Ο Μαυρίκιος είναι νησιωτικό κράτος ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Βρέχεται από όλες τις πλευρές του από τον Ινδικό ωκεανό. Περιλαμβάνει το ομώνυμο νησί και κάποιες νησίδες. Έχει συνολική έκταση 2.040 τ.χλμ., πληθυσμό περίπου 1.200.000 κατοίκους και νόμισμα τη ρουπία Μαυρικίου. Το 52% των κατοίκων ασπάζεται τον ινδουισμό. Οι υπόλοιποι είναι χριστιανοί (28%) και μουσουλμάνοι (20%). Η πλειονότητα των κατοίκων του Μαυρίκιου (68%) κατάγεται από την Ινδία (Ινδο-μαυρικιανοί). Ο Μαυρίκιος είναι ηφαιστειογενές νησί που περιβάλλεται από κοραλλιογενείς σχηματισμούς. Το κλίμα είναι υποτροπικό και γενικά υγρό. Το νησί δέχεται αρκετές βροχές. Συχνή είναι επίσης η εμφάνιση κυκλώνων κατά τη θερμή περίοδο (Δεκέμβριος-Απρίλιος).
Γλώσσα
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Μαυρίκιου μιλούν δύο γλώσσες. Επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η αγγλική, η οποία όμως δεν είναι ιδιαίτερα διαδομένη στην καθημερινή ζωή. Το 90% των κατοίκων μιλά την κρεολική.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η γεωργία αποτελεί την αιχμή της οικονομίας της χώρας, συχνά όμως οι κλιματολογικές συνθήκες (κυκλώνες) προκαλούν αυξομειώσεις στην παραγωγή. Καλλιεργείται κυρίως ζαχαροκάλαμο, πατάτες, ντομάτες και καπνός. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια το νησί είχε πολλά δάση, αλλά τα προγράμματα εκχέρσωσης περιόρισαν τον αριθμό τους. Εκτρέφονται βοοειδή, αιγοπρόβατα, χοίροι και πουλερικά. Η αλιεία αποτελεί σημαντική πηγή εισοδήματος. Στο Μαυρίκιο λειτουργούν εργοστάσια κατεργασίας πολύτιμων λίθων, παραγωγής δερμάτινων ειδών, υφασμάτων, ηλεκτρονικών, πλαστικών, αλλά και ποτοποιίες και καπνοβιομηχανίες. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται από τη βαγάσση (υποπροϊόν της ζάχαρης). Η χώρα διαθέτει καλό οδικό δίκτυο, ένα διεθνές αεροδρόμιο και ένα μεγάλο λιμάνι στην πρωτεύουσα Πορτ Λούις. Τα τελευταία χρόνια η οικονομία της χώρας στηρίζεται κυρίως στον τουρισμό.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το νησί ανακαλύφθηκε στις αρχές του 16ου αι. από Πορτογάλους. Το 1598 κατακτήθηκε από τον Ολλανδό ναύαρχο Βέιμπραντ βαν Βαρβέικ, ο οποίος το ονόμασε Μαυρίκιο προς τιμή του πρίγκιπα Μαυρίκιου του Νασάου. Όταν οι Ολλανδοί ανακάλυψαν το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, εγκατέλειψαν το νησί, που κατακτήθηκε στη συνέχεια από τους Γάλλους (1715) και μετονομάστηκε σε Ιλ ντε Φρανς. Στη συνέχεια έγινε σημαντικό λιμάνι. Το 1814 το νησί παραδόθηκε στην Αγγλία, η οποία το επανέφερε στην ονομασία Μαυρίκιο. Οι Άγγλοι κατέστρεψαν τις γαλλικές αποικίες και μετέφεραν από τις Ινδίες δούλους, οι οποίοι είναι οι πρόγονοι των σημερινών Ινδο-μαυρικιανών. Το 1961 με αναθεώρηση του Συντάγματος παραχωρήθηκε στη χώρα ημιαυτονομία. Δύο χρόνια αργότερα (1963) προκηρύχθηκαν εκλογές. Το 1965 η Διάσκεψη του Λονδίνου πρότεινε στα κόμματα του Μαυρίκιου την πλήρη ανεξαρτησία ή την πολιτική του σύνδεση με τη Μ. Βρετανία. Στις 12 Μαρτίου 1968 η χώρα έγινε ανεξάρτητο κράτος. Ακολούθησε περίοδος αναταραχών και προκήρυξη εκλογών το 1976. Στις 12 Μαρτίου 1992 ο Μαυρίκιος ανακηρύχτηκε σε Δημοκρατία.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Το κράτος έχει ιδρύσει το Ινστιτούτο του Μαυρίκιου, το ίδρυμα Αρχεία του Μαυρίκιου και αρκετές βιβλιοθήκες. Πολλοί κάτοικοι ασχολούνται με τις καλές τέχνες (ιδιαίτερα με το θέατρο). Στον τομέα της λογοτεχνίας έχουν αναδειχτεί πολλοί ποιητές και μυθιστοριογράφοι. Η κουζίνα του Μαυρίκιου είναι ένα μίγμα ινδικής κουζίνας, κρεολής, κινεζικής και ευρωπαϊκής. Ο συνδυασμός όλων αυτών συναντάται στο ίδιο γεύμα. Τα μαυρικιανά πιάτα περιλαμβάνουν puri «dholl» (ένας τύπος ψωμιού που γίνεται από φακές), κινεζικό τηγανισμένο noodle και «niouk» (μπουλέτες). Η παραγωγή του ρουμιού είναι πολύ διαδεδομένη σε όλο το νησί. Το ζαχαροκάλαμο εισήχθη αρχικά στο νησί όταν το αποίκισαν οι Ολλανδοί. Από τότε άρχισε η κατασκευή του ρουμιού από ζαχαροκάλαμο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την ίδια ένταση (έχει τρία ποτοποιία). Η Sega είναι μια τοπική μουσική με αφρικανικές ρίζες. Το 1847, ο Μαυρίκιος έγινε η πέμπτη χώρα στον κόσμο κατασκευής γραμματοσήμων. Οι δύο τύποι γραμματοσήμων που εκδόθηκαν τότε, γνωστοί ως κόκκινη πένα και μπλε πένα, είναι τα πιο σπάνια γραμματόσημα στον κόσμο. Ο Μαυρίκιος υπήρξε ο τόπος ενός σπάνιου είδους πουλιού, το οποίο οι Πορτογάλοι ονόμασαν dodo, και εμφανίζεται στον θυρεό της χώρας.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
Πρωτεύουσα της χώρας και αξιόλογο αστικό κέντρο είναι η πόλη Πορτ Λούις. Χτίστηκε το 1735 στη δυτική ακτή του Μαυρίκιου και σήμερα αποτελεί διοικητικό και εμπορικό κέντρο της χώρας. Το λιμάνι της είναι από τα σημαντικότερα του Ινδικού ωκεανού. Τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα της πόλης είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Θέατρο (1900), το Mauritius Institute, το Μουσείο του Πορτ Λούις, το Caudan Waterfront, το Port Louis Bazaar, η Mauritian Chinatown και το φρούριο που χτίστηκε το 1838. Επίσης έχει περίφημα μουσεία: Το Mauritius Natural History Museum, το Blue Penny Museum και το Mauritius Stamp Museum. Αλλά και το εμπορικό κέντρο έχει σύγχρονα κτίρια, εστιατόρια και προσφέρει κάθε είδους διασκέδαση.
Ο Grand Bay ήταν η πρώτη περιοχή του νησιού που δοκιμάσει το τουριστικό μπουμ. Είναι ο παράδεισος των αγορών και της διασκέδασης (εστιατόρια, bars και discos).
Η θαυμάσια παραλία Pereybere είναι δημοφιλής λόγω των εγκαταστάσεων, των εστιατορίων και των μπαρ της.
Το Balaclava Ruins, μερικά μέτρα μακριά από το Baie aux Tortues, που ονομάστηκε έτσι από τους ναυτικούς του 17ου αι. λόγω των πολλών χελωνών.
Το Triolet Shivala, το μακρύτερο χωριό στο νησί, όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος ινδικός ναός, ο Maheswarnath (1819).
Στο Labourdonnais Orchards υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία τροπικών οπωροφόρων δέντρων, ζωηρόχρωμων και αρωματικών εξωτικών λουλουδιών.
Η Flacq Market βρίσκεται στο Flacq που είναι ένα από τα σημαντικότερα χωριά στο Μαυρίκιο.
Το Waterpark Leisure Village με τις γιγαντιαίες νεροτσουλήθρες.
Το νησί Ile aux Cerfs είναι ένας επίγειος παράδεισος με μία από τις ομορφότερες παραλίες στο Μαυρίκιο. Ένα πραγματικό μαργαριτάρι στο μαυρικιανό τοπίο.
Στο Dutch Ruins βρίσκονται οι παλαιότερες εγκαταστάσεις στο Μαυρίκιο.
Το νησί Ile aux Aigrettes είναι η έδρα του Mauritius Wildlife Fund Ταμείο. Το νησί έχει γίνει πρότυπο για την προστασία των φυσικών στοιχείων και των απειλούμενων υπό εξαφάνιση ειδών.
Το Blue Bay έχει τις πιο καταπληκτικές παραλίες λευκής άμμου. Μέρος του Blue Bay έχει γίνει θαλάσσιο πάρκο και προσφέρεται για καταδύσεις.
Οι Μartello Towers βρίσκονται στο La Preneuse και συμβολίζουν το τέλος της σκλαβιάς και την αρχή της ινδικής μετανάστευσης.
Στο Chamarel υπάρχουν οι διαφορετικές σκιές του μπλε, πράσινου, κόκκινου και κίτρινου ηφαιστειογενούς εδάφους. Οι γειτονικοί καταρράκτες Chamarel δένουν με το χώρο. Η περιοχή έχει σπάνια ομορφιά.
Η Casela στο Rivière Noire είναι το πάρκο των πουλιών και έχει περισσότερα από 140 είδη πουλιών και από τις πέντε ηπείρους.
Το Black River Gorges είναι εθνικό πάρκο που δημιουργήθηκε το 1994 για την προστασία των δασών του Mαυρικίου. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τα θαυμάσια τοπία, με τις ενδημικές εγκαταστάσεις και τα σπάνια είδη πουλιών.
Το Ganga Talao όπου βρίσκεται η Grand Bassin, μία από τις δύο φυσικές λίμνες του Μαυρίκιου μέσα στον κρατήρα ενός ηφαιστείου. Το Ganga Talao είναι μια σημαντική περιοχή προσκυνήματος και πολλοί Μαυρικιανοί της ινδικής πίστης περπατούν εκεί κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ της Maha Shivaratri. Τα γιγαντιαία χέλια που ζουν στη λίμνη ταΐζονται από τους προσκυνητές.
Η L’Aventure du Sucre, μια σύγχρονη έκθεση που βρίσκεται στην καρδιά της καλλιέργειας του ζαχαροκάλαμου και δείχνει τη συναρπαστική ιστορία του Μαυρίκιου σε έκταση 5.000 τ.μ.! Και βέβαια εκεί υπάρχουν καταστήματα με αναμνηστικά ειδικών ανεπεξέργαστων ζαχάρων καθώς επίσης και τοπικού ρουμιού.
