Συνέντευξη στη Γωγώ Φάκου (Θεοδωράκη) - Radio Terranova

"Λόγια Φευ-γάτα" με τη Γωγώ Φάκου

-  - Είναι κοντά μας η Καίτη Χόρτη, αυτή η αγαπημένη εικαστικός.

-   - Καλησπέρα Γωγώ. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

-   - Χαίρομαι πάρα πολύ που είστε κοντά μας. Είμαι μεγάλη θαυμάστριά σας. Έχω δει έργα σας, έχω μαγευτεί, έχω φανταστεί, αισθάνομαι όλα αυτά που πρέπει να μας βγάζει η τέχνη τελικά όταν την παρακολουθούμε. Μιλήστε μας λίγο για το έργο σας.

-   Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Λοιπόν… το έργο μου… Άρχισα την ενασχόλησή μου με τη γλυπτική στο Εργαστήριο Περαντινού στην Αθήνα και στην Πάρο που γίνονται τα μαθήματα του μαρμάρου και ακολούθησα τα μαθήματα κανονικά της γλυπτικής, της κλασικής, δηλαδή πηλό, πλαστελίνη, καλούπι, αυτά που κάνουμε στα κλασικά μαθήματα. Στην πορεία όμως, επειδή αγαπώ πολύ το μέταλλο -μας είχε κάνει και η δασκάλα μας, πρέπει να πω, η Ευδοκία Παπουλή, ένα σεμινάριο σχετικά με κατασκευές από μέταλλο-  και κατά δεύτερο το ποδήλατο ασχολήθηκα με αυτό. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το μηχάνημα και σκέφτηκα, επειδή ασχολούμαι και με την επανάχρηση και την ανακύκλωση, να κάνω έργα από ποδήλατα από εξαρτήματα ποδηλάτων τα οποία αφαιρώ από ένα ποδήλατο, και εκτός από αυτά που μπορούν να αφαιρεθούν, κόβω και κομμάτια για να δημιουργήσω κάποια άλλα έργα. Γιατί και το ποδήλατο ένα έργο τέχνης είναι, ειδικά για μένα που έχω δει πάρα πολλά ποδήλατα από διάφορες κατασκευαστικές εταιρίες έχω δει πόσο πολύ ωραίες δουλειές έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι που σχεδιάζουν και κατασκευάζουν ποδήλατα.

-   - Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος τι κάνετε με τα ποδήλατα. Δηλαδή από ό,τι έχω δει δικό σας, γενικά με έχει μαγέψει. Δεν μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι το μυαλό κάποιου μπορεί να πάει εκεί και να δημιουργήσει κάτι τόσο σπουδαίο, αληθινά… δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Πρέπει να έρθει κάποιος σε έκθεσή σας να το δει…

-   - Ναι, σίγουρα… σίγουρα. Μπορεί βέβαια να επισκεφτεί και το μπλογκ μου και τη σελίδα στο fb και να δει όλα αυτά τα έργα. Επειδή ακριβώς το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που δίνει μια εικόνα στο μυαλό μας -νομίζω όλοι οι άνθρωποι την έχουμε αυτή την εικόνα- ότι όταν ανεβαίνουμε και κάνουμε ποδήλατο,  φαντασιωνόμαστε ότι πετάμε, ότι  αισθανόμαστε υπερβατικά, άρα και τα έργα που κάνω ακριβώς με αυτό το σκεπτικό έχουν γίνει, δηλαδή σκέφτομαι ότι η ρόδα μπορεί να κάνει πολύ ωραία ένα φτερό πεταλούδας… βέβαια χρειάζεται και κάποια άλλα στοιχεία… γιατί μία ρόδα μόνη της δεν μπορεί να δώσει, σχεδιαστικά, ένα φτερό, αλλά νομίζω ότι το υλικό αυτό καθαυτό σου δίνει την εικόνα να φαντασιωθείς και να αισθανθείς ότι μπορείς να αποδώσεις έντομα -έτσι έχω ξεκινήσει… με πεταλούδες, πασχαλίτσες (έχω φτιάξει πολλές), έχω φτιάξει ένα πολύ ωραίο τζιτζίκι, μια πολύ ωραία μύγα…

-   - Τι δημιουργούν τα έντομα στους εικαστικούς; Βλέπω πολλούς εικαστικούς να ασχολούνται με αυτό ή να δημιουργούν πάνω σε αυτό. Θέλετε να μου πείτε;

-   - Θεωρώ ότι το έντομο επειδή ακριβώς έχει κίνηση, έχει ψυχισμό, έχει συναίσθημα, νομίζω ότι είναι ένα έμβιο ον το οποίο μετά τον άνθρωπο -ατομικά μιλώντας ο άνθρωπος δεν μου βγάζει τόσο πολύ συναίσθημα ελευθερίας, απλότητας, αμεσότητας, φύσης- όλα τα έντομα παραπέμπουν στη φύση και μέσα από αυτό νομίζω πως μπορεί να φαντασιωθεί κανείς πολλά πράγματα και γι’ αυτό πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες δίνουν έμφαση σε αυτό το κομμάτι του έμβιου όντος που είναι τα έντομα.

-   - Τι είναι αυτό που θα θέλατε να κάνετε και δεν έχετε κάνει ακόμη; Τι να δημιουργήσετε, κάτι που δεν έχετε δημιουργήσει;

-   -  Κάθε μέρα μου έρχονται πολλές ιδέες. Θα ήθελα να κάνω ένα έργο το οποίο να μπει σε έναν χώρο, σε μια πλατεία, ίσως, που να είναι ένα σμήνος από 5-6 πουλιά τα οποία να παραπέμπουν σε μια κίνηση όπως κάνουν τα αποδημητικά πουλιά. Αυτά τα πουλιά πολύ μου αρέσουν. Θα ήθελα δηλαδή να κάνω ένα μικρό σμήνος πουλιών που να βρίσκονται σε διαφορετική κίνηση. Έχω φτιάξει ήδη τρία πουλιά που είναι σε διαφορετική κίνηση, το ένα έχει μαζεμένα τα φτερά του, το άλλο έχει σηκωθεί λίγο και το άλλο είναι εντελώς σηκωμένο. Αυτό θα μπορούσαν να το βλέπουν οι άνθρωποι και να φαντασιώνονται ότι ήρθαν τα πουλιά εδώ… Να είναι δηλαδή μια αποτύπωση της φύσης σε μέταλλο.

-   - Όλα αυτά που κάνετε δείχνουν ελευθερία.

-    - Ακριβώς.

-   - Πόσο έχετε ανάγκη την ελευθερία, πόσο τη ζείτε, πόσο την ακολουθείτε, πόσο τη στερηθήκατε… Γιατί ό,τι φτιάχνουμε δείχνει κάτι από εμάς…

-   - Δεν έχω στερηθεί την ελευθερία… Εγώ πάντα στο μυαλό μου είχα μια «ελευθεριακή» οπτική των πραγμάτων. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι πιέζομαι… έστω και αν δεν μπορούσα να κάνω κάτι, στο μυαλό μου το δημιουργούσα και το φαντασιωνόμουν και κάποια στιγμή το υλοποιούσα κιόλας. Νομίζω ότι η ελευθερία είναι κάτι που δεν είναι απαραίτητο να ζήσεις πολύ ελεύθερα για να κάνεις κάτι… είναι ένα συναίσθημα… την αισθάνεσαι την ελευθερία… δεν μπορείς να τα κάνεις και όλα γιατί όπως και νάχει έχουμε δεσμεύσεις… εργάζεσαι… έχεις οικογένεια… δεν μπορείς να τη βιώσεις την ελευθερία όπως ιδανικά θα ήθελες. Νομίζω πως αυτό είναι ουτοπία… το να ζεις ελεύθερα με απόλυτη ελευθερία… Γιατί και η απόλυτη ελευθερία παρουσιάζει προβλήματα… καλό είναι να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να ανοίξεις τα φτερά σου… όπως και τα πουλιά. Κι αυτά ακόμη δεν πετάνε όλη την ώρα αν και έχουν την ελευθερία να το κάνουν… αλλά είναι μαζεμένα, ξεκουράζονται… και κάποια στιγμή βλέπεις ότι πετάνε… Αυτό νομίζω πως είναι η έννοια της ελευθερίας, ότι μπορείς να πετάξεις… Καλό είναι βέβαια να μπορείς να πετάξεις όταν θέλεις γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που θέλεις να πετάξεις και έχεις εμπόδια. Και εδώ ακόμη την έννοια της ελευθερίας μπορείς να τη φαντασιωθείς, δηλαδή, υπάρχουν άνθρωποι που ήταν στη φυλακή και έκαναν τόσο «ελεύθερα» πράγματα. Δεν μπορούσαν να βγουν έξω να τα κάνουν και όμως μέσα από τη φαντασία τους δημιούργησαν… Ο άνθρωπος έχει αυτό το προσόν που μας διαχωρίζει από τα ζώα… τη φαντασία… με τη φαντασία μπορούμε να πετάξουμε στον ουρανό και να κάνουμε τα πάντα… Από εκεί και πέρα είπαμε… υπάρχουν και εμπόδια…

-   - Είδαμε τελευταία δουλειά σας στο Πνευματικό Κέντρο Βούλας. Πού θα δούμε την επόμενη;

-   - Σίγουρα κάπου θα εκθέσω γιατί συνέχεια γίνονται δουλειές… Επειδή τα έργα μου είναι κυρίως μεγάλα θέλω να κάνω κάποιες επιλεκτικές εκθέσεις… Εκθέτω συνεχώς και στην Αθήνα και στην επαρχία οπότε όποιος παρακολουθεί το μπλογκ μου ή τη σελίδα μου στο fb, μπορεί να ενημερώνεται.

-   - Κάτι να μας πείτε για το τέλος…

-   - Θα ήθελα να πω μόνο πως με ενδιαφέρει πολύ τα έργα μου να τα βλέπουν νέα παιδιά, να αφήνουν τη φαντασία τους να καλπάζει γιατί πολλές φορές κανείς νομίζει ότι είναι δύσκολο και απραγματοποίητο. Εδώ θα ήθελα να πω πως ποτέ δεν είχα φανταστεί όταν ήμουν μικρότερη ότι θα ασχοληθώ με τη γλυπτική. Κι εγώ έχω εντυπωσιαστεί με το ότι μου βγήκε… Βέβαια πάντα μου άρεσε η τέχνη (έχω ασχοληθεί με πολλές μορφές τέχνης, πάντα σε ερασιτεχνικό επίπεδο). Δεν είχα επικεντρωθεί τόσο πολύ όπως τώρα με τα ποδήλατα και νομίζω  ότι όλοι μας μπορούμε να «ελπίζουμε» ότι θα μας βγει κάτι πιο δυναμικό και πιο δημιουργικό στο μέλλον!

-   - Είναι τέλειο να ανακαλύπτει κάποιος στον εαυτό του πράγματα που δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν μέσα του και αυτό μόνο μέσα από την τέχνη μπορεί να γίνει…

-    - Ακριβώς! Μέσα από την τέχνη. Είναι πολλά πράγματα και καλό είναι όταν θέλει κάποιος να τα κάνει να προσπαθεί να τα υλοποιήσει. Γιατί πολλές φορές θέλουν κάποιοι κάτι να κάνουν και το αναβάλλουν.

-   - Το φοβόμαστε… Φοβάται ο άνθρωπος… είναι στη φύση του. Από τη μια είναι η ελευθερία που λέγαμε και από την άλλη ο φόβος…

-   - Σωστά. Ο φόβος… Ο φόβος της απόρριψης. Σκέφτεται ότι θα κάνει κάτι και θα τον κοροϊδεύουν… τι είναι αυτό που έκανες… Όχι... θέλει να πιστεύουμε στον εαυτό μας και αυτό που βγαίνει από μέσα μας είναι το καλύτερο όλων.

-   - Είναι η αλήθεια μας…

-   - Είναι η αλήθεια μας… Δεν μπορεί κανείς να το κρίνει… γιατί ο καθένας έχει κάτι να δώσει που είναι διαφορετικό και πρέπει να το βγάζει… γιατί έτσι εκφράζεται και αισθάνεται ότι είναι ευχαριστημένος και δημιουργικός και ό,τι τον ικανοποιεί να το βγάλει, χωρίς φόβο και πάθος. Και με πολύ πάθος…

-   - Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε…

-          - Ευχαριστώ πάρα πολύ και σε εσένα καλή επιτυχία!  

-    23/10/23

 https://youtu.be/ywnsZJi_dSU?si=fT_Gxb1uG2djQq10

-           

-           

«Στα χρώματα του Διαστήματος», 7-28/3/25

 

Μικρές Κυκλάδες (Κουφονήσια, Ηρακλειά, Σχοινούσα) 22-27 Ιουνίου 2024

Σε αυτό το εξαήμερο επισκεφθήκαμε το Άνω Κουφονήσι. Περιηγηθήκαμε τη γραφική Χώρα με το λιμανάκι, τον ανεμόμυλο, τα λευκά σπίτια χαρακτηριστικά δείγματα κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Πεζοπορήσαμε σε μονοπάτια με εκπληκτική θέα. 

Κολυμπήσαμε στις όμορφες παραλίες με τα μαγευτικά γαλαζοπράσινα νερά του νησιού Άμμος, Φανός, Ιταλίδα, Πισίνα, Γάλα. 

Επίσης  επισκεφθήκαμε το Κάτω Κουφονήσι με τις μικρές λάντζες που εκτελούν δρομολόγια από το πρωί το βράδυ. Το μικρό, ακατοίκητο νησάκι που ζει και αναπνέει κυριολεκτικά από τους ελεύθερους κατασκηνωτές, βρίσκεται μια ανάσα μακριά από το Πάνω Κουφονήσι και ανάμεσα στη Σχοινούσα, τη Δονούσα και την Αμοργό. Κολυμπήσαμε στην Παραλία του Νερού με τα σμαραγδένια νερά, την ξεχωριστής ομορφιάς εξωτική παραλία Χαβάη, την παραλία Δέτη με την μοναδική σκιά κάτω από τις σπηλιές. 

Επισκεφτήκαμε το πανέμορφο νησί Σχοινούσα (το νησί του Ήλιου) ένα από τα ομορφότερα μικρά νησάκια του Αιγαίου που χρωστάει το όνομά της στο θαμνώδες φυτό σχίνο που ευδοκιμεί σε όλο το νησί με 18 πανέμορφες παράλιες με κρυστάλλινα νερά. Ολόκληρο το νησί έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, καθώς φιλοξενεί πλήθος ενδημικών κυκλαδίτικων φυτών και αποτελεί σημαντικό μεταναστευτικό σταθμό για πολλά αποδημητικά πουλιά. Τέλος επισκεφθήκαμε την Ηρακλειά με τις δαντελωτές ακτές και τα τιρκουάζ νερά. Περπατήσαμε στον ερειπωμένο, πέτρινο οικισμό του Αγίου Αθανάσιου και ζήσαμε μια συγκλονιστική εμπειρία μέσα στο απόκοσμο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, το οποίο λέγεται πως αποτελεί τη μεγαλύτερη σπηλιά των Κυκλάδων. 

Τα Κουφονήσια αποτελούνται από δύο νησίδες, το Άνω Κουφονήσι και το Κάτω Κουφονήσι. Ανήκουν στο σύμπλεγμα των Μικρών Ανατολικών Κυκλάδων. Χωρίζονται μεταξύ τους από ένα στενό πορθμό πλάτους 200 μ. Το μόνο κατοικημένο είναι το Άνω Κουφονήσι. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα Κουφονήσια κατοικούνταν ήδη από την Προϊστορική εποχή. Επίσης, ανασκαφές στο Επάνω Μίλι έφεραν στην επιφάνεια σημαντικά ευρήματα που χρονολογούνται στα πρώτα χρόνια του Κυκλαδικού Πολιτισμού. Στο πέρασμα της Ιστορίας, τα Κουφονήσια ακολούθησαν τη μοίρα των υπόλοιπων Κυκλάδων. Υποτάχθηκαν αρχικά στους Βενετούς και έπειτα στους Τούρκους. Οι κάτοικοι των νησιών, είτε επειδή αναγκάστηκαν είτε επειδή το ήθελαν, συχνά ένωναν τις δυνάμεις τους με τους Μανιάτες αλλά και με άλλους πειρατές που χρησιμοποιούσαν τα Κουφονήσια ως καταφύγιο. Το 1830 μαζί με τις υπόλοιπες Κυκλάδες περιήλθαν στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος. 

Πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας πεζοπορία στο νησί. Χωριό – Παραλία Πορί – παραλιακή διαδρομή 3,5 χλμ.: Ξεκινώντας από το χωριό ακολουθούμε τον παραλιακό δρόμο προς τα ανατολικά. Περάσαμε μέσα από τη συνοικία Στρούμπος, από την παραλία Χοντρός Κάβος, τις παραλίες Χαροκόπου, Φανός, Πλατιά Πούντα. Είδαμε την Πισίνα, την σπηλιά ‘Το Μάτι του Διαβόλου’ (Πρόκειται στην ουσία για μια βραχώδη τρύπα που επικοινωνεί με την θάλασσα μέσω μιας εντυπωσιακής σπηλιάς) και φθάσαμε στην παραλία Πορί. 

Το απόγευμα εξερευνήσαμε τον μοναδικό οικισμό του νησιού τη γραφική Χώρα. Το λιμανάκι, ο ανεμόμυλος του 1830 και τα λευκά σπίτια αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. 

Χωριό – Προφήτης Ηλίας: 3,7 χλμ Η θέση του Προφήτη Ηλία προσφέρει εκπληκτική θέα στο μισό του νησιού και στα γύρω νησιά ανατολικά, νότια και δυτικά. Την Αμοργό, την Κέρο, το Κάτω Κουφονήσι, Σχοινούσα, Ηρακλειά και τη Νάξο. Αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή φαίνεται και η Σαντορίνη. Ανεβήκαμε την όχι και τόσο δύσκολη ανηφόρα, σε λίγα μέτρα ο δρόμος γίνεται χωμάτινος και σε συνολικά 450 μ. φθάσαμε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Θαυμάσαμε τη θέα και επιστρέψαμε στο χωριό. 

Μονοήμερη στο Κάτω Κουφονήσι. Πρόκειται για ένα ακατοίκητο νησί, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι. Το νησί έχει έκταση 4,3 m2 Η μικρότερη απόσταση με το Πάνω Κουφονήσι είναι 200μ. Εγκαταλείφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Στο Κάτω Κουφονήσι έχει παραμείνει ο παλαιός οικισμός, μάρτυρας άλλων εποχών. Αυτό που συναντήσαμε είναι ένα εγκαταλειμμένο χωριό και ελάχιστες ανακαινισμένες κατοικίες ή παλαιά κτίσματα που τώρα χρησιμεύουν ως αποθήκες αλιέων ή κτηνοτρόφων. Ο Παλαιός οικισμός ονομάζετε ‘Παναγιά’ λόγω της εκκλησίας της Παναγίας, που βρίσκεται πολύ κοντά στον μόλο. Όμορφο, λιτό, Κυκλαδίτικο Εκκλησάκι κτισμένο, μυστικά, το 1651, επί Τουρκοκρατίας, δίπλα σε ερείπια βυζαντινής Εκκλησίας.

Πεζοπορία στο Κάτω Κουφονήσι Ξεκινάμε πρωινή ώρα για το Κάτω Κουφονήσι.  Αποβιβαζόμαστε στη δεύτερη στάση, στην παραλία ‘Νερό’. Η διαδρομή που θα περιγράψουμε είναι μόλις 2,5 περίπου χιλιόμετρα. Θα πορευθούμε έως την πρώτη στάση της λάντζας, στην Παναγιά, στον παλαιό οικισμό. Στην δεξιά πλευρά του ανοίγματος με τους φοίνικες ξεκινάει ένα μονοπάτι που οδηγεί πάνω από την παραλία. Ανεβαίνουμε το μονοπάτι και στρίβουμε δεξιά. Η θάλασσα κατά τη διάρκεια της πορείας μας θα βρίσκεται πάντα δεξιά. Σε απόσταση 650 μέτρων περίπου θα κάνουμε την πρώτη στάση στο ύψωμα ‘Αλωνίστρια’. Από την ‘Αλωνίστρια’ θα αντικρίσουμε το μισό Κάτω Κουφονήσι, την Κέρο από άλλη οπτική γωνία, την παραλία ΄Νερό’ από όπου ξεκινήσαμε και 2 παλαιά κτίσματα καθώς και τις αποθήκες που είναι σκαμμένες μέσα στη γη. Θα περάσουμε από την παραλία ‘Δέτης’ και έπειτα από την παραλία ‘Λάκοι’ με τα γαλαζοπράσινα νερά τους. Τελικά θα φτάσουμε στον παλαιό οικισμό, την "Παναγιά". Θα περπατήσουμε ανάμεσα από το έρημο χωριό και θα συνεχίσουμε ως το εκκλησάκι της Παναγίας. 

Το εκκλησάκι της Παναγίας στο Κάτω Κουφονήσι είναι κτισμένο πολύ κοντά σε παλαιότερη βυζαντινή εκκλησία. Το εκκλησάκι χτίστηκε το 1561. Για να μην υπάρχουν προβλήματα με τους Τούρκους, αλλά και για να προστατευθεί από τους πειρατές, η εκκλησία έπρεπε να φαίνεται όσο το δυνατόν λιγότερο, γι’ αυτό επί Τουρκοκρατίας ήταν σχεδόν ημιυπόγεια. Ο χώρος γύρω από την εκκλησία διευρύνθηκε πολύ αργότερα, το 1970, ενώ το 1990 δημιουργήθηκε ημιυπαίθριο τμήμα και υψώθηκε καμπαναριό. Την 15η του Αυγούστου όλα τα καΐκια του Πάνω Κουφονησίου βοηθούν στην μεταφορά των πιστών για να τιμήσουν την Παναγία.

Μονοήμερη στην Κέρο (δεν την επισκεφτήκαμε λόγω ανασκαφών) Η Κέρος βρίσκεται Νότια μόλις 2 ν. μίλια του Κουφονησίου, δυτικά της Αμοργού και νοτιοανατολικά της Νάξου. Ανήκει στην κοινότητα Κουφονησίων. Έχει επιφάνεια 15.042τ.χιλ. και 27 χιλιόμετρα μήκος ακτογραμμής. Αποτελεί σημαντικό αρχαιολογικό χώρο. Εκσκαφές έχουν φέρει στο φως ευρήματα της πρωτοκυκλαδικής περιόδου 3200-2000 π.Χ. Χαρακτηριστικό πέτρωμα του νησιού είναι το λευκό, λεπτόκοκκο μάρμαρο. Κατά τους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν Κέρεια ή Κερία. Η πρώτη αναφορά του ονόματός της εντοπίζεται το 425 π.Χ. σε μία επιγραφή με τα ονόματα των φορολογούμενων συμμάχων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Η επιγραφή μας αποκαλύπτει ότι η Κέρος είχε κατοίκους κατά τους Κλασικούς χρόνους. Την περίοδο του Μεσαίωνα η Κέρος, όπως και τα Κουφονήσια χρησιμοποιήθηκαν ως ασφαλές λιμάνι (Κωφός Λιμήν = Κουφονήσια) από τους πειρατές. Το 1884 ο αρχαιολόγος U. Kohler ανακοινώνει την εύρεση των διάσημων σήμερα μαρμάρινων ειδωλίων του ‘Αρπιστή’ και του ‘Αυλητή’ καθώς και 2 γυναικείων μαρμάρινων ειδωλίων με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος, σαφή δείγματα της Πρωτοκυκλαδικής Περιόδου. Τα ευρήματα εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η Κέρος από το 1968 δεν κατοικείται. Παρατηρώντας την Κέρο από το Πάνω Κουφονήσι, τις νύχτες με πανσέληνο, διακρίνετε στις καμπύλες της κορυφογραμμής μία ξαπλωμένη έγκυο γυναίκα και την προτομή ενός γενειοφόρου άντρα, με τα κεφάλια τους να εφάπτονται. 

Η Κέρος από το Πάνω Κουφονήσι με πανσέληνο.

Μονοήμερη στη Σχοινούσα 

Η Σχοινούσα είναι ένα πανέμορφο λιλιπούτειο νησί γεμάτο απομονωμένες παραλίες. Έχει δύο οικισμούς, τη Χώρα και τη Μεσαριά. Ο οικισμός της Χώρας είναι κτισμένος σε ύψωμα, στην ενδοχώρα του νησιού και απέχει 1,2 χλμ. από το λιμάνι. Τα παλαιότερα χρόνια το νησί είχε υποστεί πολλές καταστροφές από πειρατικές επιδρομές. Έτσι, οι κάτοικοι έκτισαν σε ύψωμα το χωριό της Παναγιάς, όπως αλλιώς αποκαλούν τη Χώρα από την εκκλησία της Παναγιάς της Ακαθής, για να έχουν ορατότητα προς τη θάλασσα. Τα σπίτια είναι κτισμένα με τη χαρακτηριστική κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. 

Αναχώρηση από το Άνω Κουφονήσι για την Ηρακλειά 

Δύο μικροί οικισμοί πάνω σε ένα μικρό νησί, περιτριγυρισμένοι από το γαλαζοπράσινο Αιγαίο Πέλαγος. Δαντελωτές ακτές, τιρκουάζ νερά, συναρπαστικά μονοπάτια στο βόρειο τμήμα του νησιού, απ’ όπου φαίνονται όλες οι Μικρές Κυκλάδες. Ακριβώς απέναντι το νησάκι Βενετικό και τα μυθικά Αβελονήσια, που σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν τα βράχια που πέταξε ο Πολύφημος στον Οδυσσέα και στους άνδρες του για να τους σκοτώσει. Το άγριο τοπίο και όλες τις ομορφιές του νησιού θα τις γνωρίσουμε διασχίζοντας ένα πρότυπο δίκτυο από οκτώ βασικά σηματοδοτημένα μονοπάτια, συνολικού μήκους 16 χιλιομέτρων. 

Κολύμπι στις παραλίες του νησιού: Λιβάδι: Η μεγαλύτερη και πιο γνωστή παραλία του νησιού, με εξαιρετικά διάφανα νερά. Βορεινή Σπηλιά: Βότσαλα, άμμος και κρυστάλλινα νερά. Άγιος Γεώργιος: Είναι η παραλία του λιμανιού. Τουρκοπήγαδο: Μικρό βοτσαλωτό κολπάκι με τέλεια θάλασσα. Αλιμιά: Χρυσή άμμος. Αμμούδι Μέριχα: Μικρή, βραχώδης παραλία άγριας ομορφιάς στην ΝΑ πλευρά. 

Πληροφορίες: peripolo.gr, Φωτό: Κ. Χόρτη

Γούρι 2025: Τα δέντρα που κάηκαν, τα δέντρα που μεγαλώνουν

 

Το φετινό μου γούρι (2025) δημιουργήθηκε σε μια στιγμή παρόρμησης στην ανάμνηση των δέντρων που κάηκαν το καλοκαίρι του 2024 (και δυστυχώς όχι μόνο). Αισθάνομαι πως όλοι θα προσπαθήσουμε να "αναστήσουμε" όλα αυτά τα δέντρα που μας δίνουν ζωή. Είναι μια οφειλόμενη υπόσχεση! Κρατώντας το Γούρι του 2025 μπορούμε να θυμόμαστε πως ένα δέντρο που θα φυτέψουμε θα μας δώσει 2025 ανάσες και 2025 στιγμές σκιάς και χαλάρωσης! Όλοι μπορούμε να φτιάξουμε αυτό που η αδηφάγα φωτιά μας πήρε... Καλή χρονιά!

Ζάλογγο και Αρχαία Κασσώπη

Το Ζάλογγο, ή Ζάλογκο, είναι ένα από τα ιστορικά όρη της Ελλάδας. Βρίσκεται βόρεια της Πρέβεζας, πάνω από το χωρίο Καμαρίνα, και ανήκει στην οροσειρά των Κασωπαίων της Ηπείρου. Το όνομά του συνδέθηκε με την προεπαναστατική περίοδο του 1821 και ειδικότερα με τον Χορό του Ζαλόγγου.

Ο λεγόμενος "Χορός του Ζαλόγγου" αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικότερα περιστατικά της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Το 1803, μετά τη συνθήκη που σύναψαν με τον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Ο Αλή Πασάς, όμως, αθέτησε το λόγο του και καταδίωξε τους Σουλιώτες, φτάνοντας μέχρι τη Μονή του Ζαλόγγου, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα. Μπροστά στον κίνδυνο της αιχμαλωσίας και των εξευτελισμών, 63 Σουλιώτισσες πραγματοποίησαν μια ομαδική αυτοκτονία, πέφτοντας από το βράχο “Στεφάνι” εν χορώ, αφού πρώτα έριξαν τα βρέφη που είχαν στην αγκαλιά τους. Οι φήμες του συγκινητικού περιστατικού έφτασαν σε όλη την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη, κερδίζοντας το θαυμασμό και τη συμπαράσταση στους υπόδουλους Έλληνες.

Σήμερα ένα επιβλητικό μνημείο μήκους 18 μέτρων και ύψους 13 μέτρων στέκει πάνω σε μία λιθόχτιστη βάση και απεικονίζει 6 αφαιρετικές μορφές Σουλιωτισσών, κατασκευασμένες από σκυρόδεμα επενδυμένο με ασβεστολιθικούς όγκους. Πιασμένες χέρι-χέρι, οι γυναικείες μορφές μεγεθύνονται κλιμακωτά και στην άκρη του γκρεμού γιγαντώνονται, θέλοντας έτσι να δοθεί ο συμβολισμός της θυσίας των γυναικών αυτών και της αγάπης που έτρεφαν για την ελευθερία, σε σημείο να θυσιάσουν τους εαυτούς τους, αλλά και τα παιδιά τους. Το μνημείο κατασκευάστηκε το 1961 και αποτελεί έργο του γλύπτη Γεώργιου Ζογγολόπουλου και του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Βρίσκεται κοντά στον οικισμό Καμαρίνα, στα 29 χιλιόμετρα από την Πρέβεζα και ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει στο μνημείο αφού ανέβει 410 σκαλοπάτια, που έχουν αφετηρία το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.
κείμενα από http://www.taxidologio.gr/ -http://www.ipiros.gr/ – wikipedia

“Κασσώπη”: η πρωτεύουσα της Αρχαίας Πρέβεζας

H Κασσώπη ήταν πρωτεύουσα της αρχαίας Κασσωπαίας, η έκταση της οποίας συμπίπτει περίπου με αυτή του σημερινού νομού Πρέβεζας. Η πόλη, της οποίας έχουν διασωθεί αρκετά ερείπια, κτίστηκε τον 4ο αιώνα σε φυσικά οχυρή θέση, προστατεύοντας από την εκμετάλλευση των Ηλείων αποίκων την εύφορη πεδιάδα που απλωνόταν νοτιότερα. Την ύπαρξη της πόλης στον 4ο π.Χ. αιώνα μαρτυρούν ένας κατάλογος Θεωροδόκων της Επιδαύρου (360-355 π.Χ.), στον οποίο αναφέρονται η Κασσώπη, η Πανδοσία και η Αμβρακία. Από τις ανασκαφές διαπιστώθηκε ότι στη θέση όπου ιδρύθηκε η Κασσώπη προϋπήρχε μια παλαιότερη μικρή πόλη από την εποχή του χαλκού που θα χρησίμευε ως τόπος συναθροίσεων για κοινή λατρεία στο ιερό της Αφροδίτης της κύριας θεότητας των Κασσωπαίων.

ΤΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
Η καλή διατήρηση των τειχών και του οικισμού της Αρχαίας Κασσώπης μας επιτρέπει να αντιληφθούμε το πολεοδομικό σχέδιο του οικισμού. Σύμφωνα μ’ αυτό μέσα στο πολυγωνικό της τείχος, πάχους περίπου 3,50 μέτρων, υπήρχαν γύρω στα 600 διώροφα σπίτια σε οικόπεδα των 230 τετραγωνικών μέτρων. Όλα αυτά τα σπίτια είχαν μεσημβρινό προσανατολισμό, άρτια κατασκευή και λειτουργικότητα, κοινό αποχετευτικό διάδρομο και εκπληκτικής κατασκευής σκεπασμένο υπόνομο.

Είκοσι κάθετοι δρόμοι, πλάτους 4.00-4,40 μέτρων, διαιρούν τις τρεις παράλληλες ζώνες σε 60 περίπου ορθογώνια οικοδομικά συγκροτήματα, που έχουν πάντοτε σταθερό πλάτος (30,30 μέτρα). Έχει εφαρμοσθεί δηλαδή εδώ το εκσυγχρονισμένο ευθύγραμμο ή γεωμετρικό σχέδιο, που είχαν εγκαινιάσει πρώτες οι ελληνικές αποικίες της Κάτω Ιταλίας από το τέλος του 7ου π.Χ. αιώνα και είχε τελειοποιήσει κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα ο περίφημος πολεοδόμος, μαθηματικός και αρχιτέκτων Ιππόδαμος ο Μιλήσιος (Ιπποδάμειο σύστημα).

Στο χώρο που αναπτυσσόταν η Αρχαία Κασσώπη δέσποζαν ωδείο, θέατρα και το Πρυτανείο (ένα οικοδόμημα έκτασης 30×30 μέτρων, διώροφο στις τρεις πλευρές του και μονώροφο στην τέταρτη για να μη κρύβει τον ήλιο).

Το θέατρο της Κασσώπης κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα, είχε χωρητικότητα περίπου 2.500 ατόμων και ίσως χρησιμοποιείτο και ως Βουλευτήριο. Ήταν το μικρότερο από τα δύο εν συνόλω θέατρα που υπήρχαν στην πόλη.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Όπως μαρτυρούν το μέγεθος της πόλης, η Αγορά, τα δύο Θέατρα, το Πρυτανείο και το Ωδείο, που ήρθαν στο φως με την ανασκαφή, όπως και μερικές επιγραφές, η πόλη ήταν το πολιτικό κέντρο των Κασσωπαίων.

Μετά το συνοικισμό και τον περιτειχισμό η πόλη έκοψε χάλκινα νομίσματα στα μέσα του 4ου αιώνα με τη μορφή της Αφροδίτης ή ένα φίδι συσπειρωμένο. Στο τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. ή στις αρχές του 2ου π.Χ. αιώνα, οι αρχές της πόλης έκοψαν χάλκινα και αργυρά νομίσματα με τη προτομή της Αφροδίτης, του Δωδωναίου Δία, της Διώνης και του Διόνυσου.

Η πόλη αναφέρεται στο έτος 312 π.Χ. όταν ο Λυκίσκος, επιμελητής του Κασσάνδρου στην Αιτωλία, στρατοπέδευσε κοντά στην Κασσώπη. Το 206 π.Χ. το Κοινό των Κασσωπαίων αποφάσισε να συμμετάσχει, μαζί με τους άλλους Ηπειρώτες, στις γιορτές προς τιμήν της Αρτέμιδος Λευκοφρυηνής, στη Μαγνησία του Μαιάνδρου της Μ. Ασίας.

Οι Κασσωπαίοι μετείχαν επίσης στους ευρύτερους πολιτικούς συνασπισμούς, τη Συμμαχία των Ηπειρωτώνω(330-232 π.Χ.) και τοωΚοινό των Ηπειρωτών (232-168 π.Χ.), όπως και τα περισσότερα φύλα της Ηπείρου. Με τη διάσπαση όμως του Κοινού των Ηπειρωτών το 171/170 π.Χ. οι Κασσωπαίοι τάχθηκαν, μαζί με τους Μολοσσούς και τους Θεσπρωτούς, με το μέρος του Περσέα της Μακεδονίας και εναντίον των Ρωμαίων. Οι Κασσωπαίοι μάλιστα σύναψαν μια χωριστή συνθήκη συμμαχίας με τους Μολοσσούς κι έκοψαν κοινό νόμισμα με τα ονόματα των δύο φύλων.

Μετά την ήττα του Περσέα στην Πύδνα (22 Ιουνίου 168 π.Χ.), οι Ρωμαίοι κατέλαβαν ολόκληρη την Ήπειρο και το επόμενο έτος κατέστρεψαν εβδομήντα ηπειρωτικούς τειχισμένους οικισμούς, μεταξύ των οποίων και η Κασσώπη. Ωστόσο η πόλη δεν εγκαταλείφθηκε εντελώς από τους κατοίκους. Μετά το 31 π.Χ. (ναυμαχία του Ακτίου) και με διαταγή του Αυτοκράτορα Αύγουστου οι κάτοικοι της Κασσώπης, όπως και των γύρω πόλεων, υποχρεώθηκαν να συνοικισθούν στη Νικόπολη.

Φωτό: Καίτη Χόρτη, Αύγουστος 2024

Το ηρωικό Ζάλογγο και η Κασσώπη - periodikostep.gr

"Before Sunrise", 11 - 27 Ιουλίου, Art zone 42 gallery

"Before Sunrise’" ο τίτλος της καλοκαιρινής ομαδικής έκθεσης και 28 καλλιτέχνες φιλοτεχνούν έργα σχετικά με το μυστηριώδες διάστημα λίγο πριν από το πρώτο ηλιόφως καθώς και τη στιγμή που αυτό ξεπροβάλλει, αλλά και σχετικά με ό,τι συμβαίνει στις σκέψεις εκείνες τις ώρες, στα όνειρα, στην πλάση και στην πολύπλοκη ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Πρόκειται για ένα λυτρωτικά παράξενο διάστημα καθώς το λυκαυγές συνδέεται με πληθώρα μηνυμάτων και εννοιών που αποκαλύπτονται και βιώνονται μέσα από το φαντασιακό και την πραγματικότητα.

Συμμετέχουν οι:
Σμάρα Αγιακάτσικα, Μαρία Αϊβαλιώτου, Ειρήνη Βέρρου, Τάσος Δήμος, Έλενα Ευδαίμων, Στέλιος Ζαχαρούδης, Nτιάνα Ζερβάκη, Ελένη Καραβέλη, Eλένη Καστρινογιάννη, Καρολίνα Κολιοπούλου, Στέλλα Κυριακού, Κωνσταντίνος Λουρίκας, Ιωάννα Μιχοπούλου, Μαρία Παπά, Στέλλα Παπά, Κωνσταντίνα Παπαδημητρίου, Αθηνά Παππά, Ευθύμιος Πουρνάρας, Ρόζη, Βίκυ Σαρρή, Ευγενία Σγαρδέλη, Ηλιάνα Σκουλάξινου, Νατάσα Σπυρίδου, Καίτη Χόρτη, Finch of Athens, John Hios, Ηelene Ruiz ( Η.Π.Α.), Stephane Vereecken (Bέλγιο)

Εγκαίνια: Πέμπτη 11 Ιουλίου 8.00 μ.μ.

11 - 27 Ιουλίου, Art zone 42 gallery

Λεωφ. Β. Κων/νου 42, Αθήνα.

"Λουλούδια στο κάδρο", Cmyk art cafe (Λευκάδα)

Η νέα μου έκθεση στο αγαπημένο και φιλόξενο Cmyk art cafe (Λευκάδα) άρχισε και σας περιμένει να την επισκεφθείτε...

«Λουλούδια στο κάδρο»

Ιούνιος 2024

CMYK Art cafe (I. Μελά 69, Λευκάδα)

 

Λουλούδια και ζώδια σε κάδρο (Ταύρος, Παρθένος, Καρκίνος)

της Καίτης Χόρτη

 

Μια νέα εικαστική προσέγγιση στο επαναχρησιμοποιούμενο υλικό (upcycling - ποδήλατο) με τον τίτλο «Λουλούδια στο κάδρο» έρχεται να προστεθεί στις έως τώρα εμφανίσεις της εικαστικού Καίτης Χόρτη. Πρόκειται για μια έκθεση πέντε έργων που ακολουθούν τη λογική της ένθεσης σε κάδρο. Όλα τα υλικά είναι επαναχρησιμοποιούμενα, μιας και η εικαστική ιδέα είναι να δοθεί μια νέα διάσταση σε ένα υλικό που έχει «χάσει» την αρχική του χρήση. Ποδήλατα, κάδρα, αφίσες, υφάσματα «φεύγουν» από τον κάδο απόρριψης και γίνονται πρώτης γραμμής εικαστικά υλικά!

Η αρχή της παρουσίασης των έργων της Καίτης Χόρτη έγινε με την εικαστική παρέμβαση στην «ξέρα» του Ιβαριού της Λευκάδας με θέμα «Λευκάδα, η πόλη του ποδηλάτου» το 2017 και στη συνέχεια με την τοποθέτηση των έργων στον Κήπο των Ζαμπελίων με οπτική προσέγγιση από το CMYK Art cafe. Το 2019 εξέθεσε στον ίδιο χώρο την εικαστική αναπαράσταση έξι  ζωδίων (Κριός, Υδροχόος, Ιχθύες, Λέων, Αιγόκερως, Δίδυμοι) και το 2020 η υπαίθρια έκθεση «Λευκάδα, ο κύκλος των αθλητών» στο κυκλικό διάζωμα στην είσοδο της Λευκάδας ήταν μια εικαστική θεματική  παρέμβαση με 11 έργα γραμμικής απεικόνισης αθλητών-έργων μεταλλοτεχνίας από εξαρτήματα ποδηλάτων. Το 2022 ήταν η χρονιά που το CMYK Art cafe φιλοξένησε τον «Ποδηλάτη».

 

Δυο λόγια για τη δημιουργό: H Καίτη Ματαφιά Χόρτη κατάγεται από την πόλη της Λευκάδας όπου επιστρέφει κάθε καλοκαίρι γιατί αισθάνεται πως τη συνδέουν πολλά με αυτή. Συντάκτης μμε σε περιοδικά της Αθήνας, συγγραφέας και εκδότρια παιδικών βιβλίων (Οι Ιστορίες του Μπούμπη), κράτησε δυνατή τη σχέση της με την τέχνη και το περιβάλλον.

Ξεκίνησε το εικαστικό της “ταξίδι” το 2007 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των Εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο. Παράλληλα, συμμετέχει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις. Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας δύο τομείς: το ποδήλατο με τη γλυπτική. Θεωρεί τη Λευκάδα τόπο έμπνευσης και δημιουργίας!

Πληροφορίες: Καίτη Χόρτη, 6947345026

katehorti.blogspot.gr

fb: Bike stories sculpture by Kate Horti