.000 κατοίκους. Λόγω της Βρετανικής αυτοκρατορίας έχουν εισρεύσει κάτοικοι από όλες τις κοινότητες του κόσμου με αποτέλεσμα την πολυπολιτισμικότητα του πληθυσμού. Έχει έκταση 50 τ.χλμ. και νόμισμα την αγγλική λίρα (1€=0,76 ₤). Η τοπική αυτοδιοίκηση του Λονδίνου είναι αρμοδιότητας 32 δημοτικών συμβουλίων. Το όνομά του προέρχεται από τον εκλατινισμό της κελτικής ονομασίας του, που ήταν Λον-Ντον και σήμαινε λιμνοφρούριο. Το Λονδίνο σχεδόν ξαναχτίστηκε μετά το 1945 εξαιτίας των καταστροφών του Β' Παγκοσμίου πολέμου, όμως οι Άγγλοι θέλησαν την προπολεμική εικόνα της πόλης. Έτσι διατηρήθηκαν οι στενοί δρόμοι, οι οποίοι όμως δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες μιας σύγχρονης μεγαλούπολης. Το υγρό, αλλά υγιεινό κλίμα, κυριαρχείται από την ομίχλη που καλύπτει την πόλη για 6 μήνες, από τον Οκτώβριο μέχρι τον Απρίλιο. Το τεράστιο κυκλοφοριακό πρόβλημα του Λονδίνου έχει σαν αποτέλεσμα να είναι σχεδόν υποχρεωτική η κυκλοφορία με τα μέσα μαζικής μεταφοράς με πρώτο το μετρό. Άλλωστε διαθέτει όλα τα μέσα (ταξί, λεωφορεία, πλοιάρια, τρένα). Χαρακτηριστικά είναι τα μαύρα ταξί όλα ίδιου τύπου και τα διώροφα λεωφορεία. Στον Τάμεση τα πλοιάρια κάνουν περιηγήσεις στα πιο σημαντικά μνημεία.

Ιστορία

Το 43 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κλαύδιος ίδρυσε την πόλη Londinium. Το 410 μ.Χ. οι Ρωμαίοι αποσύρθηκαν από το Λονδίνο. Αφού δέχτηκε αλλεπάλληλες επιθέσεις από τα γερμανικά φύλα και τους Βίκινγκς, το 1066 ο Δούκας της Νορμανδίας Γουλιέλμος ο Κατακτητής στέφτηκε βασιλιάς της Αγγλίας. Στους αιώνες που ακολούθησαν εδραιώθηκε ως μια μεγάλη οικονομική δύναμη. Το 1665 μ.Χ. το Λονδίνο πλήχτηκε από την πανώλη και την πυρκαγιά (1666) που κατέστρεψε το 80% των κτιρίων. Το 1801 ο πληθυσμός του ξεπερνούσε το 1.000.000 κατ. Μέχρι τον 6ο αιώνα η πόλη δεν είχε γνωρίσει το Χριστιανισμό, τον οποίο διέδωσε εκεί Έλληνας επίσκοπος που στάλθηκε από τη Ρώμη. Ως πρώτος επίσκοπος Λονδίνου αναφέρεται ο Μέλιτος και ίδρυσε εκκλησία στην Καντερβουρία τον 7ο αιώνα, εκεί που μέχρι σήμερα είναι η έδρα της αγγλικανικής Εκκλησίας.

ΓΛΩΣΣΑ
Η επίσημη γλώσσα του Λονδίνου είναι η αγγλική.

Δομινικανή Δημοκρατία

Δομινικανή Δημοκρατία

Η Δομινικανή Δημοκρατία ή Άγιος Δομίνικος είναι ανεξάρτητο κράτος της Καραϊβικής και βρίσκεται 970 χλμ. νοτιοανατολικά της Φλόριντα. Καταλαμβάνει το ανατολικό τμήμα του νησιού Ισπανιόλα. Δυτικά συνορεύει με την Αϊτή, ενώ ανατολικά, νότια και βόρεια βρέχεται από την Καραϊβική. Ο δίαυλος Μόνα στα ανατολικά χωρίζει τη Δομινικανή Δημοκρατία από το Πουέρτο Ρίκο. Έχει συνολική έκταση 48.730 τ.χλμ., πληθυσμό περίπου 8.700.000 κατοίκους και νόμισμα το δομινικανό πέσο. Η πλειονότητα των κατοίκων της Δομινικανής Δημοκρατίας είναι καθολικοί. Πρωτεύουσά της είναι το Σάντο Ντομίνγκο (Άγιος Δομίνικος). Το κλίμα της Δομινικανής Δημοκρατίας είναι τροπικό, με ήπια όμως χαρακτηριστικά, λόγω της επίδρασης της θάλασσας. Το νησί συχνά πλήττεται από τροπικές καταιγίδες και τυφώνες.

Συμπόσιο Γλυπτικής Δήμου Μεταμόρφωσης

Χρήστος Λαζαράκης

Το Συμποσίου Γλυπτικής που άρχισε το Σάββατο 28 Απριλίου στο Δήμο Μεταμόρφωσης (Λόφος Νέμεσης, Θέα Δηλαβέρη) ολοκληρώθηκε με οκτώ νέα γλυπτά - ξεχωριστά καλλιτεχνήματα. Την Κυριακή 3 Ιουνίου, στις 8.00 θα γίνει η τελετή λήξης.
Όπως γράφει στο site του Δήμου Μεταμόρφωσης: "O Δήμος Μεταμόρφωσης ξεπερνά τα καθιερωμένα και πέραν των καθημερινών προβλημάτων, ασχολείται και με την αισθητική του δήμου σε μία προσπάθεια καλυτέρευσης της καθημερινότητας αλλά και προσέλκυσης επισκεπτών στο Δήμο Μεταμόρφωσης".

Στο Συμπόσιο συμμετείχαν οι γλύπτες: Θ. Παπαγιάννης (και καλλιτεχνική επιμέλεια του συμποσίου) με δύο έργα,
Χρ. Ρηγανάς, Κ. Ρόκος, Χρ. Λαζαράκης, Δ. Σκαλκώτος, Δ. Χριστογιάννης, Λ. Λουκίδης.

Τα έργα των γλυπτών (όπως βλέπετε και στις φωτό) είναι αντιπροσωπευτικά της ιδιαίτερης μανιέρας του καθενός και αποδίδουν την αισθητική που πρέπει να έχει ένα έργο που απευθύνεται σε κάθε πολίτη (γνώστη και μη).

Κάθε έργο έρχεται να αποδώσει μια διαφορετική οπτική της πραγματικότητας που μέσα από το χέρι του γλύπτη αποτυπώνεται στο υλικό (κυρίως μάρμαρο) και δίνει στο θεατή τη δυνατότητα να προβληματιστεί και να αφήσει το νου του για να φανταστεί τι είναι αυτό που του προσφέρει ο καλλιτέχνης. Είναι μια στιγμή συνδιαλλαγής ανάμεσα στο αντικείμενο και στην ευφορία που προσφέρει!

Έκθεση των Εργαστηρίων Περαντινού, Κυριακή 20 Μαΐου

Όπως κάθε χρόνο εδώ και 35 χρόνια, τα Εργαστήρια Περαντινού στην Αθήνα διοργανώνουν την ετήσια έκθεση με έργα των μαθητών-καλλιτεχνών των Εργαστηρίων. 
Τα Εργαστήρια Περαντινού άρχισαν τη λειτουργία τους από το γλύπτη Νίκο Περαντινό. Στη συνέχεια (μετά το θάνατό του, το 1991) τα συνέχισε η μαθήτριά του Ευδοκία Παπουλή - Δημητροπούλου, η οποία απογείωσε αυτήν τη μαθησιακή κοιτίδα της τέχνης. Η Ευδοκία Παπουλή υπήρξε άξιος συνεχιστής του έργου του Περαντινού (την είχε ορίσει και καλλιτεχνική εκτελέστρια της διαθήκης του, μετά τη δωρεά των έργων του στο Δήμο Πάρου) γιατί εκτός από τα Εργαστήρια στην Αθήνα συνέχισε και τα Εργαστήρια Μαρμαρογλυπτικής στην Παροικιά της Πάρου (κάθε καλοκαίρι) και παράλληλα βοήθησε το Δήμο Πάρου στη δημιουργία του Μουσείου Γλυπτικής "Ν. Περαντινός" στη Μάρπησσα της Πάρου. Το έργο της είναι πολυσχιδές και θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων για να περιγράψουν πόσα έκανε η Ευδοκία Παπουλή προκειμένου να προάγει το έργο του Περαντινού αλλά και την τέχνη γενικότερα. Μία από τις δεκάδες δράσεις της ήταν και αυτή η ετήσια έκθεση των Εργαστηρίων Περαντινού στην Αθήνα. Είχε επιλέξει να γίνεται την Ημέρα των Μουσείων και το τηρούσε απαρέγκλιτα.
Σήμερα, (μετά τον αδόκητο θάνατο της Ευδοκίας Παπουλή) το Σωματείο Φίλων Γλυπτικής Μουσείου "Ν. Περαντινός" συνεχίζει τα μαθήματα και κατ' επέκταση διοργανώνει την έκθεση των μαθητών στον πεζόδρομο της οδού Ευφορίωνος, στο Μετς. 
Αξίζει να αναφερθεί πως στα Εργαστήρια Περαντινού στην Αθήνα τα μαθήματα γίνονται υπό την εποπτεία του γλύπτη Χρήστου Λαζαράκη, ενώ στην Πάρο τα μαθήματα γίνονται υπό την εποπτεία του γλύπτη Χρήστου Ρηγανά!

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2018

EOΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ

  

Το Σωματείο Φίλων Μουσείου Γλυπτικής “Nίκος Περαντινός”

θα εορτάσει την

Ημέρα των Μουσείων στο Μουσειακό Χώρο Περαντινού,

Ευφορίωνος 14, Μετς, Αθήνα,

αφιερωμένη στα εκπαιδευτικά προγράμματα

Κυριακή 20 Μαΐου 2018

10.00 – 15.00

Παράλληλα στον ίδιο χώρο θα πραγματοποιηθεί έκθεση γλυπτών που έχουν πραγματοποιηθεί στα εκπαιδευτικά προγράμματα

του Εργαστηρίου Περαντινού και θα γίνει επίδειξη μαρμαροτεχνίας και ψηφιδωτού.

   

Σας περιμένουμε να μοιραστούμε μαζί τη χαρά της δημιουργίας και τη συνέχιση

του έργου της Ευδοκίας Παπουλή – Δημητροπούλου (εκλιπούσα μαθήτρια

του Ν. Περαντινού και έφορος του Μουσείου Γλυπτικής “Νίκος Περαντινός”).

        To Διοικητικό Συμβούλιο

Χρήστος Ρηγανάς, πρόεδρος

Βάσω Ζησιμοπούλου, αντιπρόεδρος

Καίτη Χόρτη, γραμματέας

Μαρία Σιφναίου, ταμίας

Παναγιώτης Γιαταγαντζίδης, μέλος

Μάνος Δημητρόπουλος, αν. μέλος

(Ευδοκία Παπουλή και Εύα Διβάρη)

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Αρβανίτη Σοφία

Αργυρακοπούλου Μαρία

Βλαχογιάννης Βίκτορας

Γαλάνης Άγγελος

Γιαταγαντζίδης Παναγιώτης

Γκιώνη-Ζησιμοπούλου Βάσω

Διβάρη Εύα

Κορομηλά Ιωάννα

Λύχνου Λίνα

Ξύδης Τάσος

Ρέμπελος Χρήστος

Τσαντάνη Άννα-Μαρία

Χόρτη Καίτη

Χριστόφιλος Γιώργος




Ανακοίνωση της Έκθεσης του 2010

Black Duck Garden, κήπος και τέχνη!

Ο κήπος του Black Duck (ανήκει στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία) υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά τα έργα μου και τα "αγκάλιασε". Δεν θα μπορούσαν να βρουν πιο φιλόξενη γωνιά για να απλώσουν τα φτερά τους και να ξαποστάσουν πριν από το μεγάλο ταξίδι... Τα έργα μου θα βρίσκονται εκεί όλο τον Μάιο (ίσως και περισσότερο) και θα σας περιμένουν για να μοιραστείτε μαζί τους την παιδικότητα που κρύβεται πίσω από το αυστηρό βλέμμα του ενήλικα.
Κάθε έργο έχει βρει τη γωνιά του και μοιάζει σαν ένα παιχνίδι αναζήτησης μέσα στον κήπο... Αφού παραλάβετε το έντυπο που θα βρείτε στην είσοδο που περιλαμβάνει όλα τα έργα, αρχίστε να ψάχνετε. Καθένα θα σας αποκαλύπτεται και τότε εσείς θα αισθάνεστε την ικανοποίηση πως "βρήκα άλλο ένα έργο που με κοιτάζει στα μάτια και μου υπόσχεται γαλήνη και ζεστασιά..."
Και για να σας βοηθήσω περισσότερο: Μόλις μπείτε στο διάδρομο που οδηγεί στον κήπο, μια Πεταλούδα σας περιμένει αριστερά να σας δείξει τα φτερά της. Στο βάθος η Πεταλούδα στο ποδήλατο περιμένει το αεράκι για να πετάξει. Δεξιά και αντικριστά οι δύο Πασχαλίτσες σας χαμογελούν πονηρά... Η σεμνή Μπαλαρίνα στα δεξιά της μικρής σκάλας υποκλίνεται μπροστά σας. Ανεβαίνοντας στο πλακόστρωτο του κήπου προσέξτε μήπως σας τσιμπήσει η Μέλισσα. Μετά τα σκαλάκι για τον κυρίως κήπο, ρίξτε μια ματιά δίπλα στο σιντριβάνι όπου ο Ερωδιός ετοιμάζεται να πετάξει (έχει βάλει δύναμη στα πόδια και κρατά τα φτερά του χαμηλά για να πάρει ώθηση). Στο βάθος αριστερά είναι κρυμμένη η Ζωή-ποδήλατο. Αισθάνεται άβολα και θέλει να της δώσετε θάρρος να αποκαλυφτεί. Στη δεξιά μεριά του κήπου ο Ποδηλάτης θα σας χαμογελάσει από το ποδήλατό του.
Και στο βάθος ένα ταπεινό πουλί, το Παρυδάτιο που θέλει να ξαποστάσει πριν φύγει για τόπους μακρινούς κρύβεται πίσω από τη φυλλωσιά, ενώ ο Τζίτζικας απέναντι περιμένει να πιάσει η ζέστη και να αρχίσει να τρίβει τα φτερά του...    

Πληροφορίες: Παπαρρηγοπούλου 5-7, Αθήνα (Πλ. Κλαυθμώνος), τηλ. 210 3252396
Ώρες λειτουργίας: 10 π.μ.- Αργά το βράδυ
Τηλ. Καίτη Χόρτη, 6947345026 (για ραντεβού)